Februariwintertje 2021

Winterse taferelen en hoog water op de IJssel in en rond Dieren.
De ouverture

In januari was het al vaak stuivertje wisselen tussen koude lucht in het noorden en zachte lucht in het zuiden. Op 31 januari postte ik het volgende bericht op mijn Facebook: “Hevige gevechten de afgelopen week tussen de warme lucht in het zuiden en de koude lucht in het noorden. In de bergen in het zuiden ging de vorstgrens flink omhoog. Resultaat van alle neerslag en de smeltende sneeuw is dat grote watermassa’s op transport worden gezet richting de lage landen. Bij de IJssel in Dieren is het eerste resultaat al zichtbaar. Gelijk even genoten van een mooie zonsopkomst. Het was wel stervenskoud, maar dan heb je ook wat.”

De eerste februari week

Het werd duidelijk dat er een vorstperiode aan zat te komen. Onderwijl steeg het water op de IJssel dagelijks door. Op zaterdag 6 februari was het tijd om de buitenkraan af te sluiten en een aantal planten te beschermen. Het was een waterkoude dag met temperaturen net boven nul. In de loop van de avond begon de eerste sneeuw te vallen.

Zondag 7 februari 2021

Vanmorgen vroeg een uurtje wezen lopen door de ongerepte sneeuw(duinen) en wat sfeerplaatjes geschoten. In de Lagestraat vlak bij het veer lagen mooie duinen. De kou viel mij nog reuze mee, ik heb nog steeds mijn Groenlandse zomerjas uit 2017 aan, daar komt geen wind doorheen. ’s Middags nog een keer wezen lopen, samen met Margriet de code rood wandeling gelopen, 5 km door het bos naar Ellecom en in Dieren nog even langs de (het) IJssel(meer). Het bleef verder de hele dag door sneeuwen met zeer veel wind. Overal verschenen mooie sneeuwwallen. De gemiddelde sneeuwhoogte was toch gauw 15 cm schatte ik.

Maandag 8 en dinsdag 9 februari 2021

Fietsen naar het werk was geen optie deze dagen, het werden 2 loop-naar-je-werk-dagen. Maandagochtend lag het kwik op ongeveer 13 graden onder nul met nog steeds genoeg wind. Van tijd tot tijd sneeuwde het nog steeds licht door. In de middagpauze heb ik een stuk heen en weer langs het Apeldoornskanaal gelopen. Ik ging er door de ongerepte, of inmiddels weer dicht gesneeuwde, sneeuwduinen heen. Ik kwam slechts een enkele andere lunchwandelaar tegen. Dinsdag begon het wat rustiger te worden maar de zon liet zich nog niet zien, ’s nachts weer ronde de -10. Tussen de middag de grote lunchronde gelopen. Net buiten Spankeren op de Kerkweg lagen grote sneeuwwallen langs de weg.

Woensdag t/m vrijdag

De bewolking begon grotendeels plaats te maken voor de zon. In de nachten begon het streng te vriezen met minima tussen de -10 en -13. Het duurde dan ook niet lang of de eerste schaatsers waren te zien op het Apeldoorns kanaal. De wegen en fietspaden waren ook weer goed begaanbaar om weer per fiets naar het werk in Spankeren te gaan. Voordeel van het heldere weer was dat je ’s avonds weer kon genieten van de heldere sterrenluchten met de mooie karakteristieke ‘wintersterren’.

Zaterdag 13 februari 2021

Een dag om in te lijsten; vriezend winterweer met de hele dag zon. Margriet en ik hebben ’s middags een mooi winterwandeling gemaakt van 10 km. Vanaf ons huis richting de Carolinaberg en zo door de bossen langs de zuidwest kant van Dieren. Via een doorsteek over het Nachtegaalpad naar het Apeldoorns kanaal. Hier was een waar schaatsfestijn gaande ondanks de corona epidemie. We hadden onze eigen ‘koek en zopie’ bij ons en hebben dat op een bankje langs het kanaal opgedronken, voordat we het laatste stuk naar huis hebben gelopen.

Het einde

Maandag 15 februari kwam de dooi en een week later was het voorjaar en op zondag 21 februari reed ik mijn eerste fietstocht in de vroege ochtend.

Fietstocht Dieren – Zutphen – Almen – Zutphen – Oeken – Dieren

De vooruitzichten voor deze dag waren prachtig; tijd om de fiets te pakken voor een eerste serieuze fietstocht dit jaar.

Omdat ze tussen Zutphen en Brummen een overloopgebied voor de IJssel hebben gemaakt, ligt daar een hele nieuwe dijk met fietspad en onbeperkt uitzicht naar het oosten. Een mooie plaats om eens een zonsopgang te fotograferen realiseerde ik mij afgelopen maanden. Vanochtend kon ik dat mooi combineren met deze fietstrip. Om 7:54 stond de zonsopgang gepland, dus dat betekende om half acht vertrekken uit Dieren. Je moet ook weer oppassen dat je niet te lang staat te blauwbekken, want het mocht dan een mooie voorjaarsdag worden met temperaturen boven de 10 graden, vanochtend vroeg vroor het nog bij vertrek.

Ik heb de route niet precies gepland, het moest in ieder geval het gebied ten oosten van Zutphen worden. Gepland was om ongeveer 50 km te fietsen. In Zutphen passeer ik een deel van de oude stadsmuur over de Berkel met een mooi doorkijkje.

