Een kort overzicht van de hele route staat hier.
Op weg naar de start – vrijdag 13 augustus 2021
Dieren – NS Station Zutphen
Het zou een enerverende dag worden, maar dat weet ik nog niet als ’s morgens om 04:15 de wekker afloopt. Het gaat sowieso een lange dag worden om tegen de avond ten oosten van Berlin te eindigen. Na aankomst met de S-Bahn in Erkner, wat de laatste halte is van de S-Bahn ga ik ook nog de eerste 10 kilometers van etappe 13 naar de camping fietsen, die mooi langs de route ligt.
Ik fiets deze ochtend in het donker weg, maar onderweg begint het al flink te schemeren. Schuin achter mij zie ik nog de planeet Jupiter, die mij een beetje in de gaten houdt. Ik heb tijd zat en fiets dan ook rustig naar Zutphen.
Treinreis NS Station Zutphen – NS Station Hengelo
Als de trein Zutphen in komt rijden komt de zon net op. Dit levert alvast de eerste mooie foto op, want behalve fietsen fotografeer ik ook het één en ander. Het is rustig op deze eerste trein etappe, alleen de vroege vogels die naar het werk moeten zitten in de trein en een enkele vakantieganger met zijn fiets naar Berlin 😉
Uitsmijter NS Station Hengelo – NS Station Borne – NS Station Hengelo
In Hengelo maak ik een cruciale fout als ik op het perron aan kom. Omdat je een mondkapje op moet hebben in de trein en op de perrons, heb ik vaak de bril niet op, omdat deze beslaat. Als ik op station Hengelo aankom staat aan de andere kant van het gebouw een trein gereed en op het bord lees ik Bielefeld Hbf, mooi die moet ik hebben. Ik zie al een paar fietsers instappen en stap ook in voordat er geen plek meer is voor de fiets. Ik installeer mij en dan gaan de deuren dicht en begint de trein de andere kant op te rijden! Dit is wel even een what the f*ck momentje. Ik zit in de verkeerde trein en rij ook nog zwart 😉 De eerste halte wordt Borne. Ik had in Hengelo 20 minuten overstaptijd, maar dat gaat nu een probleem worden. In Borne duurt het nog wel even voordat de volgende trein terug naar Hengelo komt. Zes kilometer fietsen gaat sneller, maar niet snel genoeg. Ik kom 5 minuten te laat op station Hengelo aan.
Deze actie in Hengelo levert mij 60 strafminuten op en ik ga er nu van uit dat alles goed komt met de trein van 08:34. Helaas, deze rijdt niet vanwege Bauarbeiten in Duitsland. Keolis heeft bussen ingezet, maar dat is wel een dingetje als je met de fiets mee moet. Alle hoop is nu gevestigd op de trein van 09:34. Kortom ik was de grens nog niet over of ik stond al op 120 strafminuten. Om het nog spannender te maken komen er op gegeven moment 2 dames van Keolis, de vervoerder die tussen Hengelo en Duitsland rijdt, langs en die vragen mij waar ik op wacht. Ik leg ze uit dat ik een trein heb gemist en nu wacht op de trein van 09:34. Zij vertellen mij dat deze waarschijnlijk ook niet rijdt, want normaal worden er geen bussen ingezet als er na een uur weer een treinverbinding is. Ik laat ze weten dat de trein van 09:34 volgens de Deutsche Bahn app gewoon rijdt. Ze gaan het navragen en als de trein toch niet rijdt dan komen ze mij dat vertellen, beloven ze. Ik begin mij nu toch wel zorgen te maken of ik hier überhaupt nog wel wegkom met de trein naar Duitsland. Als die trein van 09:34 het ook laat afweten dan kan ik het wel vergeten om nog voor de avond ten oosten van Berlin op de camping aan te komen. In het ergste geval rijdt er vandaag niets meer en kan ik misschien als alternatief nog een leuke fietstocht van Hengelo naar Dieren doen en vanmiddag weer gewoon naar het werk gaan 😉
Ik ga onderwijl maar het toilet bezoeken en een kop koffie halen, ik heb toch tijd zat. De Keolis dames komen niet meer langs, dat geeft hoop en de Deutsche Bahn app laat mijn trein van 09:34 ook nog steeds gewoon rijden. Ik zie de Keolis dames op gegeven moment wel met een student praten, vervolgens komt deze student naar mij toe lopen. Hij vraagt mij in het Engels of ik ook naar Duitsland toe moet en waar ik heen moet. Blijkbaar denken die Keolis dames dat ik een Deutsche Bahn deskundige ben, ze moesten eens weten waarom ik mijn trein heb gemist. De student moet naar Nürnberg en ik vermoedde dat hij later is vertrokken vanwege de Duitse treinstaking de vorige 2 dagen.
Onderwijl bestudeer ik nu maar of in de nieuwe werkelijkheid al mijn treinverbindingen precies 2 uur opschuiven. Dat blijkt inderdaad zo te zijn. Met dit nieuwe schema kom ik om 18:53 ten oosten van Berin aan met de S-Bahn in Erkner. Er is alleen één klein verschilletje. Met mijn verbinding van 08:34 kan ik op Wolfsburg Hbf op hetzelfde perron overstappen, wat mooi uitkomt met een overstaptijd van 5 minuten. Nu moet er echter een lift of trapsessie bij en dan wordt 5 minuten erg spannend. Dat zit mij nog niet lekker, dat zoeken we onderweg straks uit.
Treinreis NS Station Hengelo – S-Bahnhof Erkner
Hengelo – Rheine. Om 09:34 komt de trein naar Bielefeld Hbf dan toch voorrijden, op spoor 11 op de kopse kant van dat gebouw. Zonder bril heb ik dat mooi gemist dat daar nog een spoor dood liep. Ik heb vooraf al een treinkaartje geregeld van Hengelo naar Osnabrück Altstadt. Maar voor de rest van de reis moet ik nog een Quer-durchs-Land-Ticket, die geldig is vanaf 9 uur, en een Fahrradtagesticket kopen. Dat ticket tot Osnabrück Altstadt heb ik achteraf gezien voor Jan met de korte achternaam gekocht. In de trein bevindt zich een kaartjes automaat heb ik thuis begrepen en dat klopt ook. Ik heb 2 mensen voor mij, maar betalen met een pinpas werkt niet bij mijn 2 voorgangers en ook mij lukt het niet. Ik koop eerst wel mijn fietskaart die ik met contant geld afreken. De Quer-durchs-Land-Ticket doe ik met de creditkaart, althans dat is het plan. Ergens halverwege de wizard blijf ik hangen, en ik vraag mij af of ik nu wel of niet betaald heb. Als ik geen mail ontvang en op mij bank app ook niets zie dan koop ik hem strak wel in de automaat in Rheine waar ik toch moet overstappen. Het is wel een start met hindernissen vandaag.
