Zaterdag 6 juli 2019, een fietstocht met een upgrade tot pastatocht. Vandaag zou ik mijn vaderdagscadeau van vorig jaar nog gaan ontvangen; met de oudste dochter een fietstocht in de omgeving van Nijmegen maken en lekker pannenkoeken eten. Verleden jaar is het er niet van gekomen, omdat het weer te mooi (lees te warm) was.
De weersverwachting voor vandaag zag er wat dubieus uit voor het einde van de middag. Een zwak koufront met regen lag ’s morgens nog boven Engeland en kwam onze kant op. Ik neem het risico, tegen het einde van de middag zijn we wel klaar en de terugtocht van Nijmegen naar Dieren is mijn probleem, wie dan leeft wie dan zorgt.
Dus ’s morgens nadat Margriet en ik de boodschappen hadden gedaan de fiets gepakt en naar het NS station in Nijmegen gefietst. Met een toch wel stevig tegenwindje arriveerde ik net binnen de twee uur bij het station in Nijmegen, waar Margré even later ook arriveerde. Voordat we het heuvelgebied ten oosten van Nijmegen ingingen hebben we onze maag eerst gevuld met een flinke pannenkoek.
Het gebied ten oosten van Nijmegen doet on-Nederlands aan met de vele heuvels waan je je over de grens in Duitsland. Deze grens was niet ver weg, want bij het plaatsje Wyler wat net in Duitsland ligt schampten wij de grens. De bewolking nam inmiddels flink toe vanuit het noorden en een droge terugrit naar Dieren kon ik wel vergeten. Bij het zweefvliegveld in Malden werden de zwevers al naar binnen gehaald vanwege de weersverslechtering. Wij kwamen echter nog keurig droog in Nijmegen-Dukenburg aan.
Terug in Nijmegen-Dukenburg ben ik maar bij Margré blijven eten (pasta), hiermee kon de tocht van vandaag gelijk ge-upgrade worden tot een pastatocht 😉 Inmiddels al weer editie nummer 7 sinds 2012. In de avond ben ik terugreden naar Dieren met lichte tot matige regen. Toch een mooie dag om in te lijsten en tevens een goede training met 107 km later deze zomer.