Een kort overzicht van de hele route staat hier.
De voorbereiding
Dit jaar deel 2 van het fietsproject Amsterdam en London per fiets aan elkaar verbinden vanaf Dieren en weer terug naar Dieren. Dit alles via een ferry over Het Kanaal bij Dover.
Dit jaar stond in het teken van London bereiken vanaf De Panne bij de Belgisch-Franse grens en weer terug naar De Panne. Deel 1, Dieren – Amsterdam – De Panne heb ik vorig jaar gereden in 4 dagen. Er ging flink wat voorbereidingstijd in zitten, meer dan ik van de afgelopen jaren gewend was. Engeland is geen fietsland en je moet met een ferry, deze punten waren belangrijke ingrediënten van de voorbereiding. Kamperen in Engeland is ook een ander verhaal. Ik had al een lijstje met potentiële campings, maar toen puntje bij paaltje kwam werd kamperen in London wel een dingetje. Een camping mooi op de route bleek een week voor vertrek al vol te zitten en een andere kandidaat lag eigenlijk al te ver weg en was ook nog flink aan de prijs. Toch eens kijken op Airbnb, die prijzen vielen reuze mee in London. Rond de 50 euro kun je niets van zeggen, je hebt dan wel alleen basic, maar dat is nog altijd beter dan een tent of onder de brug slapen.
De volgende speler die de nodige impact had was het weer. De zomer die eigenlijk half mei begon, na een teleurstellend voorjaar daarvoor, nam vanaf 1 juli duidelijk gas terug. Was juni nog record warm en zonnig en ook erg droog, juli tapte uit een ander vaatje met de eerste 3 weken nog gemiddeld weer, maar daarna ontspoorde de zomer volledig tot en met de eerste augustus week. In de eerste augustus week leken de lange termijn verwachtingen vanaf de 2de week er beter uit te zien. Op gegeven moment moet je knopen hakken. Op woensdag 9 augustus vertrekken kon niet, want ergens moest ik per ferry de Thames oversteken en deze ferry vaart niet op zondag. Op vrijdag 4 augustus hakte ik de knoop; dinsdag 8 augustus vertrekken. Zaterdags de boot Calais – Dover geboekt en de Airbnb in London. Ik had al wat contacten gehad met een camping in Calais en een camping in Faversham, halverwege Dover – London. Zaterdags de hele handel ingepakt.
Zondagavond nog een blik op de weersverwachting geworpen, daar werd opeens gesproken van een kleine storing die maandag via zuid-Engeland onze kant op zou komen. Toch even verder kijken wat dat inhoud. Veel wind tegen langs de kust vanaf De Panne en het laatste stuk regen op weg naar Calais. Met dit nieuws viel ik zondagavond in slaap. Maandagochtend bij het wakker worden was ik er niet gerust op of kamperen in Calais wel zo’n strak plan was na ruim 60 km tegenwind met deels regen. Als ik nou in Calais ook een Airbnb boek? Ja, maar als ik dat doe kan ik er net zo goed een Airbnb tocht van maken, dat scheelt de nodige bagage en aangezien ik geen klimmer ben is minder bagage niet erg over al die heuvels in zuid-Engeland.
Maandag, 24 uur voor vertrek, de hele tocht omgezet van kamperen naar overnachten bij Airbnb’s. De twee campings waar ik contact mee had kon ik nog annuleren zonder kosten en ik heb gelijk een Airbnb bijgeboekt in Sittingbourne, ongeveer halverwege Dover – London. Tot en met London waren de 3 overnachtingen geregeld, de andere 3 regel ik wel onderweg, eerst maar eens kijken of ik London ga halen. ’s Middags uit het werk de tassen weer uitgepakt en gereorganiseerd, dat scheelde 3 tassen. Verder de treinkaarten geregeld. Met name de Fietskaart Dal van de NS was wel een dingetje. Netjes betaald, maar geen email. Even bellen ’s avonds. Ja meneer wij kunnen zien dat het betaald is, en de email moet er binnenkort aankomen. Mooi niet dus. Vervolgens via Twitter een gesloten bericht gestuurd naar de NS. Zij zeiden hetzelfde, maar nu heb ik zwart op wit in de chat. Zelfs de volgende ochtend nog niets ontvangen, er werd wel altijd op mijn berichten gereageerd.
