Een kort overzicht van de hele route staat hier.
Etappe 1, woensdag 1 augustus 2018, Dieren – Vorden – Groenlo
De route Radweg R1 komt vlak langs Dieren en gaat bij Brummen de IJssel over. De eerste dag doe ik altijd rustig aan en ik vertrek ongeveer om half 10. Ik besluit om gelijk bij Dieren de Achterhoek in te duiken en neem de veerboot van Dieren naar Olburgen. Bij Bronkhorst haak ik dan aan op Radweg R1 richting Berlin. In de Achterhoek valt de R1 samen met de Nederlandse fietsroutes LF4a en LF8a. De LF4a heb ik in 2000 als eens gefietst tot aan Enschede en weer terug naar Dieren.
De tocht door de Achterhoek laat zien hoe de droogte van de laatste maanden heeft toegeslagen. De graslanden liggen er vergeeld bij en het mais staat te verpieteren. Waar maiskolven moeten zitten zie je soms helemaal niets. Langs de Berkel staat een regeninstallatie te draaien, waar ik ook een kleine vlaag van mee krijg; heerlijk is dat.
Om in stijl te blijven eet ik tussen de middag een Marokkaanse maaltijdsalade. Als ik weer wil vertrekken wordt ik op dat moment gepasseerd door een gezin met bepakte fietsen. We passeren elkaar een paar keer in het komende uur en tijdens een korte pauze raak ik met ze in gesprek. Ze wonen in Duitsland aan Radweg R1 in Schloß Holte. Ze zijn met de trein en boot naar London gereisd en daar op de fiets gestapt om naar huis toe te fietsen langs de R1. Zodoende zijn ze in Frankrijk vanaf Calais langs de kust naar Den Haag gefietst. Vanaf Den Haag kun je dan de LF4a volgen naar het oosten. Ze zijn vol lof over de Nederlandse fietspaden en het valt hun op dat Nederland meer bos heeft dan ze hadden verwacht. Ze waarschuwen mij alvast dat de wegen in het huidige oosten van Duitsland van iets mindere kwaliteit zijn, zeg maar jaren 60 kwaliteit. De Duitsers fietsen vandaag door tot iets over de grens in Stadtlohn. We gaan elkaar morgen op de camping bij Münster weer tegen komen, maar dat we weten we nu nog niet, omdat het nu vandaag is en geen morgen 😉
We vervolgen ieder onze weg. Op gegeven moment zie ik de Duitsers een eind voor mij op een kruising rechtdoor gaan langs de LF8a, terwijl mijn GPS-track aangeeft dat ik linksaf moet. Ik volg de GPS track maar begin op gegeven moment de boel niet meer te vertrouwen als ik de N18 kruis. De N18 daar was wat mee, deze weg heeft het afgelopen jaar een flinke upgrade gekregen en dat betekent minder kruisingen. Ik had beter de LF8a kunnen volgen. Het wordt af te toe wat improviseren als de GPS-track mij de N18 wil laten kruisen waar het niet kan. Op een bepaald stuk in de buurt van Eibergen moet ik over een zandweg waar niet meer valt te fietsen. Ik moet mijn fiets door het mulle zand trekken om nog vooruit te komen. Ik vraag me af of het hier na de Zondvloed nog wel geregend heeft, zo droog als het hier is.
Als de route en mijn GPS track allebei definitief aan de oostzijde van de N18 zitten maak ik mij op voor de laatste kilometers naar de camping. Ik fiets op een gegeven moment al strak langs de Duitse grens bij Zwilbroek, maar moet toch weer even terug naar de camping die 2 km meer in Nederland ligt in de richting van Groenlo. Het is een kleine boerencamping die op 1 september definitief gaat sluiten volgens de website. Op de camping zijn ongeveer 10 plaatsen. Eén plaats is bezet met een caravan waar niemand verblijft en ik heb dus de camping voor mijzelf. Het is een verzorgde camping met goed sanitair en een prijs van 8 euro per nacht inclusief warm water. Volgens de eigenaar is de camping ongeveer uitgestorven sinds hij heeft aangegeven om na 19 jaar met de camping te stoppen. Daarvoor heeft hij diverse fietsers op de camping gehad die naar Berlin fietsten, ze kwamen bij bosjes en stonden soms om 5 uur ’s ochtends al op.
