Bernhard de Vries te Dieren

Fietstocht Dieren – Zutphen – Almen – Zutphen – Oeken – Dieren

De vooruitzichten voor deze dag waren prachtig; tijd om de fiets te pakken voor een eerste serieuze fietstocht dit jaar.

Omdat ze tussen Zutphen en Brummen een overloopgebied voor de IJssel hebben gemaakt, ligt daar een hele nieuwe dijk met fietspad en onbeperkt uitzicht naar het oosten. Een mooie plaats om eens een zonsopgang te fotograferen realiseerde ik mij afgelopen maanden. Vanochtend kon ik dat mooi combineren met deze fietstrip. Om 7:54 stond de zonsopgang gepland, dus dat betekende om half acht vertrekken uit Dieren. Je moet ook weer oppassen dat je niet te lang staat te blauwbekken, want het mocht dan een mooie voorjaarsdag worden met temperaturen boven de 10 graden, vanochtend vroeg vroor het nog bij vertrek.

Ik heb de route niet precies gepland, het moest in ieder geval het gebied ten oosten van Zutphen worden. Gepland was om ongeveer 50 km te fietsen. In Zutphen passeer ik een deel van de oude stadsmuur over de Berkel met een mooi doorkijkje.

Ten oosten van Zutphen gaat het richting Almen, soms door de bossen, soms door het open veld. De sneeuw van afgelopen weekend is op de meeste plaatsen al weer verdwenen, maar op plekken waar de zon nog niet bij kon was het nog volop winter. Opgevroren sneeuw en ijs maakte het af te toe moeilijk begaanbaar.

De kilometers tikken toch wel vlot weg en als ik om half tien op mijn horloge kijk heb ik er al weer 30 km opzitten met de nodige foto momenten. Tijd om eens na te denken hoe we weer richting huis gaan, die 50 km gaat niet meer lukken 😉

Via een smal fietspad passeer ik een mooi bruggetje over de Berkel. Het is goed oppassen hier want het smalle fietspad lijkt meer op een half ontdooide toendra met diep sporen. Oppassen dat je niet van je fiets lazert, want dan hang je gelijk in het schikdraad als je de verkeerde kant op valt.

Voor de terugrit, ga ik maar eens een paar fietsvriendelijke stukken langs het Twentekanaal proberen. Al fietsende valt mijn oog op een mooi voormalig NS-station, het is het oude station van Almen-Laren aan de spoorlijn van Zutphen naar Hengelo. Het station is nu bewoond als woonhuis, maar het is wel een zeer mooi karakteristiek stationsgebouw. Het station is al bijna 80 jaar geleden gesloten. De bewoners hebben ook Wifi zie ik op mijn telefoon. De naam van hun Wifi is Station-Oost, maar helaas beveiligd kom ik achter 😉 Ik kwam er niet op, leek mij wel leuk kon ik gelijk even een mooi plaatje op de social media zetten.

Via een mooie fietsvriendelijke route rij ik langs het Twentekanaal richting de sluizen bij Eefde. Inmiddels begint de zon aan kracht te winnen en zijn handschoenen en muts al lang in de tas verdwenen. Langs de oever zitten aardig wat vissers, lijkt mij toch wel fris. Ook hier rij ik vlakbij Zutphen weer over een ontdooiende toendra. Een val naar rechts heeft hier mogelijk als bijwerking dat je met je fiets via het talud in het Twentekanaal belandt, de watertemperatuur lijkt mij niet echt uitnodigend vandaag.

Voor de tweede keer doorkruis ik Zutphen en steek via de oude IJsselbrug in de stad de IJssel over en pak een binnendoor weg via Oeken naar Leuvenheim. Dit gebied ken ik aardig goed. In 2010 fietste ik één maal per week heen en weer van Dieren naar Deventer voor mijn werk en varieerde hier aardig met de routemogelijkheden.