Rheine. Hier heb ik bijna een half uur tijd om over te stappen en kan ik mooi mijn Quer-durchs-Land-Ticket kopen bij de automaat en met pin betalen. Daarna met de fiets de trein in richting Braunschweig Hbf, die al gereed staat. Voor mij stapt al een groep van 5 personen in, laat ik dat ook maar doen.
Rheine – Hannover Hbf. Ik laat mijn fiets in het fietscompartiment staan en zoek een mooie zitplaats op. Ik ga eerst uitzoeken of er nog alternatieven zijn voor het overstappen op Wolfsburg Hbf. Als die 5 minuten daar te kort zijn krijg ik nog een keer anderhalf uur aan de broek. Dit betekent dat ik om half 9 op mijn laatste station aankom en dan nog 10 km moet fietsen naar de camping. Dan kun je er vanuit gaan dat ik de tent onderhand in het schemer donker moet opzetten. Ik heb geluk, mag ook wel een keer eigenlijk. Als ik op de app aangeef dat ik een overstaptijd wil van minimaal 10 minuten dan wordt mij geadviseerd om over te stappen op Hannover Hbf en via Uelzen te reizen naar Stendal Hbf. Vanaf dit laatste station gaat alles weer verder als hiervoor en kom ik gewoon om 18:53 aan in Erkner. Zo, dat risico is weer geminimaliseerd.
Hannover Hbf. Hier heb ik nu 50 minuten de tijd om over te stappen. Op dit station is het behoorlijk druk. Dit zal ook wel komen door de gevolgen van de treinstaking van de afgelopen 2 dagen. Veel reizigers zijn gestrand doordat 60% – 75% van de treinen is uitgevallen. Bij de lift, waar je vanaf 2 kanten in kunt, staan 2 rijen. Ik heb tijd genoeg, maar het duurt toch 10 minuten voordat ik op het goede perron aankom. Als ik op het perron aan kom waar mijn trein moet binnen lopen, zie ik op het bord dat de trein eindbestemming Hamburg Hbf heeft, Uelzen staat niet op het bord. Nu staan nooit alle tussen stations op het bord, maar ik wil wel eerst zeker weten dat ik niet 2 maal op dezelfde dag in een verkeerde trein stap 😉 Als ik het ritnummer op de borden vergelijk dan moet het allemaal kloppen en heb ik er weer vertrouwen in.
Hannover Hbf – Uelzen. Ik zit in de juiste trein op weg naar Uelzen. Onderweg is een mooi moment om mijn maaltijdsalade soldaat te maken. Dat doe ik altijd op de heenreis, onderweg een maaltijdsalade eten, zodat ik niet ’s avonds laat moet koken.
Uelzen. Dit was een beetje een apart station qua architectuur. De lift zat in een stenen gebouw in plaats van de glazen outfit die je normaal zo herkent. Toen ik beneden van de ene naar de andere lift liep deed de uitstraling mij aan De Efteling denken.
Uelzen – Stendal Hbf. Alles loopt nog steeds volgens het nieuwe plan, ik begin er langzaam weer vertrouwen in te krijgen. In de fietsenafdeling zitten nog 2 meisjes die van een vliegreis terug kwamen en ook ergens zijn gestrand op weg naar huis door de treinstaking.
Stendal Hbf. Weer eens een station zonder lift, althans ze zijn met de lift bezig, dus het wordt weer een trappensessie.
Stendal Hbf – Ratherow. Als ik de trein naar Rathenow op het perron zie staan dan heb ik het idee dat ik met een antieke trein mee mag. Het lijkt meer op een bus op de rails, veel groter dan een bus is de trein ook niet en dan heb ik het ook nog over een kleine bus. Ik kan mijn fiets nog net naar binnen rijden. Er staan al 2 fietsen en de conducteur vraagt mij om de tassen van de fiets te halen en in het bagagerek boven neer te leggen. Geen probleem, ik ben al lang blij dat ik mee kan met deze aparte trein van de Hanseatische Eisenbahn. Als we uiteindelijk vertrekken dan zit de trein ook ram vol. Maar goed dat ik van te voren niet heb geweten hoe klein deze trein is. Met een beetje pech kun je gewoon niet meer mee. Ik neem met mijn fiets veel ruimte in, omdat ik half in het pad sta. Iedere keer als de conducteur langs komt dan moet hij zijn buik intrekken om niet met zijn overhemd in mijn fietsstuur te blijven hangen.
Ratherow. Op het station in Rathenow schiet ik nog een mooi plaatje van de trein waarmee ik van Stendal naar Rathenow ben gereisd.
Ratherow – Berlin Hbf. Als ik in de trein zit bel ik eerst naar mijn eerste camping aan de Möllensee om te checken of ik rond 20 uur nog kan binnen komen. Dit blijkt geen probleem en ik weet in ieder geval dat ik een slaapplaats heb vanavond. Ja, ik ben bezig om Berlin te halen, nou dat had ik vanmorgen niet meer durven hopen, maar het gaat nu toch gebeuren. Als we de stad naderen voel ik mij toch weer een beetje op bekend terrein. Nu ben ik in de periode 2016 – 2018 en vorig jaar toch diverse keren in Berlin geweest en dan komt alles toch wel bekend voor.
Berlin Hbf. Om 18:01 kom ik volgens schema aan op het Hauptbahnhof in Berlin op de onderste laag waar ook de ICE’s aankomen en vertrekken. Nu moet ik naar de tweede verdieping, voor de S-Bahn naar Erkner. Als ik de lift neem naar het juiste perron voor de S-Bahn dan stopt deze onderweg, terwijl iedereen naar de 2de verdieping moet en er niemand staat te wachten. Ik stap uit, maar zie al snel dat ik iets te snel ben uitgestapt. Ik zie de roltrap die ook omhoog gaat. Met een beladen fiets op de roltrap omhoog is ook leuk. Ik weet niet of het mag, maar het werkt wel. Het is best druk op het station in de spits. Op het perron waar ik op de S-Bahn wacht komt er ongeveer iedere minuut een S-Bahn binnen rijden en voor je het weet sluiten de deuren en vertrekt hij weer.
Berlin Hbf – S-Bahnhof Erkner. Tijd om het fietsen compartiment op te zoeken heb je niet. Gewoon je fiets naar binnen werken dat is het beste. Ik heb goed gegokt, want ik ben op de juist plek naar binnen gegaan. Ik sta nu in het portaal. Ik zal mij de komende stations langzaam het fietsen compartiment inwerken als er weer wat passagiers uitstappen. Ik passeer allemaal bekende stations, eerst komen er meer mensen bij dan er uitstappen, maar gaande weg wordt de S-Bahn leger en heb ik inmiddels zelfs een stoel weten te bemachtigen. Er was nog een verrassing met het OV vandaag. Vanwege een storing stopte deze S-Bahn 2 stations voor Erkner en moesten we daar nog een keer overstappen om het laatste stukje te af te leggen. Het overstappen duurde maar een paar minuten op hetzelfde perron, dus tijd heeft het amper gekost.