Ik hou het de rest van de middag rustig, het is warm. Op een plekje in de schaduw lees ik mijn leesboek en bereid de tocht van de volgende dag voor. Vroeg opstaan lijkt mij morgenochtend wel verstandig. Vandaag zaten we nog net onder de 30 graden, maar morgen gaan we er zeker doorheen. Als ik ’s avonds laat nog een keer de tent uit moet voor een sanitaire tussenlanding krijg ik bijna een hartverzakking als de waakhond aanslaat.
Etappe 2, donderdag 2 augustus 2018, Groenlo – Münster
Water, water, water zou het thema worden van deze dag. Na een goede nachtrust loopt mijn smartphone om 5:45 af. Opstaan, de tent afbreken een boterham eten, water drinken en de fiets gereed maken. De grond is zo droog dat de tent kurkdroog de tas in gaat, dauw bestaat deze dagen niet. Er staat een stevige rit op het programma vandaag met meer dan 100 km naar Münster. Rond 7 uur fiets ik de camping af en al snel passeer ik de Duitse grens.
Met de verwachtte warmte van vandaag en de extra lange afstand wordt het bijna van levensbelang om de water- en proviandvoorraad op peil te houden. Om ergens onderweg van mijn fiets af te lazeren vanwege te weinig vocht lijkt mij geen strak plan. Als ik nog maar net in Duitsland ben passeer ik de plaatsen Vreden en Stadtlohn, waar ik dankbaar gebruik maak van een bakkerij en de Netto. Deze laatste supermarkt kon ik keurig vinden dankzij de navigatie op mijn GPS.
Als je met de auto naar Berlin gaat vanaf Dieren dan moet je het in 650 km wel kunnen redden, de fietsroute die ik volg is echter een klein beetje langer 😉 De route gaat niet strak naar Berlin maar met een kleine boog en onderweg meandert de route ook nog eens als een rivier. Resultaat is dat mijn route naar Berlin 950 km is. Dit jaar bijten we de kop eraf. Een ander punt is dat de kwaliteit van de fietspaden en landbouwwegen waar ik overheen fiets niet van dezelfde kwaliteit zijn als in Nederland. De route vandaag is redelijk vlak, dat is weer een meevaller. Het valt op dat de graanoogst overal al binnen is.
Met het warme weer is het naast voldoende drinken ook niet verkeerd om voor het middaguur zoveel mogelijk kilometers weg te trappen, want in de middag kent de zon deze dagen geen genade meer. Rond de middagpauze heb ik al bijna 65 km weggetikt. Nu begint vooral psychologisch het zwaarste gedeelte. Na de middagpauze weet je dat je er nog lang niet bent en onderwijl wordt het maar warmer en warmer.
Ik heb mijzelf vandaag op een strak drink regime gezet. Op gegeven moment komt in Havixbeck de Lidl als een oase in de woestijn, net op tijd om de vocht voorraad weer aan te vullen voor het laatste deel naar Münster. Zo gauw als je stil staat merk je dat je flink zweet, wat trouwens weer heerlijk verkoelend is als je weg fietst. Erg okselfris klinkt het echter niet, realiseer ik mij nu als ik thuis dit verslag in elkaar zet.
In de universiteitsstad Münster wijk ik even van de route af om ook iets van de historische binnenstad te zien en wat mooie foto’s te kunnen maken. Naast fietsen neemt fotograferen onderweg ook een belangrijk deel van de tijd in beslag. Met het fotograferen en het onderweg inkopen doen gebruik ik daarom als vuistregel dat ik per uur 13 km afleg, dit ondanks dat ik hele delen boven de 20 km/uur fiets. In Münster hebben ze de fietspaden echt goed voor elkaar. Later hoorde ik dat Münster in dat opzicht een soort voorbeeld voor Duitsland is.
De camping waar ik ga overnachten bevindt zich nog iets ten oosten van Münster. Eerst passeer ik het Dormund-Ems-Kanal. Mensen liggen op de oevers te zonnen of zwemmen hier in het kanaal. Om bij de camping te komen moet ik even van de route afwijken en een paar kilometers langs het riviertje de Werse fietsen. Dit is een kleine zijrivier van de Ems. Het is nu wel zaak om de kop er goed bij te houden. Ik zit al iets meer dan 10 uur op de fiets en door de warmte merk ik dat de concentratie minder goed is dan vanochtend vroeg. Ik heb er inmiddels al 120 km opzitten en het fietspad lijkt meer op een mountainbike route pal langs de rivier met wat hoogteverschillen in het parcours om het nog wat spannender te maken. Eén verkeerde beweging en je maakt een duikvlucht de rivier in.