Nu had ik gepland om 50 km te fietsen, dat leek mij wel mooi voor een eerste tocht. Inmiddels staat de teller op 60 km en ik ben bang dat ik de 70 km ook nog ga passeren. Inmiddels begin ik mijn benen de laatste 10 km wel te voelen, maar Dieren komt weer in zicht. De temperatuur maakt korte metten met het kwik in de buis en het is inmiddels volgens mij warmer dan 10 graden en de jas kan open. Om half één ben ik weer thuis en heb voor de lunch toch even 72 km weggetikt. Toch een mooie eerste rit als training voor het grotere werk later in de zomer; ik moet de fietstocht door Duitsland naar de Oostenrijkse grens nog afmaken.

Dieren – Posbank – Rheden – Havikerwaard – Dieren

Vrijdag 12 augustus 2016, het weer is een beetje teleurstellend bij de start van deze dag. We zitten in de warme sector van een depressie, de temperatuur is wel goed maar het is nog zwaar bewolkt. In de middag begint de bewolking dunner te worden en te breken. Een mooi moment om toch nog even de fiets te pakken en voor de thee een rondje te fietsen. Via Laag-Soeren is het een geleidelijke ‘klim’ naar de Posbank. Bovenop valt het zicht niet tegen ondanks de vochtige lucht. Bij de afdaling richting De Steeg pak ik voor de verandering het fietspad wat halverwege aftakt naar Rheden. Je moet even weer een kort stukje klimmen, maar daarna volgt er een mooie afdaling zonder echte bochten tot in Rheden, waarbij je onder een mooie loopbrug door fietst. Beneden in Rheden via De Steeg naar de uiterwaarden van de IJssel, een compleet ander landschap dan op de Veluwe. In de zuidoosthoek ligt een industrieterrein, wat een doodlopende weg bevat voor auto’s, maar met de fiets kun je doorrijden en kun je door een hek je weg vervolgen door de Havikerwaard. Deze afgelegen hoek op het industrieterrein lijkt mij altijd wel een ideale plek voor een afrekensessie in het criminele circuit. Misschien een mooie opname locatie voor Flikken Maastricht 😉

Dieren – Giesbeek – Doesburg – Dieren

Zondag 7 augustus 2016, vanmiddag met Margriet een rondje gefietst, zij op de elektrische fiets en ik op de old-school mechanische fiets. Sinds 2014 vaart er een pontje over de Valeplas bij Giesbeek. Hoog tijd om deze eens uit te proberen.

Eerst vanaf Dieren langs de Dorpenroute naar Rheden waar we met de pont de IJssel oversteken. Er zijn veel fietsers op pad, de pont is helemaal vol als we overvaren. Aan de overkant gaat iedereen rechtsaf over het fietspad naar het zuidwesten. Wij gaan als enigste richting het noordoosten waar we langs de IJssel fietsen in de richting van Recreatiepark De Veerstal. Hier pakken we het nieuwe pontje naar de overkant. Leuk dat er iedere keer weer nieuwe trajecten bijkomen in de achtertuin. Aan de overkant gaat het vanaf Giesbeek langs de IJssel naar Doesburg. In Doesburg kun je mooi langs de IJsselboulevard op de fiets. Met een mooie lus door de Havikerwaard gaat het via de oostkant van Ellecom weer naar Dieren.

Dieren – Brummen – Loenen – Posbank – Dieren

Zaterdag 16 juli 2016, het valt niet mee met de zomer dit jaar. De vervolgtocht op afgelopen jaar verder naar het zuiden van Duitsland heb ik al over de zomer getild. Omdat Margriet met de beide dochters een dagje Maastricht doet had ik eerder deze week het plan om vandaag weer eens naar Kleve in Duitsland te fietsen en onderweg wat mooie foto’s te maken. Het weer was dusdanig bewolkt dat ik er vanmorgen na de koffie maar een trainingstocht over de Veluwe van heb gemaakt.