S-Bahnhof Erkner. Ik meende mij van vorig jaar te herinneren dat de S-Bahn gelijkvloers binnen kwam en dat de regionale treinen een verdieping hoger reden. Niets is minder waar. Vervelende is alleen dat ze op dit station zo’n lift hebben waar je fiets niet in past, een groot deel van het achterwiel steekt er weer uit, dus nog een trappensessie aan het einde van de treinreis. Dat kan er nog wel bij. Ik ben al lang blij dat ik volgens schema ben aangekomen in Erkner. Het is nu ongeveer 19 uur.
Etappe 13a, vrijdag 13 augustus 2021, S-Bahnhof Erkner – Möllensee
Als ik mij buiten het station gereed heb gemaakt en nog wat heb gegeten heb ik toch even wat moeite om de juiste route op te pakken, waarschijnlijk begint de vermoeid toch een beetje op te spelen. Daarnaast was het ook een warme dag, de temperatuur heeft hier overdag de 30 graden nog gehaald.
Ik heb thuis al besloten om niet de camping van vorig jaar te pakken, deze ligt nu niet bepaald strategisch. Je moet om de Flakkensee heen fietsen of een knollen pad nemen. Op de route die ik vanaf morgen moet volgen ligt na 10 km ook een camping bij de Möllensee. Dat komt mooi uit dan is de kop eraf en morgen staat dan de echte etappe 13 op het programma.
Tegen een uur of 8 kwam ik ’s avonds op de camping aan. Ik heb bij de ingang maar even gebeld, want een receptiegebouw viel niet direct op. Honderd meter verder begon de campingbaas, Paul, al te zwaaien nadat hij de telefoon had opgenomen. Ik herkende de beste man al van de website; een fors gebouwde 70-er, schat ik, met de nodige tatoeages. Het ging er allemaal vriendelijk en gemoedelijk aan toe. Ik kon mij installeren op het tentenveld bij het meer. In een blokhut kon ik water koken op het gasstel, dan kon ik de brander in de tas laten merkte hij vrolijk op. Afrekenen dat kon de volgende ochtend wel, aangezien ik toch niet vroeg zou vertrekken.
Op het veldje stond nog een vader met zijn zoontje van een jaar op 7. Zij maakten een korte trektocht met 20 km per dag voor de kleine jongen om het te proberen.
Etappe 13b, zaterdag 14 augustus 2021, Möllensee – Kienitz
Ik heb de eerste nacht in de tent weer goed geslapen. Toen ik gisterenavond in de tent lag leek het eerst of het heel hard ging waaien, maar dat was een regenbui die voorbij kwam. Ik ben vanmorgen wat later opgestaan dan normaal, na alle drukte van gisteren. IK heb vanmorgen eerst koffie gedronken met de buren. De buurman heb ik onderwijl even mijn telefoonlader uitgeleend, omdat hij die was vergeten mee te nemen. Navigatie op je telefoon vreet best veel stroom. Zelf gebruik ik de navigatie op de telefoon meestal in een plaats als ik een supermarkt zoek, gaat heel goed met Google Maps. Komoot gebruik ik voor de navigatie naar de camping als deze van de route af ligt. Voor de navigatie van de route gebruik ik mijn 10 jaar oude Garmin GPS, waarin ik vooraf alle tracks heb geladen, zodat ik alleen maar het kruimelspoor hoef te volgen. Met 2 Duracell batterijen kan ik dan 4 dagen fietsen.
Tegen half 10 ben ik gaan afrekenen bij Paul en even later ging etappe 13 echt van start. Het wordt deze dagen belangrijk om vooraf uit te zoeken waar ik een supermarkt tegen kom, want ze zijn niet dik gezaaid in het oosten van Duitsland. De eerste supermarkt zat een kilometer of 10 verderop in Rehfelde. Hij werd me direct in de schoot geworpen toen ik Rehfelde in fietste. Een dorp verderop, in Garzau, kwam ik een mooi bankje tegen om mijn tweede ontbijt soldaat te maken. Terwijl ik daar zit stopt er een Duits busje van een bedrijf dat zonnepanelen installeert. De 2 mannen lopen naar mij toe met hun navigatiesysteem om vragen mij om hulp. Het zijn geen Duitsers, maar ze spreken wel enigszins Duits. Ze kunnen een bepaalde straat niet vinden met de navigatie. De navigatie staat ingesteld op één of andere Oost Europese taal zo te zien, waar ik ook niet veel mee kan. Dus ik begin maar wat vragen te stellen. Door de straatnaam iets anders in te voeren lukt het opeens wel. Ja, het blijft software … Enfin, de twee mannen zijn weer blij, als ik vraag waar ze vandaan komen blijkt dat Bosnië te zijn.
Ik fiets lekker verder, het valt mij op dat het landschap hier toch wel heuvelachtiger is dan ik had verwacht. Het staat hier dan ook bekend als de Märkische Schweiz, een erg vriendelijk landschap om te doorkruisen met de fiets. Tijdens de middaglunch op een bankje langs de route neem ik even contact op met de camping voor vanavond welke achter een Gasthof ligt. Onderweg kom ik ook mensen tegen die bezig zijn om pruimen te verzamelen, die onder de pruimenbomen liggen langs de weg. Ik ga dat ook maar eens zo’n fruithapje proberen, ze smaken goed. In de loop van de middag gaat het landschap over in een vlak landschap met eindeloze vergezichten. Ik nader het riviergebied van de Oder.
Een kilometer voor Letschin passeer ik een soort van klein spoorwegmuseum. Letschin is het eerste groter dorp wat ik na vanochtend passeer met een supermarkt. De temperatuur is inmiddels wel op een zomerse waarde aangekomen met 27 tot 28 graden, deze mooie zomerdag heb ik weer binnen, want de vooruitzichten voor het einde van de trip dinsdag blijven slecht, dus ik zal mijzelf maar niet te veel illusies meer maken. Ik ben al blij als de maandag nog gaat meevallen. In Letschin ga ik even van de route af om boodschappen te doen. Morgen is het zondag en zijn alle supermarkten dicht en maandagmorgen moet er ook flink getrapt worden, voordat ik er weer één tegenkom. Als ik mijn fiets bij de super vastzet wordt ik aangesproken door een oudere man die graag wil weten waar ik vandaan kom en naar toe ga. Een tafereeltje wat ik bijna ieder jaar wel 1 of 2 keer mee maak. We maken even een kort praatje voordat ik de super binnen ga.
Als ik bij de Oder uitkom neem ik eindelijk afstand van Radweg R1. Deze route vervolgt zijn weg nog een kleine 20 km naar het zuiden langs de Oder om vervolgens Polen in te duiken op weg naar Sint Petersburg in Rusland. Ik ga nu inhaken op de Oder-Neiße-Radweg, welke uit Tsjechië komt en de Duitse-Poolse grens volgt naar het noorden tot de Oostzee. Het plan is om de Oostzee te halen.
