Zaterdag 4 september 2021. Ieder jaar na de meerdaagse fietstocht in augustus is mijn conditie optimaal, niet dat ik een grote sportman ben, maar je moet alles in perspectief zien. Op 4 september heeft Margriet een kleurenanalyse met haar collega’s bij ons thuis. Dat lijkt me nou niet de bedoeling dat ik daar tussen door ga lopen. De weersvooruitzichten zijn al 2 weken goed met droog weer. Mijn bedoeling is om met de fiets een extra lange afstand te fietsen met de wind in de rug. Het eerste plan is om naar Wuppertal in Duitsland te fietsen en dan met de trein terug. Echter geleidelijk aan begint de wind in de verwachting steeds meer te ruimen van noordwest naar oost gedurende de 14 dagen vooraf aan 4 september. Ik heb ook al eens gespeeld met het idee om naar Zandvoort te fietsen aan de Noordzee, maar deze optie valt af vanwege de Grand Prix. De Noordzee blijft staan, en Scheveningen is ook een optie. Op de fietsrouteplanner van de Fietsersbond kies ik de optie gemakkelijk doorfietsen die ik af en toe even aanpas met een paar knooppunten. Het eerste stuk naar Ede doe ik wel via een eigen improvisatie.
Gewapend met 3.5 liter aan vocht en het nodige eten vertrek ik zaterdagochtend in het donker omstreeks 6:00. Vanwege het feit dat het donker is neem ik niet de route over de Veluwe richting Ede, maar ga ik via de provinciale weg naar Arnhem. In Arnhem begint het te schemeren, maar ik zal de eerste uren nog veel last hebben van bewolking en ook is het best kil als je stil staat. Ik ben blij dat ik mijn shirt met lange mouwen nog maar even over de korte mouwen heb aangetrokken en dat ik ook nog een lange broek aan heb, de korte komt later wel.
Van Arnhem naar Ede volg ik een bekende track, die min of meer langs de spoorbaan loopt door de bossen vrij van auto verkeer. In Ede wordt ik over het oude terrein van de Enka gestuurd waar ze nu allemaal nieuwe woningen bouwen, ziet er mooi uit zo. Inmiddels is het nog voor 8 uur en bij de supermarkten zie ik buiten de mensen al in de wacht staan. Eigenlijk heb ik nog een paar bananen nodig, maar ik heb geen zin om te wachten en fiets maar door. Ik bevind mij op een snelfietspad richting Veenendaal, maar achteraf gezien had ik beter eerder de spoorbaan kunnen oversteken. Het snelfietspas gaat over een weinig inspirerend industrieterrein aan de westkant van Ede richting de A30.
Als ik een weinig verderop aan de goede kant van de spoorbaan zit volgt de mooie route die ik in 2019 ook heb gevolgd met Margriet naar Overberg. In Maarn neem ik een wat langere pauze om te eten. Het is nog steeds bewolkt en kil, vanuit het zuiden komen de opklaringen er aan, dus daar vertrouw ik maar op. Bij Maarn wil de gps-track mij naar Woudenberg hebben en dan naar Austerlitz, maar ter plekke zie ik een mooi fietspad als short cut naar Austerlitz door de bossen. Onverwachts wordt ik ook nog getrakteerd om een mooie bloeiende heide.
Vanaf Austerlitz is het op naar Utrecht, waarbij ik onderweg Slot Zeist passeer en via een mooi bruggetje Bunnik in fiets. In Utrecht wijk ik weer van de route af, want ik wil wel even langs de Dom in Utrecht. Helaas blijkt deze wel ingepakt te zijn in de steigers en wordt ik er door een boa op gewezen dat ik niet in het centrum langs de grachten mag fietsen op zaterdag overdag. Dan loop ik wel een stukje, want het ziet er hier wel fotogeniek uit en het zonnetje begint inmiddels ook door te breken. Als ik om 11 uur de klokken van de Dom hoor luiden heb ik er inmiddels al 80 km op zitten en ik heb eigenlijk nergens last van. Gewoon genoeg blijven drinken dan kan de verzuring in mijn bovenbenen niet toeslaan.