Dieren – Millingen (D) – Dieren

Vrijdag 6 mei 2016, maar goed dat ik direct het eerste weekend in april gepakt heb om naar Nijmegen te fietsen, voor de rest was het in april niet veel bijzonders met het weer. Zelfs in de laatste week in april viel er nog sneeuw, ook de eerste mei nachten waren nog koud met vorst tot op normale hoogte, maar nu gaat de zomer los, juist tijdens het Giro weekend.

Margriet moest vandaag werken en dat gaf mij mooi de mogelijkheid om een eerste lange tocht te fietsen dit seizoen. Het klussen in Nijmegen is nu klaar, wat dat betreft heeft het weer zich keurig aan mijn planning gehouden 😉 Als het weer zich een beetje blijft gedragen dan ga ik deze zomer weer verder met de fietstocht in Duitsland waar ik verleden jaar ben gestopt. Hiervoor ben ik van plan om per trein naar Oberwesel te reizen, net onder Koblenz. Eén en ander heb ik al uitgezocht via internet, maar een visuele inspectie in Emmerich, waar ik ga opstappen, lijkt mij niet verkeerd.

Het eerste deel van de tocht gaat door het Montferland, een mooi heuvelachtig deel van Nederland, bij veel Nederlanders onbekend. De dag afstanden die ik in Duitsland heb gepland zijn rond de 80 km, daar maak ik mijn geen zorgen over, wel over 400 meter klimmen op de laatste dag. Ik ben niet zo’n klimmer dus wat trainen in klimmen kan geen kwaad.

De inspectie op station Emmerich was niet verkeerd, de meeste treinen komen en gaan vanaf spoor 1, wat geen probleem is, maar sommige komen aan op spoor 3. Dit spoor kun je bereiken via een tunnel zonder fietsgoot en er geen lift. Niet echt een optie voor een fiets met bagage. Dat wordt mogelijk terug iets eerder uitstappen.

Aangezien de tocht door het Montferland goed ging voelde ik mij fit genoeg om nog een stukje door te fietsen, eens even kijken hoe dat is geregeld op het volgende station in Millingen vlak bij Rees. Hier zijn maar 2 sporen en beide perrons zijn direct vanaf de openbare weg bereikbaar. Op de terugweg naar Emmerich passeer ik een woning waarvan de bewoners blijkbaar vaak naar Texel gaan. Naast hun huisnummer stond een richtingwijzer met de vermelding Texel 231 km.

Op de Rheinpromenade in Emmerich nog even een pauze en wat eten en dan gaat het op voor de laatste ruim 30 km naar huis met weer een mooi heuveltraject door het Montferland. Als ik thuis kom staat er 102 km op de teller, terwijl ik vorige maand naar Nijmegen nog onder de 50 km zat. Die afstanden komen wel goed dit jaar.

Klustocht Dieren – Nijmegen Dukenburg – Dieren

Onze oudste dochter heeft een paar maanden geleden eigen woonruimte gekregen in Nijmegen. Nu moest daar nog het een en ander gebeuren. Dat was niet zo’n groot probleem, omdat dat toch buiten het fietsseizoen viel. Nu staat april op de kalender en moet er een inventieve oplossing gevonden worden voor deze laatste klusmaand. De oplossing is eenvoudig: vrijdagavond op de fiets naar Nijmegen, zaterdag klussen en ’s avonds op de fiets weer terug. Maak je toch in 2 dagen 90 km en de klus gaat door.

Tegenwoordig ligt er een mooi snelfietspad tussen Arnhem en Nijmegen, het Rijn-Waal-Pad, aangezien een groot deel van de trip in de avonduren moest worden gereden, in het donker was dit een mooie optie.