De camping voor vandaag ligt na de eerste 5 km op de Oder-Neiße-Radweg. Tussen half 5 en 5 uur kom ik aan bij het Gasthof in Kienitz. Het weer was uitstekend tijdens deze etappe van 80 km. Ik zie dat je hier ook goed kunt eten. Als ik vraag of ik voor vanavond moet reserveren, krijg ik te horen dat de keuken al om 5 uur sluit. Later begreep ik dat er geen personeel is, omdat deze tijdens de corona crisis overal ander werk hebben gezocht. Ik besluit om gelijk het warme eten te doen en reserveer er gelijk een ontbijt bij voor zondag morgen. Afrekenen kan allemaal bij vertrek. Na het eten zoek ik mij een mooie plek uit op het tentenveld bij een ruime picknicktafel. Douchen is hier ook nog een keer gratis en de overnachtingsprijzen zijn inmiddels tot onder de 10 euro gezakt hier tegen de Poolse grens. Na het douchen heb ik nog even een stukje gelopen en wat foto’s gemaakt. Daarna heb ik nog even met de ‘buurvrouw’ op de camping gesproken, zij is bezig om een deel van de Oder-Neiße-Radweg van noord naar zuid te fietsen. Dat was een mooie gelegenheid om de nodige ervaringen uit te wisselen. Ik begreep van haar dat ik morgen een gemakkelijk te rijden traject krijg. Verderop op maandag zitten er wel wat delen in met een wegdek van mindere kwaliteit. Daarnaast adviseerde zij mij nog een camping net ten westen van Ueckermünde. Dat is wel 25 km verder dan mijn geplande camping, maar de afstand die ik op maandag in de planning heb staan is slechts 85 km en als het weer ok is dan kan ik misschien beter nog even doorfietsen. Toen ik ging slapen hoorde ik een aantal keren veel geklepper buiten van de ooievaars, die hier in grote getalen aanwezig zijn.
Etappe 14, zondag 15 augustus 2021, Kienitz – Schwedt/Oder – Mescherin
Vanochtend heb ik bij het Gasthof in Kienitz ontbeten. Het weer begon vandaag zo mooi dat je het ontbijt buiten aan een tafeltje lekker in het zonnetje kon eten in plaats van binnen in de eetzaal. Dit was wel een super locatie. Warm eten gisteren aan het einde van de middag, Hamburger Schnitzel, gebakken aardappelen, gebakken eitje en groente, alcoholvrij biertje, ontbijt vanmorgen en een plaats voor de tent voor bij elkaar 29 euro!
Vanmorgen nog een stel gesproken van rond de 50 die gisteren ongeveer gelijk met mij aankwamen. Zij fietsen de route van noord naar zuid. Ze hebben ook een route gefietst langs het voormalige IJzeren Gordijn, waar ze nogal positief over waren. Verderop de route van vandaag bevindt zich volgens het boekje ook nog een Umleitung vanwege het project ruimte voor de rivier. Want ook in dit deel van Europa hebben ze de afgelopen 25 jaar al het één en ander meegemaakt aan overstromingen. Ik hoorde de mevrouw van het Gasthof aan iemand vertellen dat je er wel langs kon als ik het goed begreep. Toch zo meteen maar even informeren. De mevrouw van de Gasthof omschreef het wel heel mooi, ze kon wel uit Nederland komen: “Ik mag niet zeggen dat je er langs mag, maar van andere mensen heb ik gehoord dat je er op de fiets gewoon langs kunt.”
Na 13 etappes in oostelijke richting te hebben gefietst, begon ik vanochtend aan eerste etappe in noordelijke richting op weg naar de Oostzee. De route was goed te rijden en ging veelal over vrij liggende fietspaden langs de Oder. Kilometers lang kwam je niet eens een auto tegen en hoorde je alleen het ruisen van de wind door de struiken en bomen als deze er stonden. Af en toe gaat de route ook langs één of andere zijarm, die heel toepasselijk Alte Oder heet. Ook kwam ik een kanaal tegen met sluizen. Ter hoogte van Hohenwutzen kan ik via een brug de Oder oversteken even Polen in, even de grens passeren, dat hoort erbij. Ook kwam ik een kanaal tegen met sluizen, vanaf Hohenwutzen tot aan Schwedt/Oder ging de route langs dit kanaal. Het landschap ten westen van het kanaal oogt vriendelijk en is een beetje heuvelachtig. Ik heb hier geen last van, want ik kan aardig tempo houden over de dijk met een lichte wind in de rug. De Oder ligt hier een paar kilometers naar het oosten. Het fietsen over de dijken gaat als een speer en rond het middaguur kom ik in Schwedt/Oder aan, een wat grotere plaats. In een park naast een woonwijk neem ik een langere pauze om te lunchen. Ik heb genoeg in de tas, dat moet ook, want alle winkels zijn dicht. Ten noorden van Schwedt/Oder kom ik op het beruchte punt bij Friedrichtshal waar de route is afgesloten en er een Umleitung is. Die ik dus volgens de tip van vanmorgen aan mijn laars ga lappen. Ik heb hier geen spijt van, want ik krijg weer een mooi traject voorgeschoteld, direct over de dijk langs de Oder. Ik hoop maar dat het goed gaat, want als je niet verder kunt worden het wel dure kilometers, in het ergste geval moet je dan weer 7,5 km terug fietsen. Tussen Gartz en Mescherin pauzeer ik nog een keer en begin ik maar eens met de wilde perziken die ik gisteren ochtend heb ingeslagen in de supermarkt. Ze hebben in de tent tas aardig de mogelijkheid gehad om te rijpen.
Ik arriveer al even voor 15 uur, na 94 km, op de camping. De situatie ter plekke is niet direct duidelijk. Ik zie eerst een hele grote zonneweide met enkele trekkerstenten die verspreid staan opgesteld. Vervolgens komt er een restaurant en daar voorbij bevindt zich ook weer een camping met alleen caravans. Welke is het nu? Ik ga eerst maar eens informeren in het restaurant, waar het personeel zonder mondkapje loopt. Op het moment dat ik iemand aanspreek doet ze gelijk snel een mondkapje op. Ik had het gevoel dat ze dacht dat er een melaatse binnen kwam. Ze hoorde natuurlijk aan mijn Duits dat ik uit Nederland kwam, waar de coronacijfers weer snel waren opgelopen in de maand hiervoor. Het blijkt dat ik mij voor het tentenveld gewoon bij de camping achter het restaurant moet aanmelden. Als ik daar kom is de receptie gesloten, wat niet overeenkomt met het informatiebord. Als ik ga bellen komt er nog een ander stel aan en dan duikt de mevrouw van de receptie ook op. Dit is een erg norse tante, geen visitekaartje voor de camping. Als ze vervolgens ook nog eens nors vraagt naar mijn Ausweis, dan krijg ik helemaal vreemde associaties.