Gelukkig arriveer ik zonder kleerscheuren op de camping. Ik heb overdag 5 tot 6 liter water, mineraalwater en iso-drank gedronken en heb toch nog niet één keer hoeven plassen. Het is een mooie camping met een goed tentenveld. De camping is wel twee keer zo duur als gisteren, maar ik heb dan wel een stoel bij mijn tent 😉 Wat ik ook heb is een nummerplaatje met nummer 52 die ik aan mijn tent moet hangen. Waarschijnlijk zijn ze bang voor illegale kampeerders.
Na aankomst is het eerste wat ik doe de tent gereed maken. De grond is wel hard door de droogte. Aan de andere kant van het pad staat een Brabander met zijn fiets en die heeft een stevig houten paaltje voor mij waarmee ik de haringen in de grond kan rammen. De Brabander is op weg naar Meschede in het Sauerland. Omdat het al tegen de avond loopt ga ik eerst eten en kan ik onderwijl acclimatiseren voordat ik een douche neem. Als ik net het tentenveld weer oploop met een pannetje water om de pasta te koken rijdt de Duitse familie, die ik gisteren in de Achterhoek tegen kwam, het tentenveld op. Toch weer leuk om ‘bekenden’ tegen te komen en even een praatje te maken.
Na zo’n lange tocht blijft er van de dag niet veel over. Na het eten is het douchen en nog even lezen, maar daarna begint het al snel te schemeren en wordt het tijd om te slapen. Ik maak mij wel lichte zorgen voor morgen. Ik heb vandaag 124 km gefietst en de temperatuur liep in deze omgeving op tot 33 graden. Nu heb ik dankzij mijn strenge drink regime genoeg gedronken en nergens last van. Als ik normaal te weinig drink dan begin ik meestal mijn bovenbenen te voelen. Vandaag heb ik niets gevoeld. Alleen, morgen wordt het mogelijk nog iets warmer en de aantal kilometers zijn nauwelijks korter. De eerste camping ligt op 25 km en de volgende camping is gelijk de eindbestemming …..
Etappe 3, vrijdag 3 augustus 2018, Münster – Gütersloh – Schloß Holte
Vroeg opstaan weer, het plan is om snel na 7 uur weer op de fiets te zitten. Als ik tegen 6 uur opsta zie ik de eerste fietsers zelfs al weer vertrekken. De Duitse meneer van de R1 familie vraagt mij hoe ver ik vandaag denk te komen. Eerlijk gezegd weet ik het niet. Gisteren heb ik het zonder problemen geschafft, maar is het verstandig om het kunstje nog een keer te doen? Inmiddels heb ik na een nacht goed slapen wel een solide plan B in mijn hoofd. Ik rij tot de eerste camping in Warendorf op zo’n 25 km afstand en kijk dan hoe het gaat. Gaat het goed dan ga ik door en fiets ik van plaats tot plaats, want in het boekje staan ook adressen met pensions, dus in geval van nood kan ik altijd de tent nog opzetten in een slaapkamer 😉 Als alles goed gaat fiets ik door tot de camping in Schloß Holte en dan ben ik weer zo’n 120 km gevorderd richting Berlin. We zullen het zien.
Als ik op het punt sta om te vertrekken spreek ik nog een fietser uit Nederland. Leuk gesprek, zijn ervaring is als je 80 km per dag fietst heb je nog genoeg tijd om het rustig aan te doen. Komt je afstand boven de 100 km dan wordt het de hele dag werken met deze hitte. Ik vrees dat ik vandaag, net als gisteren, moet overwerken.
Als ik Warendorf bereik gaat het als een tierelier en ik zie de noodzaak niet in om al voor 10 uur ’s ochtends bij een camping in te checken. Ik ga op zoek naar de Aldi die hier in de buurt moet zitten volgens mijn GPS. Ik fiets ongeveer 1 op 20, dus met de maximaal verwachtte afstand vandaag moet er weer zo’n 6 liter water, mineraalwater en iso-drank worden ingekocht en weg gedronken in de loop van de dag. Bij de kassa staat een redelijke rij en ik heb een gepensioneerd echtpaar voor mij staan die een praatje beginnen met mij en willen weten waar ik vandaan kom en naar toe ga. De vrouw heeft zelfs nog verre voor ouders uit Nederland. Deze praatjes, onderweg of op de camping, zijn altijd wel belangrijk voor mij, omdat ik verder alleen reis. Ik kan onderweg wel een hele conversatie met mezelf gaan houden, maar daar word ik waarschijnlijk erg moe van. Het voordeel van alleen reizen is dat je genoeg aanspraak hebt, heb ik gemerkt de afgelopen jaren. Eigenlijk ligt het aan jezelf of je alleen bent of niet.