Herfstkleuren fietstocht Dieren – Lochem – Doesburg – Dieren

Zaterdag 31 oktober 2015, de laatste dag van oktober staat al weer op de kalender. En wat een prachtig herfstweer deze dagen, het lijkt een herhaling van verleden jaar omstreeks deze tijd, alleen was het toen nog iets warmer. De fiets stond in ieder geval weer te trappelen in de schuur. Vanmorgen vroeg eerst de boodschappen gehaald en nog even de wiskundebijles voorbereid voor komende week. Rond het middaguur op de fiets gestapt voor een tocht richting Lochem. Margriet is vandaag niet thuis, dus ik kan de nodige uren fietsen. Afgelopen zondag kwamen we met de trein naar Hengelo langs de omgeving van Lochem met al die mooie herfstkleuren en het is al een tijdje geleden dat ik daar gefietst heb. Het wordt dus nodig tijd om koers naar het noordoosten te zetten.

Ik pak in Dieren gelijk de veerpont naar de overkant. Het water in de rivieren staat deze dagen erg laag voor de tijd van het jaar, omdat er maar weinig aanvoer van water is. Oktober was ook een droge maand, niet echt een herfstmaand, maar dat vinden we niet erg. Aan de overkant gaat het over de dijk naar het noorden. Zowel de veerpont bij Dieren als de pont bij Brummen vaart tot 17:00 uur, dus de terugweg zal over de brug van Doesburg moeten. Eind jaren negentig heb ik al eens op een zaterdagmiddag in februari aan de overkant gestaan terwijl de pont niet meer voer en mocht ik nog eens 15 km extra fietsen. Dat gaat me niet opnieuw gebeuren.

Het is een topdag, maar in het begin is het toch wel fris. Ondanks dat ik het fietsshirt met lange mouwen heb mee genomen. Ik ben blij dat ik nog een dikker exemplaar in de tas heb zitten want deze heb ik tegen de avond wel nodig verwacht ik. De route die ik voor vandaag heb samengesteld bestaat uit een aantal trajecten die ik in de 90s heb gefietst en voor de rest met een aantal onbekende delen. Het geheel heb ik met knooppuntroutes aan elkaar geplakt en in de GPS geladen. Geweldig die moderne technologie, hier had je 20 jaren geleden toch bij staan kwijlen.

De Veluwe mag mooi zijn, maar de Achterhoek is volgens mij zwaar onderschat. Het deel tussen Zutphen en Lochem bevat mooie bossen, maar ook mooie open gedeeltes en veel fietspaden, vaak nog langs zandwegen.

In Lochem is het even tijd voor een pauze. Bij de Albert Heijn staan twee verkopers van de Volkskrant en de Trouw. Ik mag een gratis krant kiezen. Daarna volgde natuurlijk de verkoopsessie en werd mij voorgerekend hoe goedkoop ik een jaar de zaterdageditie kan lezen op papier met een online abonnement voor de hele week. Ik moet zeggen dat de aanbieding wel heel erg scherp werd. Dat had er mogelijk mee te maken dat ik niet snel genoeg enthousiast reageerde. Het was best wel een leuk spel. Ik begin steeds beter te begrijpen dat de kranten het zo zwaar hebben. Ik heb de beste man verteld dat ik nergens aan vast wil zitten ondanks zijn mooie aanbieding, maar de krant mocht ik houden.

We toeren weer verder, ten zuiden van Lochem is het goed fietsen. Ik zit nu op het verste punt. Het is mij wel duidelijk dat ik de zon vanmiddag op de fiets zal zien ondergaan. Waarom moesten we verleden week de klok zo nodig een uur terug zetten? Van mij mogen ze volgend jaar best de klok weer een uur vooruit zetten als ze daarna maar met hun tengels van die klok afblijven. Kunnen we hier geen referendum over houden?

Het traject van Lochem naar Vorden is prachtig door de bossen. De tweede helft van de middag is al ruimschoots bezig en dat merk je in het bos aan de temperatuur. Voorbij Vorden is het landschap meer open en blijf je met de zon beter op temperatuur. De kilometers rijgen zich weer aaneen en de zon werpt steeds langere schaduwen over het land. In de buurt van Drempt moet ik even afwateren en zie ik gelijk een mooie locatie om de zonsondergang te fotograferen. Het dikkere fietsshirt mag nu ook zijn diensten bewijzen.