Ik ga mijn tent opzetten op het veld, het weer is heerlijk met een temperatuur zo rond de 25 graden schat ik. Naast de camping ligt nog een klein plasje waar ik soms mensen heen zie lopen met een kano en een paar die er gaan zwemmen. Ik ben niet de enige voor wie het niet duidelijk was waar je je nu moet aanmelden, want een ander meisje fietst ook aan de verkeerde kant het veld op en vraagt mij verbaasd waar de receptie is. De rest van de middag een beetje rustig aan en maar tegen de avond de pasta koken.
Etappe 15, maandag 16 augustus 2021, Mescherin – Grambin
Vannacht moest ik even naar het toilet, dat was een aardig eind lopen in het donker. Ik had bijna overwogen om de fiets te pakken. Het was helder en ik kon onderweg nog even genieten van een mooie sterrenhemel met als helderste verschijning de planeet Jupiter.
Volgens de verwachting is er vanmiddag vanaf 14 uur kans op regen. Plan A is 85 km fietsen vandaag tot aan Rieth. Dat moet lukken met een beetje geluk. Dat ik morgen zeikweer heb onderweg dankzij de Bahnstreik van vorige week daar heb ik mij al bij neergelegd, maar vandaag graag nog een beetje redelijk weer.
’s Morgens vroeg zie ik nog een mooie zonsopkomst, maar de lucht is niet helemaal pluis en de buienradar geeft ook aan dat er rond 7 uur nog een klein buitje gaat passeren. Voor de rest ziet de radar er nog schoon uit. De regenbui heeft uiteindelijk niet veel te betekenen. In de tent pak ik alle tassen in en als het droog is pak ik ten slotte de tent in. Om 7:30 behoor ik samen met nog een jonge dame tot de eersten die vertrekken.
De Oder duikt nu verder Polen in en ik vervolg mijn route min of meer langs de grens. Ik passeer een andere fietser die op weg is naar Szczecn, Stettin in het Duits. Het traject is licht heuvelachtig en de paden en wegen zijn goed te bereiden. De zon schijnt inmiddels weer goed. Bij het dorp Schönfeld staan de nodige windmolens, de kerktoren valt volledig weg tussen de molens. Bij de windmolens staan ook waarschuwingsborden voor vallend ijs!
Tijdens een pauze vanmorgen kwam ik aan de praat met een ander stel die dezelfde route rijden als ik. Van tijd tot tijd zie ik nog een paar fietsers met de nodige bepakking, het verbaast mij niet dat die ook dezelfde langeafstandsroute fietsen als ik.
Ik ben blij dat ik zaterdag goed heb nagedacht over mijn proviand, want de eerste supermarkt krijg ik vandaag pas na een kleine 50 km. Tegenover de supermarkt bevindt zich ook een bakkerij met lunchroom, en daar heb ik mijzelf maar eens getrakteerd op koffie met gebak. De tocht verloopt voorspoedig deze dag, tussen de middag neem ik een pauze in een dorp met overdekte picknicktafel. In het dorp zelf valt weinig te beleven, een politiewagen komt 2 maal langsrijden, een meneer met een scootmobiel controleert de prullenbakken op lege flessen en de AfD hangt zijn posters op voor de komende verkiezingen.
Het weer gedraagt zich goed deze maandag, ik was er vorige week wat bezorgd over, maar tot nu toe mag ik niet mopperen. In de middag volgt er een pad door de bossen van een kilometer of 10 van mindere kwaliteit, maar dat had de ‘buurvrouw’ zaterdag op de camping al voor gewaarschuwd. Een paar jongens fietsen een eind voor mij uit, ik zag en hoorde ze een eindje terug op een kruispunt en ik meende te horen dat ze Nederlands spraken.
Al voor in de middag kom ik in Rieth aan. Eerst maar eens even de meteo informatie raadplegen. Het blijft nog een paar uur droog, de verwachtte regen gaat wat later komen. Hier valt niet veel te beleven en als het tegen de vanavond slecht weer wordt heb ik een probleem met eten koken. Eten koken in de regen wordt wel een dingetje en in Rieth kun niet op andere manieren buiten de deur eten. Dus de beslissing is snel genomen, ik pak er vandaag nog 25 km bij naar Grambin even ten westen van Seebad Ueckermünde. Ik verwacht dat ik daar wel ergens eten kan organiseren.
Op naar Grambin, dat scheelt morgen weer 25 km. De volgende dag zou ik mij realiseren hoe blij ik was met deze beslissing, maar dat weet ik nu nog niet. Van Rieth naar Grambin gaat het tegen de wind in, maar het is goed te doen. De lucht trekt langzaam dicht met bewolking en het gaat nog een spannend verhaal worden deze middag. In Seebad Ueckermünde voel ik wel een paar druppels, maar daar blijft het ook bij. Seebad Ueckermünde is trouwens een mooie plaats met mooie huizen langs de haven met de nodige zeilboten. Ik kom, na 110 km, droog op de camping aan, en nog mooier op de camping bevindt zich een snackbar. Op het tentenveld waar ik mijn tent mag opzetten is een aardige tweedeling ontstaan. Op de ene helft staat een motorclub met een grote barbecue. Op de andere helft staan de trekkers, een enkele camper en een paar tenten met gezinnen met kleine peuters. Omdat de wind begint aan te trekken zet ik de tent met extra scheerlijnen vast, die heb ik de afgelopen jaren nog nooit gebruikt. Daarna eerst maar even douchen en voor de zekerheid de regenkleding maar meenemen. Als ik daarna naar de snackbar ga en maar eens een keer een ongezonde maaltijd neem valt de regen en speelt de wind ook een vrolijke toon mee. Het is typische zo’n Duitse Bratwursttent. Ik trakteer mijzelf op Thüringer Bratwurst met patat, daar was ik wel aan toe. Ik maak gebruik van een droog moment na het eten om de tent weer droog te bereiken. De rest van de avond verloopt regenachtig, het mooie weer is voorbij. In ieder geval heb ik deze maandag weer in de pocket, want overdag was het mooi fietsweer, droog en nazomers met 22 graden. Morgen moet ik eerst nog 30 km tegen de wind in naar het westen en dan bij Anklam het eiland Usedom op richting de Oostzee met de wind in de rug meestal. Over het weer zal ik mij maar niet te veel illusies maken.
Etappe 16, dinsdag 17 augustus 2021, Grambin – Korswandt – Świnoujście (PL) – Ostsee – Korswandt
Vandaag staat er toch een soort ‘De hel van het noorden’ op het programma. Laat ik niet op de zaak vooruit lopen. Als ik vanmorgen op sta is het nog even droog en kan ik de boel mooi droog inpakken. Gisterenavond zijn er nog een paar trekkerstenten bijgekomen in de regen. Het grappige was dat ik mijn buren die vanochtend uit de tent kropen gisteren onderweg heb ingehaald.