Ten oosten van Zutphen gaat het richting Almen, soms door de bossen, soms door het open veld. De sneeuw van afgelopen weekend is op de meeste plaatsen al weer verdwenen, maar op plekken waar de zon nog niet bij kon was het nog volop winter. Opgevroren sneeuw en ijs maakte het af te toe moeilijk begaanbaar.

De kilometers tikken toch wel vlot weg en als ik om half tien op mijn horloge kijk heb ik er al weer 30 km opzitten met de nodige foto momenten. Tijd om eens na te denken hoe we weer richting huis gaan, die 50 km gaat niet meer lukken 😉

Via een smal fietspad passeer ik een mooi bruggetje over de Berkel. Het is goed oppassen hier want het smalle fietspad lijkt meer op een half ontdooide toendra met diep sporen. Oppassen dat je niet van je fiets lazert, want dan hang je gelijk in het schikdraad als je de verkeerde kant op valt.

Voor de terugrit, ga ik maar eens een paar fietsvriendelijke stukken langs het Twentekanaal proberen. Al fietsende valt mijn oog op een mooi voormalig NS-station, het is het oude station van Almen-Laren aan de spoorlijn van Zutphen naar Hengelo. Het station is nu bewoond als woonhuis, maar het is wel een zeer mooi karakteristiek stationsgebouw. Het station is al bijna 80 jaar geleden gesloten. De bewoners hebben ook Wifi zie ik op mijn telefoon. De naam van hun Wifi is Station-Oost, maar helaas beveiligd kom ik achter 😉 Ik kwam er niet op, leek mij wel leuk kon ik gelijk even een mooi plaatje op de social media zetten.

Via een mooie fietsvriendelijke route rij ik langs het Twentekanaal richting de sluizen bij Eefde. Inmiddels begint de zon aan kracht te winnen en zijn handschoenen en muts al lang in de tas verdwenen. Langs de oever zitten aardig wat vissers, lijkt mij toch wel fris. Ook hier rij ik vlakbij Zutphen weer over een ontdooiende toendra. Een val naar rechts heeft hier mogelijk als bijwerking dat je met je fiets via het talud in het Twentekanaal belandt, de watertemperatuur lijkt mij niet echt uitnodigend vandaag.

Voor de tweede keer doorkruis ik Zutphen en steek via de oude IJsselbrug in de stad de IJssel over en pak een binnendoor weg via Oeken naar Leuvenheim. Dit gebied ken ik aardig goed. In 2010 fietste ik één maal per week heen en weer van Dieren naar Deventer voor mijn werk en varieerde hier aardig met de routemogelijkheden.

Nu had ik gepland om 50 km te fietsen, dat leek mij wel mooi voor een eerste tocht. Inmiddels staat de teller op 60 km en ik ben bang dat ik de 70 km ook nog ga passeren. Inmiddels begin ik mijn benen de laatste 10 km wel te voelen, maar Dieren komt weer in zicht. De temperatuur maakt korte metten met het kwik in de buis en het is inmiddels volgens mij warmer dan 10 graden en de jas kan open. Om half één ben ik weer thuis en heb voor de lunch toch even 72 km weggetikt. Toch een mooie eerste rit als training voor het grotere werk later in de zomer; ik moet de fietstocht door Duitsland naar de Oostenrijkse grens nog afmaken.

Fietsen door winterlandschappen op en langs de Veluwe

Zaterdag 16 februari 2013, half februari beginnen de dagen al weer merkbaar te lengen, het wordt pas na 6 uur donker. Een mooie dag om vanmiddag na 4 uur nog even een tocht te fietsen van 35 km over de Posbank en langs de IJssel.


In het dorp is de sneeuw verdwenen, maar op weg naar de Posbank was dit zeker niet het geval. Delen die in de schaduw lagen waren nog wit en hogerop werd het steeds witter. De fietspaden waren over het algemeen nog goed te berijden, meestal was er wel een strook asfalt vrij. Boven de langzaam smeltende sneeuw vormden zich wel mooie mistbanken, dit gaf een adembenemend schouwspel. Boven op de Posbank waren toch een aantal wegen afgesloten. Als fietser trek je je hier natuurlijk niets van aan. Bovendien is Margriet er niet bij dus de kans dat ik een dienstklopper tegen kom is verwaarloosbaar klein. De ervaring heeft geleerd dat met Margriet erbij dit nog wel eens verkeerd wil uitpakken.

Op gegeven moment begreep ik wel waarom ze de wegen hadden afgesloten want het was af en toe flink glad en er was dan ook geen strook asfalt meer vrij. Met snelheden tussen de 30 en 40 km/uur naar beneden raggen, zoals normaal wel kan was er niet bij. De afdaling richting Velp was daarom dan ook flink oppassen. Beneden in Velp was alle sneeuw verdwenen en kon het tempo weer omhoog richting de IJssel, want ik moet wel voor het donker thuis zijn.

Ook hier had de gemeente weer de weg afgesloten, nu niet vanwege de sneeuw, maar vanwege het hoge water. Inmiddels was het water wel zover gezakt dat ik ook deze borden heb genegeerd. En hier kreeg ik geen spijt van, in de uiterwaarden lag nog veel ijs, maar het fietspad was brandschoon. Nou ja, alleen die bocht bij die oude steenfabriek was 1 grote ijsbaan. Uit de tijd dat ik in Arnhem werkte wist ik nog dat hier een kritiek laag punt lag, dus een verrassing was dat niet. Ik had hier anders een mooie schuiver kunnen maken. Om kwart over zes arriveerde ik weer thuis en daar wachtte een heerlijke maaltijd boerenkool met worst en spek!