Het landschap is vandaag nog redelijk vlak en vergelijkbaar met gisteren. Voor de middagpauze heb ik er weer ruim 60 km opzitten. Een redelijke plaats van formaat die ik nog op de flanken passeer is Gütersloh. Van tijd tot tijd passeer ik ook de rivier de Ems die ergens in de buurt van Delfzijl in de Dollard uitmondt. Af en toe merk ik wel dat mijn gedownloade GPS tracks niet geheel overeen komen met de bewegwijzering met de R1 bordjes. Ik volg mijn GPS maar en daarna komt het altijd weer goed.
Doordat de fietspaden soms bestaan uit losse steentjes of asfalt met de nodige reparaties begint mijn achterwerk soms wel protest aan te tekenen. Ik heb wel een fietsbroek met zeemleren kruis, maar het fietszadel is keihard, misschien iets te hard voor dit soort routes? Af en toe heb je het idee dat je een schop onder je hol krijgt 😉
Het is weer zonovergoten met in de loop van de dag een paar mooiweer wolkjes; kleine stapelwolkjes, cumulus humilis voor de kenners. Het psychologisch zware stuk in de voormiddag gaat probleemloos, geen pijn in de benen, als je maar blijft door drinken. Ik hoef niet op zoek naar een pension en tegen het einde van de middag bereik ik de camping in Schloß Holte. De GPS geeft aan dat ik dan weer 121 km heb afgelegd en volgens officiële meteo gegevens uit de buurt is het 34 graden …
De camping is wel redelijk gedateerd en wordt gerund door een ouder echtpaar die zelf in een stacaravan naast de kleine receptie wonen. Erg aardige mensen, de eigenaar schat in dat ik wel behoefte heb aan schaduw en loopt even met mij mee om een paar geschikte plaatsen aan te wijzen. Ik kies een geschikte plek in de schaduw, direct achter een klein soort van speeltuintje, want hier staat namelijk een bankje 😉
Naast mij, direct op het andere veldje, is even voor mij een Nederlands gezin aangekomen op de fiets met 2 kleine kinderen van rond de 5 jaar, elk op een aanhangerfiets. Ze komen uit Enschede en zijn vandaag met de trein vanaf Hengelo (O) rechtstreeks naar Bieleveld gereden, dat kan tegenwoordig. Vanaf hier gaan ze een rondtocht maken begreep ik.
Meer achteraan op de camping is het allemaal wat drukker en rumoeriger onder andere met Engelsen en Polen. Ik ben blij dat ik vooraan sta, dan kan ik vannacht in ieder geval goed slapen. Ik merk wel dat het warme weer me moe maakt. Het nadeel van dit soort lange dagen zoals gisteren en vandaag is dat er weinig van de dag overblijft. Als ik lig te slapen wordt ik rond 23 uur wakker van een hoop lawaai bij de receptie. Uit het Duits begreep ik dat er iemand de camping op wilde die de toegang was ontzegd. Het ging er flink op, maar zo te horen werd er niemand in elkaar geslagen. Ik hoorde wel dat er gedreigd werd de politie te bellen. De meneer van de receptie leek mij een rustige oude baas, maar volgens mij kun je het beter niet met hem aan de stok hebben 😉
Etappe 4, zaterdag 4 augustus 2018, Schloß Holte – Detmold – Höxter
Het is vandaag zaterdag, maar ik ben al het gevoel voor dagen al een paar dagen kwijt. Toch goed om even rekening mee te houden, want de Duitse winkelsluitingen zijn iets minder ruim dan in Nederland. In ieder geval heb ik even uitgezocht dat de supermarkten in Höxter vanmiddag nog open zijn als ik aankom. Op zondag zijn namelijk alleen de bakkers nog open in de ochtend.