De heenreis, dinsdag 8 augustus 2023
Na een enerverende voorbereiding ga ik dit jaar weer verder waar ik vorig jaar ben geëindigd, namelijk in De Panne, aan de Belgisch-Franse grens. Bij het opstaan had ik de Fietskaart Dal van de NS nog steeds niet ontvangen, maar dat kon me ook niet meer zo boeien. Ik heb de chat in Twitter, en wat foto’s van de betaling gemaakt met een andere telefoon, dus dat moet voldoende zijn.
De trein vertrekt in Dieren om 05:59 en ik kan mijn fiets mooi kwijt. De conducteur kwam onderweg inderdaad langs en accepteerde mijn Twitter chat zonder meer. Onderweg kreeg ik nog een bericht van de NS klantenservice, maar ik heb ze vertelt dat het allemaal niet meer nodig was voor mij, want ik zat inmiddels al aardig richting België.
Ergens onderweg kwam er nog een e-bike vouwfiets bij. Later in Roosendaal bleek dat de vrouw van deze fiets ook onderweg was naar Engeland. Ze ging naar haar zus in de buurt van Dover en moest ’s middags om 16 uur in Duinkerken zijn voor de ferry.
In Roosendaal overstappen op de stoptrein naar Antwerpen. De uitdaging van de Belgische treinen zijn altijd die hoge instap. In Duitsland rijd je de trein zo in en uit, net zoals in Nederland in de Sprinters. Antwerpen wordt ook zonder vertraging gehaald. Antwerpen is een groot station met meerdere lagen. Omdat de lift een eind weg was nam ik met de fiets de roltrap omhoog, daar heb ik in Duitsland al ervaring mee opgedaan. De eerste roltrap ging ok, maar op de tweede roltrap schoot mijn fiets opeens 1 of 2 treden omlaag, ik had de boel ter nauwe nood onder controle. In een flashback zag ik mezelf met fiets en al van de roltrap af lazeren. Dit was wel even een wtf momentje (achteraf gelukkig ook het enige wtf momentje van deze reis). Ik heb mezelf inwendig verrot gescholden, had ik bijna m’n hele fietstrip om zeep geholpen. Boven aangekomen liep het voorwiel toch wat zwaarder en bleek er ook nog eens een spoorwisseling te zijn doorgevoerd. Nou dat begint al goed. In zo’n situatie moet je je kop koel houden, want de echte fouten worden meestal pas na de eerste gemaakt als je in paniek bent en niet helder kunt denken. Eerst maar weer na het nieuwe perron, nu met de lift! Daar aangekomen de fiets neergezet en aan een inspectie onderworpen. Het voorwiel liep tegen het ene remblokje aan en had bij de andere meer ruimte. Ik kon niet zien dat er iets beschadigd of verbogen was. Ik dacht, ik ga eerst wel met de trein naar De Panne, dan begin ik daar met panne en ga wel naar een fietsenmaker, want zo kan ik niet fietsen. Opeens een helder moment; als je nu even de uitvalnaaf opent en alles weer settelt en dan de uitvalnaaf weer sluit. Zo gezegd, zo gedaan, het voorwiel draaide weer als een zonnetje. Dat was een flinke opluchting, vervolgens de hele equipe in de trein gehesen. Achteraf was dit wel een goede wake-up call die mij weer goed bij de les heeft gehouden en wie weet voor erger behoed heeft.
Ik was niet de enige fietser in de trein. Er zat een jonge vrouw in de trein van De Luchtfietsers. Op hun website staat het volgende: “Wij zijn een collectief van fietsende activisten. Wij zijn De Luchtfietsers! Een geuzennaam. Luchtfietsen staat voor klimaatrechtvaardigheid, voor idealisme en durven dromen. Wij weigeren het oneerlijke systeem waarin we leven te accepteren. In plaats van ons neer te leggen bij de status quo, stappen we op de fiets!” Ik had die groep op social media onlangs gevolgd op een tocht langs de Waddenzee naar Esbjerg in Denemarken. Het leverde leuke gesprekken op. Ik mocht een foto van haar mooi uitgedoste fiets maken.