Nu kun je als je de IJsselbrug bij Doesburg hebt overgestoken gelijk doorfietsen naar Dieren. Met een klein ommetje door de Havikerwaard heb je nog een mooie bonus, zeker als de avondlucht zo mooi is als vandaag. Als ik de Havikerwaard uitrij is het inmiddels bijna donker. Om klokslag zes uur rij de fiets weer de schuur in. Het was een mooie herfstkleurentocht met 91 km.

Pastatocht 2015 Dieren – Doornenburg – Nijmegen – Dieren

Zaterdag 26 september 2015, de vierde editie van de Pastatocht moest 2 maal worden gecanceld vanwege slecht weer, maar vandaag was het zo ver. Het traject van dit jaar gaat heen via een oostelijke variant, de terugweg wordt een redelijk recht toe recht aan route omdat het al weer vroeg donker wordt. Normaal fiets ik de pastatocht in juni, juli of augustus, maar de weergoden hebben dit jaar anders besloten.

Nadat al het werk thuis af was ben ik ’s middags om half drie op de fiets gestapt richting Nijmegen. Op de pont bij Rheden sprak een andere man mij aan en het bleek dat zijn dochter ook in Nijmegen woont en daar studeert, hij had ook al eens voorgesteld om op de fiets langs te komen, maar nog geen enthousiaste reactie ontvangen. Dus ik bof eigenlijk wel, wat in 2012 als geintje begonnen is begint langzaam een jaarlijks event te worden: pasta eten bij onze oudste dochter in Nijmegen.

Via Duiven fiets ik naar Pannerden en neem ik de volgende pont over het Pannerdensch Kanaal, zeg maar de Rijn. Dit is een redelijk grote pont, ook voor auto’s. Een klein jongetje van 6-7 jaar werd door een vrouw op de pont gezet en hij moest alleen over. Op de boot vergat het personeel dat hij ook moest betalen, maar de eerlijke jongen komt het zelf melden. Aan de overkant stond een andere vrouw om hem weer op te pikken, echter het mannetje vergat bijna dat hij van de boot af moest. Was hij bijna weer linea recta terug gevaren.

Ik fiets nu door het uiterste oosten van de Over Betuwe, waar de Waal ongeveer begint. Het is nog maar even fietsen voordat ik bij de Waal kom en de volgende pont moet nemen. Dit is een pont voor alleen fietsers en voetgangers, het pad er naar toe is een knollenpad door een weiland.

Bij deze pont moet ik een tijdje wachten totdat hij komt. Onderwijl hoor ik Engels pratende mensen over het knollepad aan komen fietsen, ze hebben een grote tros bananen bij zich als brandstof. Op gegeven moment raak ik met ze aan de praat, het zijn 3 internationale studenten van de Universiteit Utrecht, ze komen uit Spanje, de USA en Engeland. Ze zijn ’s ochtends op een standaard Hollandse fiets vertrokken uit Utrecht en via Arnhem bij deze pont terecht gekomen. Ze willen even de Duitse grens aanstippen en gaan dan naar Nijmegen. Toch wel een strakke actie.

Aan de overkant zeggen de studenten me gedag, zij gaan richting Millingen en Duitsland, ik ga richting Nijmegen door de Millingerwaard. Je kunt zien dat het de afgelopen weken goed geregend heeft, op de zandweg staan her en der flinke plassen. het stevige werk begint in Beek als ik via de Holleweg naar Berg en Dal moet, dit is een voor Nederlandse begrippen steile klim. Als dat achter de rug is volgt een mooie daling en kan ik doorraggen via Heilige Landstichting naar Nijmegen. Op goed geluk fiets ik in westelijke richting door Nijmegen totdat ik weer in de bekende wereld kom. Om 18.00 schuif ik aan bij Margré voor de pasta (Tortellini) in haar studentenkamer in Dukenburg, één van de zuidelijkste wijken in Nijmegen tegen de A73 naar Venlo.