Utrecht is een prachtige stad om doorheen te fietsen, je hebt er bovendien weinig last van auto’s met al die vrij liggende ruime fietspaden. Over het Amsterdam-Rijnkanaal ligt een prachtig fietsbrug waar je eerst met een spiraal omhoog moet om de nodige hoogte te winnen. De zon scheen inmiddels ruimschoots. Vanaf Utrecht liep er een mooie fietsstraat langs de Leidsche Rijn naar Harmelen en daar werd het hoog tijd voor koffie met appelgebak en slagroom, dat had ik wel verdiend na 90 km vond ik zelf.
Het volgende gebied waar ik op getrakteerd werd waren de Reeuwijkse Plassen net ten noorden van Gouda, een prachtig gebied in Zuid Holland. Op een mooi punt bij een kleine brug stond een Italiaanse ijskraam en die kon ik moeilijk voorbij laten gaan. Tijd voor een mooi rustmoment zo voor in de middag. Op gegeven moment moest er een boot passeren, de brug moest met handbediening worden geopend, waarbij de brugwachter vergat om de bomen naar beneden te doen. Gelukkig belandde er niemand in het water.
Even ten noorden van Gouda liep een groot deel van de route langs de A12, door het geluidsscherm had je hier gelukkig weinig last van. Ik heb dit ook wel zo uitgekozen, omdat ik niet helemaal zeker was of mijn conditie wel goed genoeg was om de Noordzee te halen, maar tot nu toe heb ik nog nergens last van. Op gegeven moment fietst een jongen een eind voor mij met zijn vriendin vermoedde ik, waarop hij de nodig indruk op moest maken. Er ging even wat mis en deze acrobaat maakt een soort van salto met zijn mountainbike en belandde in de zachte berm, zo te zien zonder gevolgen. Als ik fietsbordjes begin te zien met Den Haag 30 km kom ik al langzaam in euforiestemming. In Zoetermeer passeer ik de bekende Nutricia fabriek. De bebouwde kom grenzen van Voorburg, Den Haag en Scheveningen zijn moeilijk te onderscheiden, ik heb een toffe fietsroute die mij overal redelijk autoluw doorheen loodst. Uiteindelijk kom ik dan zo in de buurt van half 5 uit op de boulevard in Scheveningen, de teller staat dan al op 153 km.
Op de boulevard van Scheveningen heb ik lekker genoten van het mooie weer en het feit dat het me gelukt was. Eigenlijk viel het reuze mee, doordat ik voldoende vocht heb gehad, 3 tot 4 liter heb ik geen last van verzuring in mijn bovenbenen gehad. Even later zag ik ook de acrobaat van de mountainbike met zijn vriendin op de boulevard voorbij komen, soms is de wereld klein. Ik ben ook nog even de pier bij de haven op geweest en werd nog aangesproken door iemand die wilde weten waar ik vandaan kwam.
Tot slot weer terug fietsen naar het station Den Haag Centraal voor de trienreis naar huis. Onderweg had een automobilist blijkbaar niet begrepen als hij een stel haaientanden voor zijn neus te zien kreeg. Ik hoorde achter mij iemand “klootzak” roepen richting mij. Ik heb er verder geen aandacht aan geschonken en dacht alleen bij mijzelf “zak er maar in”. Via de Hofvijver en het bekende torentje van Rutte ben ik naar het station gefietst. Uiteindelijk werd de dag stand 165 km. Voor mij een persoonlijk dag record, het vorige record was uit 2000 met 164 km op de route Dieren – Enschede – Dieren.
Voor de trein moest ik mijn fiets plaats reserveren deze zomer. Omdat vandaag ook de Grand Prix in Zandvoort werd gereden heb ik de treinroute terug over Deventer genomen, zodat ik niet in Utrecht hoefde over te stappen, dat laatste kon wel eens een uitdaging worden met een fiets en veel publiek uit Zandvoort.
Bij de overstap in Deventer zaten al 2 jongens van een jaar of 20 met racefietsen in de trein. Ze spraken mij eerst in het Engels aan, maar toen ik hoorde dat ze uit Duitsland kwamen zijn we maar in het Duits verder gegaan. Ze waren vanochtend met de fiets in de trein naar Utrecht gegaan en vandaar op de fiets naar de Grand Prix in Zandvoort. Vanavond terug gaan ze via Zutphen naar Winterswijk en het laatste stukje op de fiets naar Bocholt in Duitsland. Toen ik ze vertelde dat ik op de fiets naar Scheveningen was geweest met 165 km vroegen ze waar de motor op mijn fiets zat 😉