Om een lang verhaal kort te maken, zit ik om kwart over 7 al weer op de fiets. De Nederlandse buren liggen nog op één oor net zoals de rest van de camping. Een paar honderd meter voorbij de camping bevindt zich een Netto supermarkt, waar ik gelijk even de voorraad voor de eerste uren aanvul. Een bijzonderheid deze ochtend is dat het bewolkt is. Niet lang overigens, na anderhalf uur zijn de wolken verdwenen en gaat de zon er weer vrolijk op los.
Voordeel vandaag is dat het iets minder warm wordt als gisteren en de afstand blijft waarschijnlijk net binnen de 100 km. Keerzijde is dat ik vandaag het Weserbergland in fiets, dus de vlakke paden van het Münsterland zijn vandaag verleden tijd. Aan de andere kant is het hogerop qua temperatuur ook weer wat aangenamer. Kortom het kon vandaag wel eens een gemakkelijke dag worden vergeleken met de vorige twee.
De eerste grote plaats die ik passeer is Detmold. Op deze zaterdag is hier een grote vlooienmarkt aan de gang. Het is een gezellige bedoeling, diverse kramen worden bezet door complete families, zo lijkt het. Even voorbij Detmold in Holzhausen-Externsteine komt de eerst korte serieuze klim. Achteraf was dit ook de ergste, dus de rest viel eigenlijk wel mee. Ik kwam hier ook een Nederlands stel tegen van mijn leeftijd. Ze waren de Hanzeroute aan het fietsen en vanaf Leiden al naar Hamburg geweest en nu weer op de terugreis. Ze hadden er al zo’n 1000 km opzitten.
Over het algemeen is de kwaliteit van de fietspaden beter dan de afgelopen dagen. Mijn achterwerk stelt dit laatste gegeven erg op prijs 😉 Het fietsen door de heuvels is aangenaam en al met al is dit een erg relaxte dag. Vlak bij Horn kom ik enorme steenformaties tegen, de Externsteine. Het zijn grote formaties van zandstenen. Ik was hier al voor getipt door de Duitse R1 familie gisteren in Münster.
Voor in de middag komt er een Duitser op een racefiets naast mij rijden. Hij vraagt mij waar ik vandaan kom en naar toe ga. Zelf heeft hij in het verleden ook de R1 naar Berlin gefietst vanaf de Nederlandse grens. Hij fietst zo’n 5 km met mij op, totdat hij een andere weg moet nemen. Ik krijg zo een hoop achtergrond informatie over deze streek te horen. Onder andere het hoe en waarom van de vele windmolens, de auto-industrie die hier grote shows houdt op een voormalig defensie terrein wat na de Golfoorlog in 1991 van al zijn oorlogstuig was verlost.
Als ik afscheid heb genomen van de Duitser op de racefiets, begint voor mij de afdaling naar de Weser. Dat was echt super. Gelukkig zitten er niet te veel vervelende bochten in het parcours. Ik kan met snelheden van 35-40 km/uur naar beneden suizen. Als ik beneden in Höxter bij de Weser kom is het weer tropisch warm met 31 graden. Op weg naar de camping kom ik een Lidl tegen waar ik gelijk de nodige inkopen kan doen voor vanavond en morgen. Op het moment dat ik mijn fiets parkeer staan er nog 3 fietsen van kampeerders geparkeerd. Zij komen juist de winkel uit om hun boodschappen in te laden. Het zou me niet verbazen als ik ze straks op de camping tegen kom.
De camping is nog een paar kilometer fietsen en bevindt zich op de oostelijke oever van de Weser, gelukkig is er in Höxter een brug over de rivier 😉 Ik mag een plek vooraan op het aparte tentenveldje uitzoeken. Inderdaad, de 3 kampeerders van de Lidl staan er ook net. Het is een vader met zoon en dochter die een rondtocht van een paar dagen aan het maken zijn. Ik kan nog net een mooie schaduw plek regelen naast de Duitsers. Nadeel van dit tentenveldje is dat het direct voor het receptiegebouw is met de douches en toiletten. Voordeel is dat we ook een overdekte zitgelegenheid hebben met een paar houten tafels en banken. Even later komt er ook een man van mijn leeftijd binnen uit Australië die een grote fietstocht door Europa maakt van 3 maanden met als eindbestemming Rome. Een aardige gast, ik heb er een tijdje mee zitten praten. Hij komt meer achterop de camping te staan, waar later in de avond nog een paar fietsers binnen komen. Voordeel van vandaag is dat de tocht net onder de 100 km ligt en je niet helemaal achter in de middag op de camping arriveert.