Ik laat mij nog even van de goede kant zien door ook even mee te helpen met de afwas. Na de koffie om half acht wordt het weer tijd om de fiets te pakken. Margré fietst nog even een stukje met mij mee tot aan de Graafse brug. Het is eind september, en het wordt al weer vroeger donker. Door Nijmegen is het goed fietsen, dat zal komen doordat Groen Links er de scepter zwaait. Er zijn mooie fietsstraten en via het Centraal Station pak ik de Snelbinder naar de overzijde van de Waal.

Als ik de Waal over steek, hoor ik de klok acht uur slaan. Ik ben blij dat ik de lange fietsbroek heb meegenomen en een shirt met lange mouwen, want het begint snel af te koelen. Mijn rugtas zorgt nog voor extra isolatie De zon heeft dan de hele dag geschenen, maar warm was het niet vandaag. Vanmorgen vroeg was het maar een paar graden boven nul. Het hoog wat het mooie weer brengt ligt boven de Noordzee en aan de oostflank worden wij getrakteerd op koude lucht uit het noorden. Eigenlijk een herfstdag met een zomers tintje door de vele zon.

Ze zijn de loop van de Waal flink aan het verbouwen en ook in Lent is alles flink op de schop gegaan. Ik fiets nog steeds over mooie fietsstraten en fietspaden. Het is nu helemaal donker en ik ben benieuwd hoe dat gaat door de Over Betuwe. In Lent besluit ik de mooie fietsstraten nog maar een tijdje te volgen en op gegeven moment bevind ik mij op een soort fietssnelweg tussen Nijmegen en Arnhem, die wordt aangeduid door de F325, analoog aan de A325 voor het autoverkeer. Ik weet niet exact waar ik ben, maar als ik de verlichting van de echte snelweg in de verte links van mij houdt en de bijna volle maan rechts dan moet het goed komen.

Als ik de Betuweroute heb gekruist moet ik kiezen linksaf richting Elst of rechtsaf richting Bemmel. Als ik iets richting Bemmel rij moet ik wel weer op bekend terrein komen. Even heb ik het idee dat ik in een dropping terecht ben gekomen. Ik heb dan wel een GPS bij me, maar daar staan de Duitse kaarten nog op. De GPS doet vandaag dienst om mijn route te loggen, meer niet. Toch kom ik even later op een fietspad dat ik ondanks dat het donker is toch herken van de Pastatocht 2013.

Ik ben blij dat ik een goede fietslamp heb en dat het volle maan is. Als ik de Linge kruis vol ik daarna het Patrouillepad Zuid richting Arnhem. In Arnhem-Zuid rijd ik door een donker plantsoen. Je moet hier geen foute figuren tegen komen, want dan heb je wel een probleem. Ik ben hier al eerder geweest en rij eigenlijk blindelings richting John Frostbrug, die ik om vijf over negen passeer.

In Arnhem-Noord hou ik nog een korte pauze en eet een banaan bij een advocatenkantoor. Jammer dat ze geen prullenbak hebben. Ik leg de schil maar bij de slagboom. Ik hoop dat ze hem maandag voor mij willen opruimen. Voor de rest tik ik de laatste 15 kilometers weg en om vijf over tien ben ik weer thuis.

Fietsen van werk naar huis

Donderdag 23 juli 2015, augustus nadert en er staat nog een lange fietstocht op de planning, een beetje training kan geen kwaad. Op het werk is het druk, een extra vrij dagje is nu niet praktisch. Maar het kan ook anders; neem de fiets mee achterop de auto en fiets naar huis terug. De volgende dag kan ik met een collega mee terug rijden van Dieren naar Hoevelaken. Mocht het weer toch tegenvallen dan kan de fiets weer mee achterop de auto naar huis. In dat geval kan ik altijd nog zeggen dat ik met de fiets heen en weer naar het werk ben geweest

De weergoden hadden het goed met mij voor vandaag. Tegen half vijf vertrok ik uit Hoevelaken. het begin van de tocht ging door een landelijke omgeving via Zwartebroek en Voorthuizen naar Stroe. Voorbij Stroe volgde een prachtig stuk Veluwe. Dat betekent mooie uitzichten en een vrijliggend fietspad, heel wat beter dan de files of het gejakker over de A1.

