Zaterdag 26 juli 2014, de derde editie van de Pastatocht stond op het programma, tenminste als de weergoden willen meewerken vandaag. Pas op het laatste moment heb ik de knoop doorgehakt en besloten om de weergoden flink te verzoeken en het risico van drijfnat regenen te nemen.
Op de buienradar is te zien dat het verder naar het noorden niet pluis is en in dit geval begint het noorden al bij Apeldoorn. Echter, de buienzone verplaatst zich maar langzaam naar het zuiden. Om 10 over 2 pak ik de fiets en ga op weg van Dieren naar Nijmegen Dukenburg. Vanwege de niet al te denderende weersvooruitzichten besluit ik een korte route voor de heenweg te nemen met weinig fotostops. Dit betekent via de dorpenroute rechtstreeks naar het centrum van Arnhem fietsen. Als ik Arnhem binnen rij voel ik toch een paar druppels vallen en de lucht rechtsachter mij ziet er echt niet goed uit. Wat moet ik doen? Ik besluit om door te fietsen zolang het niet echt begint te regenen. Na 50 minuten fietsen passeer ik de V&D en vervolg mijn weg naar de John Frostbrug. Aan de andere kant van de brug volg ik een fietspad over de Rijndijk naar het westen en rij zo onder de Nelson Mandelabrug door. Ik had van te voren wat knooppunten uitgezocht voor de route en via een fietsvriendelijke route rij ik door het zuiden van Arnhem via de wijk De Laar en de Rijkerswoerdse Plassen richting Elst.
De regen heeft niet doorgezet, het is bij een paar druppels gebleven. De trip verloopt voorspoedig en via Elst rij ik naar Oosterhout. Als ik daar even een drinkpauze hou dan ziet de lucht er verder naar het noorden dreigend uit, maar ik hou een ruime voorsprong en verwacht dat ik droog in Nijmegen – Dukenburg ga komen. Als ik bij Nijmegen de brug over de Waal neem via de Snelbinder dan heb ik nog maar 33 km gereden, zeker een korte route. Alles heeft z’n prijs, deze korte route was zeker niet de mooiste route naar Nijmegen, maar zeiknat regenen op een mooi traject is ook een typisch geval van jammer. In Nijmegen permitteer ik mij om nog een mooie slinger te maken door de stad naar Dukenburg in het zuiden vlakbij de A73. Deze slinger levert mij nog 11 km op. Na tweeënhalf uren fietsen met een kwartier rust kom ik bij mijn dochter Margré aan; de pasta staat al in de oven.
De eerste heft van de tocht is droog verlopen en we kunnen zelfs nog een tijdje buiten eten. Maar uiteindelijk begint het toch te regenen en gaan we naar binnen. Na het eten bekijk ik even de buienradar en zie dat ik een mooie kans maak om ook de terugtocht droog over te komen.
Om 10 over 7 is het tijd voor de terugreis. Ik moet niet in het donker thuiskomen, want mij voorlamp heeft het begeven. Margré fiets nog even mee naar het Maas-Waal kanaal. Af en toe vallen er nog een paar druppels, maar het zijn wel de laatste, nat worden doe je er niet van. Margré neemt afscheid en ik vervolg mijn weg weer alleen naar Dieren en steek het kanaal over via de Graafse brug langs de spoorlijn Nijmegen – Den Bosch. Even verderop kom ik langs het nieuwe NS station Nijmegen De Goffert, wat nog volop in aanbouw is. Fietsen door Nijmegen is erg gemakkelijk met tal van fietsvriendelijke routes, wat wil je ook in een studentenstad.
Het weer begint snel op te klaren en het zonnetje komt te voorschijn. Ik heb het goed gepland vandaag, de mooiste route heb ik voor ’s avonds bewaard en dit gaat met een mooi avondzonnetje gepaard. Als ik de Waal oversteek via de grote Waalbrug ontvouwt een mooie blauwe lucht zich voor mij. In de verte zie ik nog een flinke cumulonimbus, maar dat mag de pret niet drukken. Het is avond en door de dalende temperatuur worden de buien niet langer gevoed en zal het wel goed komen. Ten noorden van de Waalbrug zijn ze flink aan het graven om de rivier meer ruimte te geven in de toekomst. Ik volg een tijdelijke weg om de bouwput heen en een eindje verderop kom ik weer op de Waaldijk van Lent naar Bemmel. Dit blijft altijd een mooi traject, wat ik sinds de negentiger jaren al diverse keren heb gefietst.
Net ten noorden van Bemmel kruis ik de spoorlijn van de Betuwelijn, een mooi moment om nog even een banaan te eten, inmiddels kan ik de 4 nieuwe windmolens bij Duiven ook al zien. Iets ten noorden van Bemmel kom ik het Frontlinie fietspad tegen en besluit ik toch even van mijn geplande fietsroute af te wijken. Als ik bij de Linge uitkom is de fietsbrug inmiddels ook gereed. Verleden jaar stond ik hier nog met mijn goede gedrag en werd het omrijden. Nu de Linge overgestoken en daarna langs de Linge naar het oosten om de geplande route weer op te pakken ten zuiden van Huissen. Het stukje bij Huissen had ik iets beter moeten plannen, want ik kwam nu langs veel industrieterrein. Het centrum van Huissen maakt weer veel goed.
Nu maar hopen dat die veerboot bij Huissen over de Rijn nog vaart, volgens de website zou hij tot 22 uur varen, maar je weet maar nooit. Als ik er naar toe fiets is het op de weg wel akelig stil, als hij toch tot 20 uur vaart heb ik een probleem en moet ik alsnog via Arnhem fietsen. Gelukkig de veerboot vaart nog. Als ik bij de veerstoep aan kom komt de veerboot juist mijn kant op met diverse auto’s erop. Als ik een paar minuten laten met mijn fiets de veerboot op fiets ben ik de enige passagier die wordt overgezet.
Als ik aan de noordzijde van de Rijn de veerboot af fiets begint de avond te vallen. Als ik richting het zuidwesten kijk zie ik een geweldig mooie buienwolk die van achteren door de zon wordt beschenen. Het gevolg is dat deze mooie wolk van een gouden randje wordt voorzien. Het gevaarte bevindt zich op grote afstand, ik maak er een mooie foto van. Ik ben blij dat ik het risico genomen heb vanmiddag. Het laatste deel van de tocht gaat langs de Rijn richting de IJssel. Ook hier hebben ze de afgelopen jaren flink gegraven om de rivier in het geval van hoog water meer ruimte te kunnen geven. De veerboot bij Rheden over de IJssel vaart nu niet meer, dus bij Duiven pak ik het fietspad langs de A12 over de IJssel. Op de westbank fiets ik door de uiterwaarden de voor mij bekende fietsroute richting Dieren die ik in de periode 2003 – 2008 dagelijks heb gefietst toen ik nog op IJsseloord 2 werkte. De batterij van mij GPS had het echter zwaar op dit traject. Ik was vergeten vooraf de batterijen te laden. In Nijmegen klaagde de GPS al, maar door het elektronisch compas uit te zetten hebben de batterijen het nog tot vlak bij Rheden uitgehouden. Het laatste spoortje mist dan ook op het kaartje.