Ik was de camping nog niet af op de eerste druppels vielen en voordat ik het dorp uitreed kon de poncho aan. Verder op het programma de eerste 30 km: harde wind meestal schuin tegen, de nodige regen en een slecht wegdek. Af en toe ook een stuk door het bos wat in ieder geval scheelde in de tegenwind.
Op het moment dat de koers meer naar het noorden gaat begin ik een beetje profijt van de wind te krijgen, de fijne regen gaat gewoon door. Dan opeens een afsluiting van de route. De route was al niet van een goede kwaliteit, twee stroken van betonblokken waar je overheen kon fietsen. Op de fiets negeer ik normaliter afzettingen als niet duidelijk is waarom er een afzetting is. Dus de fiets met bagage tussen de blokkade onderdelen doorwerken en weer vrolijk verder fietsen. Na een paar kilometer mocht ik mijn fiets nog een keer door een afzetting heen wurmen. Ik begin toch wel een beetje ongerust te worden, als ik straks toch terug moet dan moet ik weer een flink stuk terug fietsen tegen de wind in met een fijne regen. Maar dan houdt de betonstrook op en rij ik over een glad gestreken zandstrook waarop even later een gladde ondergrond ligt van ruwe stenen. Het ziet eruit als of hier een laag asfalt over heen gelegd gaat worden. Laat ik eerst maar even checken dat ik geen sporen door deze ondergrond trek, want ik zal ergens wel op een werkploeg gaat stuiten en dan zijn de rapen gaar als ik hun voorbereidingen naar de gallemiezen heb geholpen. Ja, hoor daar stond hij, de bus met de werklui. Ik kon er nauwelijks langs lopen en moest mijn fiets door de lager liggende berm mee nemen, waarnaast direct het water begon. De werklui zaten voorin het busje. Ik tik even op het raam om te vragen of ik er langs kon. Ik denk nu zijn de rapen gaar, ze staan volkomen in hun recht om mij terug te sturen. Maar tot mijn verrassing geven ze het gebaar dat ik door kan. Een paar honderd meter verder begint het nu steviger te regenen en moet ik toch mijn beenhoezen ook om doen om mijn enige paar schoenen droog te houden. Ik kan de fiets nergens tegen aan zetten en op dat moment komt er net een kleine vrachtwagen aanrijden met puin voor de ondergrond. Ik speel weer de onschuld en doe of het de normaalste zaak van de wereld is dat ik hier ben met mijn fiets. Ik maak ruimte en zwaai vriendelijk. De chauffeur zwaait vriendelijk terug. Zo, als jij hier met deze kleine vrachtwagen kunt komen dan betekent dit dat ik er met de fiets ook wel weer uit kom 😉
Als dit feest voorbij is kan ik doorfietsen naar Anklam. Toen het gisteren zo goed ging naar Grambin heb ik nog even overwogen om door te fietsen naar Anklam, wat ben ik blij dat ik dat niet meer gedaan heb. In Anklam wordt het tijd om weer de supermarkt te bezoeken. Onderwijl is het opgehouden met regenen en wordt ik getrakteerd op opklaringen. Gelijk een mooie gelegenheid om na het supermarkt bezoek de bakker te bezoeken die er naast zat om koffie te drinken met lekkers erbij. Bij deze bakkerij moest ik mijn contact gegevens achter laten ivm de coronacrisis. Als ik Anklam uitfiets ga ik met een brug over het riviertje de Peene, bekend van de plaats Peenemünde. In de Tweede Wereldoorlog werd vlak naast het dorp Peenemünde onderzoek en ontwikkeling gedaan naar in eerste instantie geheime V-wapens. De opklaringen zijn maar van tijdelijke aard. Als ik wat later de brug naar het eiland Usedom oversteek wordt ik welkom geheten op het zonne eiland. Ik zie weinig zon, felle slagregens hebben mij in de tang.
Veel dynamiek in de atmosfeer deze dag, de regenbuien worden in de middag telkens afgewisseld met felle opklaringen en mooie wolkenluchten. In de gelijknamige plaats Usedom neem ik een pauze om mijn yoghurt met muesli te eten. Blijkbaar heeft een scherp voorwerp in mijn stuurtas het nodig gevonden om zich door de deksel heen te boren, want een aantal zaken zit een beetje onder de yoghurt. Het opeten moet noodgedwongen in een bushokje, want er valt weer een stevige regenbui. Toch ervaar ik het weer deze middag niet als slecht. Ik heb inmiddels profijt van de wind en de regenbuien worden afgewisseld door prachtige buienluchten met felle opklaringen tussen de buien door. Als je hier oog voor hebt dan is het eigenlijk smullen geblazen.
Tegen half 4 kom ik op de camping in Korswandt aan, zo’n kleine 5 km vanaf de Ostsee. Inchecken kan pas tegen 5 uur, maar telefonisch krijg ik toestemming om een plaatsje te zoeken. Ik ga aan de rand staan, zodat ik geen last van het verkeer heb. Het waait wel erg hard, maar het is droog, en ik ga opnieuw alle scheerlijnen gebruiken. Inmiddels staat er al weer 85 km op de teller en we zijn er nog niet voor vandaag. Maar eerst de slaapplaats gereed maken. Daarna staat er nog een bezoek aan Świnoujście in Polen en het strand van de Ostsee bij Ahlbeck op programma, dus er gaat nog een kleine 25 km bijkomen.
Als ik om kwart voor 5 heb ingecheckt, pak ik de fiets zonder bagage en ga ik op weg naar de Poolse havenplaats Świnoujście. Google Maps heeft 2 opties voor de fiets, een route met een flinke klim en een vlakke route, ze zijn beide ongeveer even lang. Ik kies voor de vlakke route, maar krijg daar al snel spijt van, het fietspad door de bossen langs een meer is enorm slecht van kwaliteit en bij de Pools-Duitse grens was het nog een beetje improviseren waar je langs moest. Inmiddels was het natuurlijk ook weer beginnen te regenen. Maar voor mij was het kicken dat ik nu inmiddels Polen ben binnen gereden. Ik fiets dwars door het centrum in de avondspits naar de haven, waar ik op een mooie regenboog wordt getrakteerd. Op de terugweg fiets ik in Duitsland naar het strand aan de Ostsee bij Ahlbeck voor een kleine fotosessie. Ik zie onderwijl de veerboot uit Zweden binnenvaren naar de haven van Świnoujście. Ik heb nog even gespeeld met het idee om volgend jaar nog een vervolg via het zuiden van Zweden en Denemarken naar Duitsland te maken, maar het reizen naar hier is te lang met het openbaar vervoer. Dus we gaan er na 16 etappes echt een eind aan breien hier bij de Ostsee. Eten doe ik vanavond maar bij een snackbar aan de Oostsee, voor koken bij de tent staat veel te veel wind. Van Ahlbeck naar de Korswandt neem ik nu de weg met een flinke klim en om 20 uur ben ik weer op de camping. Zo dat is vandaag weer 109 km. Nu nog douchen en de boel voor morgen inpakken dan stap ik om half negen op de trein richting huis.
