Voorjaarsritje naar Emmerich

Zaterdag 4 mei 2013, het wordt tijd om het aantal kilometers weer op te krikken. Het zomerseizoen komt er weer aan en er staat dit jaar nog een tocht enkele reis Dam te Amsterdam op het programma.


’s Middags om 2 uur de fiets gepakt om een tocht te maken naar Emmerich am Rhein in Duitsland. Het is al weer lang geleden dat ik hier voor het laatst met de fiets ben geweest. De vorige keer was volgens mij in 2007. Ik besluit om de kortste weg te pakken. De nieuwe fietsrouteplanner van de Fietsersbond kan mij daar goed bij helpen. Ik maak een kleine variatie op de route, want anders moet ik twee keer klimmen in het Montferland. Gezien de afstand vind ik één keer klimmen genoeg.

De grens passeer ik tussen Stokkum en Borghees, alleen fietsers en voetgangers kunnen hier langs. Je ziet hooguit aan de bebouwing en de bewegwijzering dat je in Duitsland bent aangekomen. De natuur ziet er prachtig uit en de bomen beginnen nu ook flink uit te lopen, andere jaren gebeurde dit een maand vroeger. Dit jaar is het voorjaar echter zeer koud, iets wat we niet meer gewend zijn de laatste 25 jaar.

Na de grens is het nog een paar kilometer naar de Rhein brug in Emmerich. Dit schijnt één van de grootste rivier bruggen in Duitsland te zijn, de afstand tussen beide staanders bedraagt 500 m heb ik ooit eens gemeten met mij kilometerteller.

Nu op naar de Rheinpromenade in Emmerich om even lekker in het zonnetje te zitten. Ik heb er nu zo’n 35 km op zitten en ik moet nog een vergelijkbare afstand naar huis met veelal tegenwind. Eerlijk gezegd heb ik de wind een beetje onderschat, want buiten Dieren stond toch duidelijk meer wind dan ik had verwacht.

De terugweg pak ik via Elten, onderlangs Hoch-Elten en het Montferland, want dat scheelt mij het nodige geklauter en via Didam kom ik om kwart over 6 weer thuis in Dieren.

Fietsen door winterlandschappen op en langs de Veluwe

Zaterdag 16 februari 2013, half februari beginnen de dagen al weer merkbaar te lengen, het wordt pas na 6 uur donker. Een mooie dag om vanmiddag na 4 uur nog even een tocht te fietsen van 35 km over de Posbank en langs de IJssel.


In het dorp is de sneeuw verdwenen, maar op weg naar de Posbank was dit zeker niet het geval. Delen die in de schaduw lagen waren nog wit en hogerop werd het steeds witter. De fietspaden waren over het algemeen nog goed te berijden, meestal was er wel een strook asfalt vrij. Boven de langzaam smeltende sneeuw vormden zich wel mooie mistbanken, dit gaf een adembenemend schouwspel. Boven op de Posbank waren toch een aantal wegen afgesloten. Als fietser trek je je hier natuurlijk niets van aan. Bovendien is Margriet er niet bij dus de kans dat ik een dienstklopper tegen kom is verwaarloosbaar klein. De ervaring heeft geleerd dat met Margriet erbij dit nog wel eens verkeerd wil uitpakken.

Op gegeven moment begreep ik wel waarom ze de wegen hadden afgesloten want het was af en toe flink glad en er was dan ook geen strook asfalt meer vrij. Met snelheden tussen de 30 en 40 km/uur naar beneden raggen, zoals normaal wel kan was er niet bij. De afdaling richting Velp was daarom dan ook flink oppassen. Beneden in Velp was alle sneeuw verdwenen en kon het tempo weer omhoog richting de IJssel, want ik moet wel voor het donker thuis zijn.

Ook hier had de gemeente weer de weg afgesloten, nu niet vanwege de sneeuw, maar vanwege het hoge water. Inmiddels was het water wel zover gezakt dat ik ook deze borden heb genegeerd. En hier kreeg ik geen spijt van, in de uiterwaarden lag nog veel ijs, maar het fietspad was brandschoon. Nou ja, alleen die bocht bij die oude steenfabriek was 1 grote ijsbaan. Uit de tijd dat ik in Arnhem werkte wist ik nog dat hier een kritiek laag punt lag, dus een verrassing was dat niet. Ik had hier anders een mooie schuiver kunnen maken. Om kwart over zes arriveerde ik weer thuis en daar wachtte een heerlijke maaltijd boerenkool met worst en spek!