’s Avonds ben ik nog even naar de Weser gelopen. De Weser is een rivier die zijn oorsprong in Duitsland heeft en ook in Duitsland, bij Bremerhaven, in de Noordzee uitmondt. Als ik bij de Weser sta valt het mij op dat in het noordwesten een paar grotere stapelwolken drijven. Deze duiden erop dat er toch wat gaat veranderen in de atmosfeer de komende uren. Normaliter bij stabiel weer worden de stapelwolken ’s avonds weer kleiner, omdat de thermiek dan verdwijnt. Deze stapelwolken worden mooi beschenen door de ondergaande zon, wat me weer een mooie foto oplevert. Daarnaast hoor ik een mooi klokkengebeier uit Höxter aan de overkant van de rivier, ik neem aan dat het van de avondmis is. Na half elf is het gelukkig stil bij het receptie/toiletgebouw en val ik in slaap.
Etappe 5, zondag 5 augustus 2018, Höxter – Einbeck – Bad Gandersheim
De laatste etappe voor dit jaar staat vandaag op het programma. Ik heb in dubio gestaan of ik tot even voor Goslar zou doorfietsen of naar de camping in Bad Gandersheim. De camping net voor Goslar betekent weer 120 km en de camping in Bad Gandersheim betekent 80 km. Ik vind de laatste optie eigenlijk wel best, dan hou ik ook nog een beetje van de middag over. Per slot van rekening is het vandaag zondag, dus waarom zou ik me extra inspannen 😉 daar is de zondag niet voor bedoeld. Een andere leuke bijkomstigheid is dat ik dan met 5 dagen fietsen 500 km heb afgelegd. Dat laatste wordt een mooie prestatie voor mij. Zo’n grote sportman ben ik niet, ik kijk hooguit 5 uur sport per jaar op de TV 😉
Als ik de tent ’s ochtends afbreek stuit ik toch op een bijzonder verschijnsel. De vorige dagen rolde ik de tent ’s ochtends vroeg kurkdroog de tas is. Echter vanmorgen ontdek ik toch tweetal kleine natte plekjes van de dauw. Ik neem afscheid van mijn Duitse buren en fiets rond 7:45 de camping af weer tijdelijk terug naar de westelijke oever van de Weser.
Ik volg een fietspad over de westelijke oever van de Weser tot Holzminden, zo’n 14 km richting het noord-noordoosten. Onderwijl hoor ik de kerkklokken her en der luiden. In de atmosfeer heeft zich de afgelopen nacht ook een verandering voor gedaan, zoals te verwachten. Uit het noordwesten is minder warme lucht ingestroomd en het is bijna geheel bewolkt. De temperatuur is zeer aangenaam om te fietsen. In Holzminden passeer ik definitief de Weser. Blijkbaar kan het water hier ook erg hoog komen, want ik zie sleuven in de dijk zodat ze de dijk helemaal kunnen sluiten voor verkeer. Een klein eindje voorbij Holzminden neem ik definitief afscheid van de Weser en ga ik weer door in oostelijke richting. De lucht begint er toch een beetje dreigend uit te zien. Het blijft niet alleen bij dreigen, gedurende een minuut valt er een lichte regen. Heerlijk was dat 😉 De straten worden nauwelijks echt nat en dan houdt het ook al weer op.
De route gaat geleidelijk aan omhoog, maar het klimmen heeft weinig te betekenen. De GPS track wijkt af en toe weer af van de bewegwijzering. Dit stelt mij één keer voor een kleine uitdaging als ik een drukke verkeersweg moet passeren. In Stadtoldendorf, what’s in a name, zie ik een bakkerij met een lunchroom. Alles is onderweg gesloten op zondag, maar brood kun je ’s ochtends wel kopen en Duitse bakkerijen hebben vaak ook een lunchroom waar je koffie kunt drinken met wat erbij. Na 4 dagen één kop oploskoffie in de avond vind ik dat ik wel een echte bak koffie heb verdiend met wat lekkers erbij. Bij bakkerij Engel, een betere naam hadden ze niet kunnen kiezen, ga ik maar eens even van de fiets af voor mijn verdiende versnapering. Per slot van rekening is het zondag en dat is toch iedere week een kleine feestdag, die ik deze week niet in de kerk maar op mijn fiets vier 😉
Het gaat heuvel op en heuvel af, verder in oostelijke richting. Een racefietser passeert mij en wenst mij “Gute Reise”. De bewolking begint steeds meer open te breken en de schone droge lucht uit het noorden stroomt er in. Mooie stapelwolken sieren de hemel met daar tussen diep blauwe luchten. Het fietsen gaat zeer soepel met aangename temperaturen tussen 20 en 25 graden. Ik wissel een paar keer stuivertje met twee jongens van een jaar of 18, waarvan ik het idee heb dat ik ze eerder heb gezien. We groeten elkaar lachend telkens even. Waarschijnlijk heb ik ze gisteren op de camping in Höxter gezien, want na mij zijn er nog geregeld fietsers binnen gekomen die op andere plaatsen kwamen te staan.