Terugreis – woensdag 18 augustus 2021
In sta ‘s ochtend om 6 uur op en heb alle tijd, de trein vertrekt pas om 08:24 in Ahlbeck en dat is hier 5 kilometer vandaag. Als alles is gepakt zie ik op de camping nog een mooi Trabantje staan, de eigenaar zit bij zijn caravan. Ik mag wel even een foto maken van zijn auto, volgens mij was hij er wel trots op, want deze Trabant zag er gloed nieuw uit. Het was maar goed dat ik er gisteren achter kwam dat de fietsroute over het vlakke deel naar Ahlbeck niet een goed alternatief was. Het wordt daarom toch de klim met 8%. Als ik de normale 60 km weg neem en het dorp Korswandt uit fiets dan zie ik opeens een bord verboden voor fietsers en voetgangers. Ik kan mij niet herinneren dat ik die gisterenavond heb gezien toen ik vanuit de andere kant kwam. Er zit niets anders op dan de route door het bos te nemen. Ik hoop maar dat de kwaliteit beter is dan dat vlakke pad van gisteren middag, want ik heb nu ook nog een beladen fiets. Gelukkig viel dat mee en was het goed te doen en had ik nu geen last van auto’s. Ik kwam ruim op tijd aan op het station en had nog wat tijd om foto’s te maken.
Treinreis DB Bahnhof Seebad Ahlbeck– NS Station Dieren
Seebad Ahlbeck – Bahnhof Züssow. Het eerste traject gaat naar Züssow, wat ook het eindstation is van deze rit. Op het station in Ahlbeck is geen kaartjes automaat en in de trein ook niet. Kaartjes koop je op dit traject van de UBB (Usedomer Bäderbahn) bij de conducteur of conductrice. Deze laatste kwam dan ook op gegeven moment langs. Ik vroeg haar of ik bij haar ook kaartjes kon kopen waarmee ik in 1 keer door heel Duitsland kan reizen, net zoals ik op de heenreis heb gedaan. Dat kon maar een Quer-durchs-Land-Ticket is pas vanaf 9 uur geldig. Ik stel haar voor dat zij mij dan nog een los ticket doet tot Koserow doet, waar we om 9 uur aankomen. Ze zegt ik kom na 9 uur nog wel een keer langs. Als ze dat doet hoef ik alleen maar de Quer-durchs-Land-Ticket van 42 euro en de Fahrradtagesticket van 6 euro te betalen. Het deel tot 9 uur hoefde ik niet te betalen, heeft ze me ven mooi gematst. Onderweg stappen er best veel mensen in met grote koffers.
Züssow. De mensen met de grote koffers uit de vorige trein stappen hier allemaal over op de ICE. Ik had niet verwacht hier een ICE aan te treffen.
Züssow – Stralsund Hbf. Ik vervolg mijn reis met nog een paar fietsers van ronde de 20 in de trein naar Stralsund die een tijdje later aankomt. Mijn overstaptijden op deze terugreis zijn allemaal vrij riant. In de trein naar Stralsund zijn genoeg plaatsen voor de fietsen. Dat heeft de spoormaatschappij ODEG (Ostdeutsche Eisenbahn GmbH) goed voor elkaar, daar kunnen ze thuis in Nederland nog een puntje aan zuigen.
Stralsund Hbf. Ik moet hier naar een ander perron en dit is weer zo’n mooi station waar de fiets niet op een normale manier in de lift past. Je zou kunnen proberen om hem schuin verticaal te zetten. Met een beladen fiets is dat een aardige uitdaging als je dan ook de lift nog moet bedienen. Mijn beenspieren zijn wel aardig ontwikkeld met al dat fietsen, maar de armspieren hebben nog steeds vakantie. Dus dan maar de oude methode, de helft van de tassen van de fiets afhalen en 2 maal trap lopen, dan kan ik de fiets wel fatsoenlijk tillen en hou je toch zicht op de bagage die je even onbeheerd moet achter laten. Op het moment dat ik de tassen er af haal komt er een jonge dame van rond de 20, die ook in de vorige trein zat, met een beladen fiets aanlopen, en vraagt op ze even mee moet helpen. Nou als dat kan, ze loopt keurig mee met de tassen en ik met de fiets over de trappen naar het volgende perron. Ik vraag haar nog of ik haar ook moet mee helpen, maar zij hoeft niet naar een ander perron. Ik bedank haar hartelijk, dat is weer een mooie meevaller. Ik heb even de tijd voor de trein naar Rostock komt opdagen dus die gebruik ik mooi voor een kop koffie.
Rostock Hbf. Op Rostock aangekomen heb ik een meevaller, ik kan rechtstreeks van perron 4 naar 7 lopen en zo de trein naar Hamburg in, die al klaar staat.
Rostock Hbf – Hamburg Hbf. Dit gaat een ritje van 2,5 uur worden. De conductrice komt ons waarschuwen in het fietsen compartiment dat het vanaf Schwerin naar Hamburg meestal erg druk is met fietsen en dat de bagage dan van de fiets af moet. Officieel moet de bagage altijd van de fiets af, maar ik doe dat meestal pas als het drukker wordt. Ik zie in het aangrenzende passagiers gedeelte een mooie zitplaats op een fatsoenlijke stoel en ik kan mijn bagage daar mooi achter een glazenwand stallen, voordat het drukker wordt. De bagagerekken boven de fietsen zijn eigenlijk net niet hoog genoeg om daar je fietstassen te kunnen stallen. Het fietsgedeelte loopt inderdaad flink vol en de trein begint ook enige vertraging op te lopen.
Onderweg bereikt mij ook het bericht op de app van Deutsche Bahn dat mijn geplande treinreis opeens is gecanceld. Wat heb ik nu weer aan mijn fiets hangen, kom ik nog wel thuis vandaag? Het blijkt dat er een trein uitvalt tussen Osnabrück en Hengelo, wegens personeelsgebrek. Dat gaat mij 1,5 uur kosten, de verwachte aankomsttijd in Zutphen van 22:23 gaat schuiven naar 23:53. Inmiddels hebben we al een vertraging opgelopen van 10 minuten en gaat mijn overstaptijd in Hamburg terug naar 27 minuten, nog steeds genoeg, maar in de spits met liften moet er niet nog meer af gaan.
