Raventocht

Zaterdag 9 augustus 2014, ik had gepland om richting Wageningen te gaan en onder andere een stukje langs de Rijn te fietsen, maar windkracht 5 tegen leek mij niet zo’n strak plan. Dus ’s ochtends het plan maar omgegooid en gekozen voor een route over de Veluwe. Ik heb nog boekjes met fietsroutes liggen waar ik vele routes uit heb gefietst in de periode 1991 – 2004. Het boekje Fietsen in de wijde omgeving van Arnhem bevat een mooie route over de Veluwe. Het is route nummer 3 De Raventocht. De route heeft een a, een b en een c variant, de eerste 2 heb ik al gereden in 1999 en 2000. Ik heb de onhebbelijke gewoonte om de datums erbij te schrijven als ik een route heb gereden. Deze boekjes worden tegenwoordig niet meer verkocht en GPS tracks heb ik ook niet kunnen vinden, dus ’s ochtends zelf maar even de route ingetekend en op de GPS gezet.

’s Middags even naar tweeën de fiets gepakt en via Laag Soeren de Veluwe op. Ik was nog geen 5 km van huis en ik pakte toch nog een klein regenbuitje mee. Het stelde niet veel voor, waarschijnlijk gaf de Veluwe net voldoende verticale lift om nog een bui eruit te persen. In de bossen heb je dan weinig last van wind, ter compensatie mocht ik nu meer klimmen; de wet tot behoud van ellende. Via de Imbosch en de brandtoren en Rozendaal naar Arnhem-Noord. Hier waren de gevolgen van de wateroverlast op 28 juli nog steeds zichtbaar. Een wonderlijke dag was dat, op het vliegveld Deelen viel 130 mm en thuis in Dieren slechts 15 mm.

Na de afdaling tot Arnhem-Noord mocht er in Arnhem weer flink geklommen worden en ik ben al niet zo’n klimgeit  Met de fiets door het Klarendal park was erg mooi. Daarna via wat fietstunnels onder de snelwegen van knooppunt Waterberg door op weg naar Deelen. Toen ik bij Deelen even een pauze nam om wat te drinken schoot er een enorme kramp in m’n beide bovenbenen toen ik van de fiets afkwam. Ik kon bijna geen poot meer verzetten, van pure ellende ben ik maar weer op de fiets gestapt en verder gereden en had nergens meer last van.

Na Hoenderloo volgden en een paar mooie fietspaden, het is lang geleden dat ik hier voor het laatst heb gefietst. Toen ik in de periode 2003 – 2008 iedere dag op de fietst naar Arnhem ging voor mijn werk is het rijden van fietsroutes van het radarscherm verdwenen. In 2010 heb ik nog bijna wekelijks naar Deventer gefietst voor mijn werk. Maar sinds 2011 werk ik in Eindhoven en dat is net een beetje te ver. Vanaf 2012 pak ik het fietsen van routes weer op.

Tussen Hoenderloo en Beekbergen krijg ik zelf afdalingen van 10%. Buiten Beekbergen wordt het terrein weer open en op gegeven moment kom ik langs wel erg dure huizen. Het woord crisis zal wel niet voorkomen in het woordenboek van de bewoners. Onder de A50 door gaat het richting Loenen. Even voor Loenen bij de waterval volgt een mooi pad langs de beek, je komt niemand meer tegen. Hier blijkt dat ik de route niet juist heb ingetekend, want de beschrijving die ik heb meegenomen wijkt af van de GPS track. De kaart thuis was niet duidelijk en bij het intekenen moest ik een gok nemen. Helaas heb ik verkeerd gegokt, een casino loopbaan is aan mij ook niet besteed. Uiteindelijk pak ik het juiste pad weer op en schieten we diep de bossen in. Op gegeven moment springt er een jonge ree een paar meter voor mij over het fietspad, het ging allemaal zo snel voordat je er erg in hebt is het beest al weer verdwenen.

Het laatste deel zit er nog het nodige klimwerk in. Als ik weer bij de Imbosch ben is de route weer rond, maar ik moet nog wel naar huis. Eerst een stukje klimmen naar de Schaapsallee en daarna nog een stuk verder omhoog naar de parkeerplaats bij de observatiepost van de Elsberg. De GPS geeft aan dat ik mij nu op 90 meter hoogte bevindt. Even verderop begint het fietspad De Lange Juffer; een mooi afdaling naar Dieren. Om kwart voor acht ben ik weer thuis en heb een mooie tocht van 82 km gereden, volgens de GPS heb ik in totaal 700 meter geklommen. Na het lichte regenbuitje de eerste kilometers is het verder droog gebleven.