In Gent stapte nog een jonge bikepacker vrouw in. Op gegeven moment vroeg ik haar in het Nederlands waar de reis heen ging. Ze vroeg of ik ook Engels sprak, ja hoor geen probleem. Toen ze vertelde dat ze uit Duitsland kwam, zijn we maar overgeschakeld in het Duits. Ze moest ook vanmiddag om 16 uur in Duinkerken zijn voor de ferry naar Dover. Daarna ging ze per trein door naar Land’s End, het meest zuidwestelijke puntje van Engeland. Vanaf hier gaat ze een beruchte fietstocht rijden naar John O’Groats in het uiterste noordoosten van Schotland. Ik had er wel respect voor als jonge vrouw helemaal alleen, dat hele feest gaat toch zo’n 4 weken duren begreep ik later van internet.
Etappe 5, dinsdag 8 augustus 2023, De Panne – Dunkerque – Calais
Ik ben blij dat ik toch voor de Airbnb ben gegaan, het leek wel herfst vandaag, 64 km wind tegen, vooral de laatste 20 km en net voor Calais als toetje ook nog regen.
Direct vanaf De Panne ging het gelijk het open landschap in met de wind vol op kop, de fietsers vanaf de andere kant hadden het een stuk gemakkelijker. Het was zwaar bewolkt, wat niet bevorderlijk is voor de stemming en je gaat je dan wel eens afvragen in wat voor onbezonnen avontuur ben ik nu weer terecht gekomen? Eerst maar zorgen dat we vanmiddag Calais halen, wie dan leeft wie dan zorgt! Er volgde een leuk pad pal langs de grens met Frankrijk. Vanaf de Franse grens naar Duinkerken ging het grotendeels over een mooi fietspad langs een oude spoorbaan en langs duinen. Ik had er ook minder last van de wind!
Direct ten zuiden van Duinkerken hielde zich de nodige Afrikaanse (veelal mannen) mensen op langs de weg, ze bivakkeerden daar ergens beneden de weg. Ze deden verder niets, maar je voelt je niet op je gemak. Langs de weg was het een bende van boodschappenwagentjes en etensresten. Het geeft een dubbel gevoel. Jullie willen naar Engeland, maar kunnen niet en ik wel, omdat mijn wieg toevallig op een andere plek stond.
Verderop werd fietsen echt next level, wat een hel op een 80 km weg. Ik was zo blij dat ik een oranje hesje aan had. Een geel hesje leek mij in Frankrijk minder verstandig, dat zou wel eens als een rode lap op een stier kunnen werken bij sommige mensen. Ik zag ook andere fietsers rijden, dus het zal wel goed zijn. Na een volgende rotonde wordt de weg toch wat smaller, op gegeven moment voel ik mij hier toch niet op mijn gemak, bij een kleine uitham zie ik opeens dat er aan de andere kant wel een fietspad loopt. Of ik heb bij de laatste rotonde iets gemist, of er stond gewoon niets aangegeven. In ieder geval ook geen enkele Fransman/vrouw die even toetert of van mij part de middelvinger omhoog steekt als waarschuwing. Op een geschikt moment maar even overgestoken naar het mooie fietspad.
Bij Gravelines (Grevelingen in het Nederlands) begint weer een mooi traject langs het riviertje de Aa, welke in de Noordzee uitmondt. Ik ga niet door Gravelines, was ook de moeite waard geweest, maar ik fiets richting zee naar het plaatsje Grand-Fort-Philippe, daar kan ik met een pontje de Aa oversteken. In Grand-Fort-Philippe heb ik even wat rond gekeken. Het is een mooi plaatsje, maar als je op gegeven moment goed kijkt dan zie je de 6 reactor gebouwen van de kerncentrale van Gravelines aan de kust net boven de strandhuisjes en begroeiing . Het pontje zou om half 4 vertrekken, daar wachten we wel even 15 minuten op. Er stond nog een Duitse meneer met fiets. Hij was met zijn vrouw op vakantie geweest in Driehuis bij Haarlem. Zijn vrouw was met de auto naar huis gereden in Mainz en hij zou met een grote boog door noord Frankrijk volgen. De overtocht was kort maar vrolijk, de Franse pontbaas had de nodige vrolijk en harde muziek aan boord, het klok als een Franse zomerhit.
