Zaterdag 16 februari 2013, half februari beginnen de dagen al weer merkbaar te lengen, het wordt pas na 6 uur donker. Een mooie dag om vanmiddag na 4 uur nog even een tocht te fietsen van 35 km over de Posbank en langs de IJssel.
In het dorp is de sneeuw verdwenen, maar op weg naar de Posbank was dit zeker niet het geval. Delen die in de schaduw lagen waren nog wit en hogerop werd het steeds witter. De fietspaden waren over het algemeen nog goed te berijden, meestal was er wel een strook asfalt vrij. Boven de langzaam smeltende sneeuw vormden zich wel mooie mistbanken, dit gaf een adembenemend schouwspel. Boven op de Posbank waren toch een aantal wegen afgesloten. Als fietser trek je je hier natuurlijk niets van aan. Bovendien is Margriet er niet bij dus de kans dat ik een dienstklopper tegen kom is verwaarloosbaar klein. De ervaring heeft geleerd dat met Margriet erbij dit nog wel eens verkeerd wil uitpakken.
Op gegeven moment begreep ik wel waarom ze de wegen hadden afgesloten want het was af en toe flink glad en er was dan ook geen strook asfalt meer vrij. Met snelheden tussen de 30 en 40 km/uur naar beneden raggen, zoals normaal wel kan was er niet bij. De afdaling richting Velp was daarom dan ook flink oppassen. Beneden in Velp was alle sneeuw verdwenen en kon het tempo weer omhoog richting de IJssel, want ik moet wel voor het donker thuis zijn.
Ook hier had de gemeente weer de weg afgesloten, nu niet vanwege de sneeuw, maar vanwege het hoge water. Inmiddels was het water wel zover gezakt dat ik ook deze borden heb genegeerd. En hier kreeg ik geen spijt van, in de uiterwaarden lag nog veel ijs, maar het fietspad was brandschoon. Nou ja, alleen die bocht bij die oude steenfabriek was 1 grote ijsbaan. Uit de tijd dat ik in Arnhem werkte wist ik nog dat hier een kritiek laag punt lag, dus een verrassing was dat niet. Ik had hier anders een mooie schuiver kunnen maken. Om kwart over zes arriveerde ik weer thuis en daar wachtte een heerlijke maaltijd boerenkool met worst en spek!