Richting Apeldoorn werd het landschap meer heuvelachtig en wisselde korte klimmetjes en afdalingen elkaar af. Het avondeten moet even wat anders worden ingevuld. Tussen de middag heb ik een maaltijdsalade gegeten. Voor de terugreis leek mij 6 snee brood wel genoeg verdeeld over 3 pauzes.

Apeldoorn laat ik links liggen en via het plaatsje Engeland en Lieren gaat het langs het Apeldoorns Kanaal naar Dieren, waar ik om ongeveer 8 uur in de avond arriveer, een mooie rit van 67 km.

Nostalgie Groningen – Leek – Peize – Paterswolde – Groningen

Zaterdag 20 juni 2015, de rest van het gezin had het idee opgevat om bij Stefan in Groningen te gaan shoppen. Nu ben ik niet zo’n shopper, geef mij maar een webshop, nooit rijen voor de kassa 😉 Maar Margriet had een goed idee, ik zou mijn fiets mee kunnen nemen. Geleidelijk aan werd het idee bij mij geboren om eens te gaan fietsen in het gebied wat ik in de periode 1977-1982 dagelijks doorkruiste op weg naar de MTS en later de HTS, beide in de stad Groningen. Vanaf Leek naar de MTS was 16 km en later naar de HTS 20 km enkele reis. Hoogtepunt destijds was de sneeuw en ijzelwinter van 1979, alle dagen gefietst toen, totdat in februari 1979 een deel van de route lag ingesneeuwd met sneeuwduinen van 2 meter.

Stefan woont ongeveer 200-300 meter vanaf mijn oude MTS in de Zeeheldenbuurt, dus ik kon de route gelijk oppakken richting Leek. Bij Hoogkerk was wel het een en ander veranderd in 35 jaar tijd. De wegen zijn wel veel veiliger geworden voor fietsers met fietsstroken en smallere stroken voor de automobilist; een goede zaak. Na Hoogkerk komt eerst Vierverlaten en daarna De Poffert, een dorp met ongeveer 10 huizen en boerderijen, wat vroeger ook nog eens in 3 gemeenten lag, maar door de gemeentelijke herindeling is er nu één grote gemeente ontstaan.

Na De Poffert, pak ik in Lettelbert het fietspad richting de noordzijde van het Leekstermeer, om vandaar naar het mooie kerkje in Midwolde te fietsen. Dit was een iets ander traject dan mijn route 35 jaar geleden, maar qua natuur wel mooier. Inmiddels begon vanuit het noorden de bewolking van tijd tot tijd lekker open te breken. Ik kom al een beetje in vakantiestemming.

Nu ook de zuidzijde van het Leekstermeer bezoeken. Via Landgoed Nienoord is een doorsteek snel gemaakt. Bij het Leekstermeer aangekomen zijn er mooie vergezichten richting de stad Groningen, hemelsbreed zo’n 10-11 km.

Het vervolg van de route rijd ik via Peize en Paterswolde terug naar de stad Groningen. Ik kom nu op paden waar ik nog nooit ben geweest. Op diverse plekken is ben ook bezig om weer meer terrein terug te geven aan de natuur. Het moet een opvangbekken worden voor overtollig regenwater wat moet worden afgevoerd naar de Waddenzee. Geleidelijk aan begin ik honger te krijgen. In Groningen de Jumbo op het Overwinningsplein maar even bezocht, hier is trouwens ook het één en ander veranderd. Het eindpunt van de tocht wordt de voet van de Martinitoren op de Grote Markt, waar ik Stefan maar even bel om af te spreken. Een mooie tocht met 52 km.