Ik nader voor in de middag al weer het einde van de laatste etappe. Bad Gandersheim komt in zicht. Ik passeer een mooie oude spoorbrug en als contrast ligt er vlakbij een nieuwe spoorbrug over een dal voor de hogesnelheidstrein. Toch nog een beetje pech, een paar kilometer voor Bad Gandersheim, ligt mijn ketting naast het kleine tandwiel voor. Waarschijnlijk een klein schakelfoutje van mij, maar de ketting zou er toch niet af mogen lopen? Ik zoek een plekje in de schaduw. Gelukkig heb ik nog een lege broodzak in de tas, zodat ik de ketting er weer op kan leggen zonder zwarte poten over te houden.
De eerste 500 km naar Berlin zit erop. Gemiddels 100 km per dag, dat is een mooie score voor dit jaar, het is goed geweest zo. Rond half drie ben ik op de camping, waar ze nog even siësta hebben. Er is een mooi veld voor trekkers met zelfs een overdekte ruimte met tafels en banken, een waterkoker en een koelkast. Gekker moet het niet worden 😉 Bijzonder is dat ik deze week mijn tent voor het eerst opzet op een groen grasveld. Achter de struiken loopt een kleine rivier, dus morgenochtend zal ik de tent niet droog de tas inrollen. Die waterkoker komt goed van pas. Als ik water aan het koken ben voor de soep en de thee komt er opeens een ‘bekende’ het veldje op fietsen. Het is de Australiër, die ik gisteren op de camping in Höxter heb ontmoet. Leuk om weer even bij te praten. Ik vertelde van die 2 jongens die ik passeerde. Bij de Australiër stonden inderdaad 2 jongens van een jaar of 18 op het veld. Hij wist mij te vertellen dat ze op de fiets onderweg waren naar één of ander festival in Kassel.
Na het douchen trakteer ik mezelf op ijs. Met 82 km hou je nog een mooie helft van de zondagmiddag over en maak ik het mij gemakkelijk met het leesboek wat ik heb meegenomen. De zon schijnt inmiddels weer uitbundig, maar de temperatuur komt niet veel verder dan 25 graden. De rest van de middag en avond hou ik het lekker rustig met lezen en geniet ik van de kick dat het toch allemaal weer gelukt is ondanks de hitte. De luxe van een tafel en bank is natuurlijk ook geweldig 😉 Op deze camping staan mensen uit allerlei landen zag ik. Ik heb zelfs een Nederlandse auto gezien, de rest kwam uit Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Italië, Rusland, Noorwegen en Denemarken. In de avonduren begint het flink af te koelen en is het kraakhelder. Dit gaat een koude nacht worden. De vorige nachten ging ik gewoon boven op mijn slaapzak liggen en kroop ik er tegen de ochtend is als het wat frisser werd om een uur of 4. Nu kan ik er gelijk wel inkruipen.
De terugreis, maandag 6 augustus 2018
Het is een mooie camping deze laatste overnachting. Klein minpuntje is dat de toiletgebouwen 200 meter verderop staan. Om 4 uur vanochtend wordt ik wakker en moet ik een bezoek brengen aan de wc. Het is nog helemaal donker. Gelukkig heb ik een mobiele fietslamp bij me die dienst doet als zaklantaarn. Ook staat er een caravan met feestverlichting op mijn veld, zodat ik straks weer op het juiste veld terugkom. Het is inderdaad erg koud vanochtend, of ben ik deze zomer niets meer gewend?
Als ik een paar uur later ’s ochtends opsta zit alles dik onder de dauw. Dit wordt de eerste dag dat de tent erg nat de tas in gaat. Ik spreek de Australiër nog even en neem afscheid van hem, toch een leuke gast. Hij fiets vandaag verder naar Hildesheim bij Hannover. De hele tocht heb ik alleen afgelegd, maar onderweg en op de campings toch weer diverse mensen ontmoet en leuke gesprekjes gehad. Ik fiets nu eerst naar de Lidl om wat lege flessen in te leveren en inkopen te doen voor onderweg met de trein naar huis.
