Zaterdag 26 september 2015, de vierde editie van de Pastatocht moest 2 maal worden gecanceld vanwege slecht weer, maar vandaag was het zo ver. Het traject van dit jaar gaat heen via een oostelijke variant, de terugweg wordt een redelijk recht toe recht aan route omdat het al weer vroeg donker wordt. Normaal fiets ik de pastatocht in juni, juli of augustus, maar de weergoden hebben dit jaar anders besloten.
Nadat al het werk thuis af was ben ik ’s middags om half drie op de fiets gestapt richting Nijmegen. Op de pont bij Rheden sprak een andere man mij aan en het bleek dat zijn dochter ook in Nijmegen woont en daar studeert, hij had ook al eens voorgesteld om op de fiets langs te komen, maar nog geen enthousiaste reactie ontvangen. Dus ik bof eigenlijk wel, wat in 2012 als geintje begonnen is begint langzaam een jaarlijks event te worden: pasta eten bij onze oudste dochter in Nijmegen.
Via Duiven fiets ik naar Pannerden en neem ik de volgende pont over het Pannerdensch Kanaal, zeg maar de Rijn. Dit is een redelijk grote pont, ook voor auto’s. Een klein jongetje van 6-7 jaar werd door een vrouw op de pont gezet en hij moest alleen over. Op de boot vergat het personeel dat hij ook moest betalen, maar de eerlijke jongen komt het zelf melden. Aan de overkant stond een andere vrouw om hem weer op te pikken, echter het mannetje vergat bijna dat hij van de boot af moest. Was hij bijna weer linea recta terug gevaren.
Ik fiets nu door het uiterste oosten van de Over Betuwe, waar de Waal ongeveer begint. Het is nog maar even fietsen voordat ik bij de Waal kom en de volgende pont moet nemen. Dit is een pont voor alleen fietsers en voetgangers, het pad er naar toe is een knollenpad door een weiland.
Bij deze pont moet ik een tijdje wachten totdat hij komt. Onderwijl hoor ik Engels pratende mensen over het knollepad aan komen fietsen, ze hebben een grote tros bananen bij zich als brandstof. Op gegeven moment raak ik met ze aan de praat, het zijn 3 internationale studenten van de Universiteit Utrecht, ze komen uit Spanje, de USA en Engeland. Ze zijn ’s ochtends op een standaard Hollandse fiets vertrokken uit Utrecht en via Arnhem bij deze pont terecht gekomen. Ze willen even de Duitse grens aanstippen en gaan dan naar Nijmegen. Toch wel een strakke actie.
Aan de overkant zeggen de studenten me gedag, zij gaan richting Millingen en Duitsland, ik ga richting Nijmegen door de Millingerwaard. Je kunt zien dat het de afgelopen weken goed geregend heeft, op de zandweg staan her en der flinke plassen. het stevige werk begint in Beek als ik via de Holleweg naar Berg en Dal moet, dit is een voor Nederlandse begrippen steile klim. Als dat achter de rug is volgt een mooie daling en kan ik doorraggen via Heilige Landstichting naar Nijmegen. Op goed geluk fiets ik in westelijke richting door Nijmegen totdat ik weer in de bekende wereld kom. Om 18.00 schuif ik aan bij Margré voor de pasta (Tortellini) in haar studentenkamer in Dukenburg, één van de zuidelijkste wijken in Nijmegen tegen de A73 naar Venlo.
Ik laat mij nog even van de goede kant zien door ook even mee te helpen met de afwas. Na de koffie om half acht wordt het weer tijd om de fiets te pakken. Margré fietst nog even een stukje met mij mee tot aan de Graafse brug. Het is eind september, en het wordt al weer vroeger donker. Door Nijmegen is het goed fietsen, dat zal komen doordat Groen Links er de scepter zwaait. Er zijn mooie fietsstraten en via het Centraal Station pak ik de Snelbinder naar de overzijde van de Waal.
Als ik de Waal over steek, hoor ik de klok acht uur slaan. Ik ben blij dat ik de lange fietsbroek heb meegenomen en een shirt met lange mouwen, want het begint snel af te koelen. Mijn rugtas zorgt nog voor extra isolatie De zon heeft dan de hele dag geschenen, maar warm was het niet vandaag. Vanmorgen vroeg was het maar een paar graden boven nul. Het hoog wat het mooie weer brengt ligt boven de Noordzee en aan de oostflank worden wij getrakteerd op koude lucht uit het noorden. Eigenlijk een herfstdag met een zomers tintje door de vele zon.
Ze zijn de loop van de Waal flink aan het verbouwen en ook in Lent is alles flink op de schop gegaan. Ik fiets nog steeds over mooie fietsstraten en fietspaden. Het is nu helemaal donker en ik ben benieuwd hoe dat gaat door de Over Betuwe. In Lent besluit ik de mooie fietsstraten nog maar een tijdje te volgen en op gegeven moment bevind ik mij op een soort fietssnelweg tussen Nijmegen en Arnhem, die wordt aangeduid door de F325, analoog aan de A325 voor het autoverkeer. Ik weet niet exact waar ik ben, maar als ik de verlichting van de echte snelweg in de verte links van mij houdt en de bijna volle maan rechts dan moet het goed komen.
Als ik de Betuweroute heb gekruist moet ik kiezen linksaf richting Elst of rechtsaf richting Bemmel. Als ik iets richting Bemmel rij moet ik wel weer op bekend terrein komen. Even heb ik het idee dat ik in een dropping terecht ben gekomen. Ik heb dan wel een GPS bij me, maar daar staan de Duitse kaarten nog op. De GPS doet vandaag dienst om mijn route te loggen, meer niet. Toch kom ik even later op een fietspad dat ik ondanks dat het donker is toch herken van de Pastatocht 2013.
Ik ben blij dat ik een goede fietslamp heb en dat het volle maan is. Als ik de Linge kruis vol ik daarna het Patrouillepad Zuid richting Arnhem. In Arnhem-Zuid rijd ik door een donker plantsoen. Je moet hier geen foute figuren tegen komen, want dan heb je wel een probleem. Ik ben hier al eerder geweest en rij eigenlijk blindelings richting John Frostbrug, die ik om vijf over negen passeer.
In Arnhem-Noord hou ik nog een korte pauze en eet een banaan bij een advocatenkantoor. Jammer dat ze geen prullenbak hebben. Ik leg de schil maar bij de slagboom. Ik hoop dat ze hem maandag voor mij willen opruimen. Voor de rest tik ik de laatste 15 kilometers weg en om vijf over tien ben ik weer thuis.