Hamburg Hbf. Als we op het station in Hamburg aankomen duurt het even voordat ik de trein uit ben. Ik zat er als één van de eersten in, dus dan ben je er ook meestal als één van de laatsten uit. Bij het uitstappen duvelt de tent tas ook nog van de fiets af, die moest ik nog vastzetten. Eén van de fietspassagiers die de fiets van zijn vriendin nog op moet halen neemt hem voor mij mee. Dat is leuk van zo’n fietscompartiment, de meeste mensen helpen elkaar waar nodig. Bij de lift staat inmiddels een mooie rij, ik heb zo 10 fietsen voor mij. Als vuistregel reken ik altijd met 2 minuten per fiets in de lift en dan sta ik alleen nog maar boven en moet ik bij perron 13 weer omlaag voor de trein naar Bremen. Maar in plaats van trap lopen is er ook een roltrap die omhoog gaat, dat moet kunnen met een beladen fiets op de roltrap omhoog. Dat kunstje heb ik in Berlin voor het eerst geprobeerd op de heen reis en dat gaat erg goed, omlaag is mij iets te link. Als ik boven aankom staat er ook een rij voor de lift naar beneden, niet zo lang als die van omhoog. Ik heb er toch geen zin in om hier boven te staan wachten met samen geknepen billen of ik mijn trein nog wel ga halen. Bovendien is het erg druk en loopt het perron flink vol. Er staan opzij bij de trap omlaag echter wat mensen een beetje rond te kijken. Ik besluit om oppassers in te schakelen. Ik vraag of ze misschien even een minuutje op mijn 3 tassen willen passen. Onderwijl til ik de fiets met de andere 3 tassen omlaag naar het perron en vraag daar weer een meneer of hij even op mijn fiets met inhoud wil passen. Ik sprint onderwijl naar boven, haal de 3 tassen op en bedank de mevrouw en meneer voor het oppassen. Als ik beneden kom bij de fiets dan vertelt de meneer mij dat ik ongeveer op de juiste plek sta waar het fietscompartiment meestal stopt. Dat is nou weer mazzel dat ik precies bij een ervaringsdeskundige terecht kom in de spits.
Hamburg Hbf – Bremen Hbf. Als de trein inderdaad op de juiste plaats komt voorrijden dan is het een dubbeldekker, waarbij één compartiment onder volledig is bestemd voor fietsen, dat zul je in Nederland niet aantreffen. Het staat uiteindelijk ook bijna vol met tegen de 20 fietsen, waarvan de meeste zijn beladen met de nodige bagage. Onderweg wordt er op gegeven moment omgeroepen dat we bij het eindstation zijn, ik ben enigszins verbaasd, want voor mijn gevoel zijn we een uur te vroeg. Echter de DB had mij een alternatief geboden, waarbij de lange wachttijd op Osnabrück werd verdeeld over Hamburg, Bremen en Osnabrück. Ik ben een beetje eigenwijs en heb gewoon mijn oorspronkelijke reisschema aangehouden. Ik doe alle wachttijd wel op het einde. Je weet nooit wat er voor Osnabrück nog gebeurd en als je dan al hebt rond lopen hangen op de stations in Hamburg en Bremen dan zul je net zien dat je niet meer thuis komt.
Bremen Hbf. Het is nog steeds druk in de spits, dus ik pak maar de trappen naar beneden en trakteer mij beneden gelijk op koffie, voordat ik de lift omhoog pak naar het volgende perron. Ik ben niet de enigste fietser die in de trein naar Osnabrück wil met zijn fiets. Onder andere een groep pubers van 14-16 jaar heeft dezelfde plannen. Gelukkig komt er weer een dubbeldekker voorrijden met beneden één compartiment wat volledig is bestemd voor fietsen. Iedereen kan erin en blijft nog ruimte over. In Nederland hadden we 3 shifts nodig gehad met de karige hoeveelheid ruimte voor fietsers.
Bremen Hbf – Osnabrück Hbf. In de trein zit een buitenlandse meneer die blijkbaar een heel druk sociaal leven heeft. Om de haverklap gaat zijn telefoon of whatsapp af en voert hij hele gesprekken. Waar het allemaal over gaat weet ik niet, want ik versta er geen woord van. Onderwijl laadt ik mijn smartphone maar weer even bij via de powerbank welke ik vooraf had aangeschaft. Daar was ik deze week wel mee in mijn sas. Het was wel weer 400 gram extra gewicht, maar met 20000 mAh hoef je niet met samengeknepen billen te zitten of je nog wel genoeg stroom hebt.
Osnabrück Hbf. Op de oorspronkelijke tijd van 19:26 kom ik in Osnabrück aan. Hier heb ik tijd zat, want de trein naar Hengelo (RB61 Wiehengebirgs-Bahn van Keolis) vertrekt pas om 21:14. Eerst maar eens kijken waar het perron is waar ik straks moet opstappen en of ik dit normaal met de lift kan bereiken. Het is een knooppunt van spoorbanen in oost-west en noord-zuid en bestaat daarom dan ook uit 2 lagen. Mijn fiets past normaal in de liften, dan eerst maar een treinkaartje regelen voor Bad Bentheim naar Hengelo en koffie met wat lekkers kopen beneden in de stationshal. Onderwijl laadt ik maar het volgende boek op mijn smartphone via de online bibliotheek. Als ik beneden op een bankje zit wordt ik door een man van midden 60 aangesproken die met zijn hondje op het volgende bankje zit. Hij wil het één en ander over mijn fietstocht weten en als hij hoort dat ik uit Nederland kom dan blijkt dat hij het nodige weet over ons koninklijk huis. Zo wist hij te vertellen dat de vader van Maxima niet op de bruiloft mocht komen vanwege zijn oorlogsverleden in Argentinië. Daarna begint hij opeens een stuk te zingen uit het lied “Don’t cry for me Argentina”. Het galmt enorm door de stationshal heen! Je komt soms wonderlijke mensen tegen, ha, ha, ha. Tegen de tijd dat de trein moet komen ga ik maar eens naar het perron, inmiddels is het buiten al weer helemaal donker geworden.
Osnabrück Hbf – Hengelo. Het is rustig in de trein, er zitten maar een paar passagiers in de trein. Buiten is het inmiddels helemaal donker en we gaan langzaam afscheid nemen van deze dag.
Hengelo – Zutphen. Ook hier mag ik weer 50 minuten wachten op de trein naar Zutphen, over Deventer gaan was ook geen optie. De kiosk op het perron is al dicht, maar het toilet gelukkig niet. In de wachtruimte zitten nog 2 oudere dames die ik op het perron in Osnabrück ook al even heb gesproken.
Hengelo – Zutphen. Er zitten nog wat jeugdige passagiers in de trein die er ook allemaal weer snel weer uitmoeten. De trein rijdt onderhand alleen voor mij.
Zutphen –Dieren. Het laatste korte stukje naar Dieren. Ik was eerst nog van plan om te gaan fietsen, maar omdat ik door de uitgevallen trein nu anderhalf uur later ben besluit ik om in Zutphen de intercity maar te pakken richting Arnhem Centraal, hiervoor hoef ik maar een paar minuten te wachten en dan kan ik in Dieren mooi uitstappen. Het verplichtte registreren voor de fiets laat ik maar achterwege op dit uur. Er zit nauwelijks nog iemand in de trein. Om 00:07 (19 augustus) komt de trein aan in Dieren en een paar minuten later ben ik weer thuis en zit de jaarlijkse meerdaagse fietstocht er weer op. Volgend jaar gaan we maar eens richting zuidwesten …