Treinreis DB Bahnhof Bad Gandersheim – NS Station Arnhem Centraal
De treinreis gaat vandaag vanaf Bad Gandersheim met overstappen in Kreiensen, Paderborn, Hamm Westfalen en Oberhausen naar Arnhem Centraal. Onderweg gebeurt er niet zoveel. Het is maandagochtend en erg rustig in de regionale treinen. Ik heb een soort van dagkaart waarmee ik tot Arnhem Centraal kan doorreizen, tenminste dat denk ik. Onderweg naar Paderborn ontmoet ik een andere fietser die een paar jaar geleden is begonnen met fietsen om de nodige kilogrammen kwijt te raken. Ik vond dat hij er best nog wel stevig uitzag, maar inmiddels was hij al 40 kg kwijt geraakt langs het fietspad. In Paderborn kom ik aan op een perron waar zich net op dat ene perron geen lift bevindt. Dus de tassen aan de achterkant van de fiets er af halen en met de fiets de trappen afsjouwen naar beneden. Tot nu toe ben ik ieder jaar in Duitsland wel een station tegen gekomen waarbij er een exercitie fiets-op-de-trap-sjouwen in het programma zat. Op het station in Oberhausen maak ik zelfs een nieuwe variant van de lift tegen. De lift is hier zo klein dat de fiets er diagonaal in moet en dan nog niet past vanwege de tassen. Ik laat een andere reiziger maar voorgaan en sjouw onderwijl mijn fiets maar over de trappen naar het goede perron. Hoezo “Bei uns ist alles viel besser?”
Ik haal nog net mijn trein in Oberhausen richting Arnhem. In de Abellio trein is iets minder ruimte voor fietsen, maar ik kan er gelukkig nog in. Er zit nog een Duitse studente met de fiets in de trein. Op het spatbord van haar fiets zit een mooie sticker van FCK AFD. Ik vraag of ik daar even een foto van mag maken die ik voor mijn fietstrip verslag op mijn internet site gebruik. “Gerne” zegt ze 😉
In Zevenaar komt er een Nederlandse conducteur aan boord. Als hij mijn kaartje ziet, vraagt hij of ik Duits spreek. Ik antwoord hem in het Nederlands en dan vertelt hij dat mijn Duitse kaartje niet geldig is op het Nederlandse traject naar Arnhem. Ik leg hem uit dat ik hier verleden jaar contact over heb gehad met Abellio en toen beweerden ze dat ik tot Arnhem kon doorreizen op het Duitse kaartje. Hij laat mij iets op het kaartje zien wat daar toch mee in tegenspraak is. Ha, ha, was ik bijna aan het zwartrijden. Maar die kneuzen op het kantoor van Abellio hebben mij verleden jaar toch mooi de foutieve info gegeven. De conducteur vraagt of ik een OV-chip kaart heb, dan wacht hij even en mag ik bij de incheckpaal inchecken. Maar als ik ook nog een fietskaart moet kopen mis ik de trein toch? Nee, zegt hij de fiets mag zo mee, ik hoef alleen maar even in te checken voor mijzelf.
Fietsritje Arnhem – Dieren
In Arnhem aangekomen verlaat ik het station om het laatste stukje naar Dieren af te leggen met de fiets. Ook nu onderweg gele velden en verpieterde mais. De thermometers gaan we helemaal uit hun dak met 32 graden. Zonder problemen bereik ik “het kleine dorpje” aan de IJssel halverwege de middag. Ik ben weer thuis.
Zo komt er een eind aan het eerste deel van de fietstocht richting Berlin. Eigenlijk was het een hittegolf fietstocht, die ik zonder in problemen te komen heb kunnen afleggen! Volgend jaar gaan we weer verder en begin ik in Bad Gandersheim. De dagafstanden zullen dan wat korter worden dan dit jaar. Gemiddeld 100 km per dag zit er niet in, omdat de kwaliteit van de paden minder is in de voormalige DDR. Ik mik op 80 km per dag en hoop dan bij Potsdam uit te komen. Het plan is dan om in 2020 Berlin te passeren en even door te fietsen tot de Poolse grens.