Zondag 20 juli 2014, vandaag stond de volgende tocht op het programma, het doel was 60 km of meer. Het was wel zaak de weersverwachting eerst goed te bekijken. Gisteren zijn er langs de Noordzeekust en langs de Waddenkust in Nederland en Duitsland historisch hoge temperaturen geschreven. Vandaag moet er een lichte afkoeling komen. Als ik ’s ochtends vertrek ligt er een buiengebiedje boven België wat deze kant opkomt. Ik neem de gok toch maar, dan maar tijdelijk ergens schuilen.
Het doel is om een ritje naar Elten te maken net over de Duitse grens. Ik vertrek rond kwart over negen. Het eerste stuk van de route gaat via Doesburg. In Doesburg kun je nu via de nieuwe IJsselboulevard rijden, vervolgens langs de IJssel richting Wielbergen. Via de knooppuntenfietsroute kom ik ten noorden van Zevenaar langs en via Didam bereik ik de Duitse grens. Tenminste op mijn GPS zie ik dat ik Duisland in fiets en de verkeersborden zien er wat anders uit, voor de rest staat er geen officieel bord wat erop wijst dat je nu in het land van de Weltmeister rijdt 😉
Het eerste deel van de tocht was nog redelijk bewolkt en volgens de planning moest ik nu een bui krijgen, maar in plaats daarvan begint de zon steeds beter door te breken. Even verderop kom ik in Elten en maak ik een mooie zonnige foto van het oude kerkgebouw. Bij een enkel huis hangt nog steeds de Duitse vlag uit in verband met het gewonnen WK voetbal. Dit herinnert mij er aan dat ik nog steeds de oranje schoenveters in mijn schoenen heb.
Het bezoek aan Duitsland is echter een kort bliksem bezoek. Ik fiets richting Lobith en passeer weer snel de Nederlandse grens. Direct na passage van de Nederlandse grens sla ik rechtsaf en volg een prachtig grintpad langs de Oude Rijn. In het verleden heeft de Rijn diverse routes gebruikt, die nogal eens wisselden na overstromingen. Het gevolg is een prachtig natuurgebied. Langs Herwen en Aerdt kom ik ten noorden van Pannerden uit en daar krijg ik weer een prachtig fietspad over een dijk, welke is afgesloten voor auto’s. Ik besluit om een variant van mijn route te maken en het pad iets langer te volgen.
Het wordt nu wel zaak de lucht in de gaten te houden, want achter mij, richting Kleve, begint de lucht toch meer dicht te trekken. Dit doet mij terug denken aan een fietstocht welke ik in juli 2002 heb gemaakt naar Kleve. Het was die dag tropisch warm en op de terugweg zie ik achter mij de lucht helemaal zwart worden. Ik dacht kan ik gelijk checken of een rivier een onweersbui weet tegen te houden. Ik had hier zo mij vraagtekens over. En terecht, toen ik met de pont was overgestoken bij Millingen aan de Rijn heb ik de longen uit mij lijf moeten fietsen voor een schuilplaats. Ik heb toen ergens onder een viaduct van de Betuwelijn, die in aanbouw was, geschuild.
Verder fietsend over dit mooie traject kom ik uit waar de Betuwelijn in een tunnel verdwijnt onder het Pannerdensch Kanaal. Toen ik hier voor het laatst was, ergens in 2000 of 2002, was dit nog een grote bouwput. Nu wordt het zaak de geplande route weer op te pakken. In Groessen moet ik een weg oversteken die de vreemde naam Lijkweg draagt. Aangezien ik nog niet levensmoe ben besluit ik extra goed uit te kijken. Het is gelukt.
Even later fiets ik door de buitenwijken van Duiven en kruis de A12 en kom weer in een mooi landelijk gebied uit. Al hoewel, onlangs zijn hier 4 windmolens neergezet, die van heinde en ver te zien zijn. Dat is de prijs voor onze welvaart zullen we maar denken. Als we nu ook nog een alternatief weten te vinden voor het Russische gas dan zou dat helemaal prachtig zijn. Dit gebied ken ik op mijn duimpje. Langs de IJssel fiets ik bij het pontje bij Rheden nog even door op de oostoever. Ik zie wel altijd dat hier een weg loopt, maar ik ben er nog nooit geweest.
Terug pak ik de pont over de IJssel en om toch nog een nieuw stuk weg te kunnen fietsen, pak ik een mooi traject ten oosten van de A348 door de Havikerwaard. En zo kom ik thuis. Nat van de regen ben ik niet geworden, hooguit nat van het zweet. Rond half twee ben ik weer thuis en heb ik 71 km weggetrapt, dat is niet verkeerd op een fiets die door eigen spierkracht wordt aangedreven. Als ik dit verslag buiten zit te typen vallen er af en toe wat regendruppels op mijn laptop. Ik besluit maar om het verslag binnen af te maken, anders valt de tocht alsnog in het water.