Na Grand-Fort-Philippe begint het taaiste stuk deze middag. Het landschap is grotendeels kaal met een stevige tegenwind. Het is nog zo’n 20 km naar Calais. Ik kan zien dat er ook regenbuien zijn, je ziet af en toe de horizon vervagen van de vallende regen. In de buurt van het kleine vliegveldje bij Calais moet ook ik er aan geloven. Het begint hier nu ook stevig te regenen. De poncho kan tevoorschijn gehaald worden. Ik kom wel tot de conclusie dat die keuze voor Airbnb niet verkeerd was.
In Calais aangekomen bleek de host van de Airbnb niet thuis. Dit wordt even een uitdaging, want om deze Airbnb te regelen via internet kon ik gemakkelijk gebruik maken van Google Translate. De host is een Franse vrouw van ergens rond de 40 schatte ik, maar zij spreekt net zoveel Engels als ik Frans. Toch maar bellen. Er was iets met ‘mon papa’, 100 excuses. Op gegeven moment kreeg ik haar vader aan de lijn die iets meer Engels kon. Bij het huis was ook een sleutelkastje, ik kreeg de code en kon naar binnen. Mijn fiets mocht ik in de gang neer zetten. Zij zelf was ook onderweg en kwam een half uur later aan met weer excuses, want dat mocht niet gebeuren.
’s Avonds heb ik nog even wat inkopen gedaan, bij de supermarkt. Daar kon je alleen een verpakte tros bananen kopen, 5 stuks. Ik hoop dat het 2 dagen goed blijft op de fiets. Het was een enerverende dag en dan duurt het toch even voordat je in slaap valt. Morgen naar Engeland! Het lijkt wel een schoolreisje, het moet niet gekker worden!
| Afstand | 64 km |
| Hoogtemeters | 110 m |
| Weer onderweg | Geen zon gezien, veel tegenwind, regen de laatste kilometers voor Calais. |
| Maximum Temperatuur Calais | 17 °C |
| Neerslag Calais | 1 mm |
Etappe 6, woensdag 9 augustus 2023, Calais – (ferry) – Dover – Canterbury – Sittingbourne
’s Ochtends op tijd opstaan, de ferry zou om 9:40 vertrekken, maar als fietser moet je 1,5 uur voorafgaand aan het vertrek door de check-in zijn. Toen ik uit het raam keek zag ik een mooie blauwe lucht, wil je het nog mooier hebben met de boot naar Engeland? Ik heb mijn spullen ingepakt en de sleutel ingeleverd bij de host en afscheid genomen en haar verteld dat ik dik tevreden was. Ik had de route vanaf het Airbnb adres tot aan de ferry keurig in Komoot staan. Voorafgaand thuis had ik met Google Streetview al een en ander bekeken. Waar de websites bij de ferries niet echt duidelijk in zijn is of je als fietser nu bij de auto’s hoort of de voetganger. Gisteren in de trein ook begrepen dat je gewoon met de auto’s op moeten rijden en dat de haven van Calais een grote war-zone is met meters hoge hekken met prikkeldraad.
Het fietsritje naar de haven stond goed aangegeven voor de auto’s en die ben ik dan ook gewoon gevolgd. Eerst door de check-in even je bookingsnummer laten zien en paspoort en je krijgt je boarding pass en het nummer van de lane waar je je moet opstellen voordat het boarden begint. Daarna door de Franse grens controle, dat ging met de Franse slag, paspoort was voldoende, verder geen vragen. Vervolgens een overdekt soort garage gebouw voor de security check. Terwijl ik in de rij tussen de auto’s sta te wachten, wat sowieso een leuke vertoning is, zie ik het nummerbord van de auto achter mij: “PP SPION”, hoe verzin je het. De auto’s voor mij moeten alleen de bagage ruimte openen. Als ik aan de beurt ben krijg ik het gebaar dat ik gewoon mag doorfietsen, in mijn fietstas past namelijk geen vluchteling. De vrouw bij de UK border control nam haar werk wat serieuzer. Twee auto’s voor mij waren er zo te zien wat papieren of paspoorten niet in orde en zij moesten even apart met iemand mee. Toen ik aan de beurt was, vroeg ze mij waar ik heen ging en hoe lang ik in Engeland bleef. Ik antwoord netjes dat ik heen en weer naar London ga. Waarom ga je niet met de trein vroeg ze? Ik weet ook wel dat ik niet spoor 😉, maar ik vind fietsen leuk. Hoe lang fiets je over Dover-Londen vroeg ze? Ik antwoord 2 dagen. Daar keek ze van op, en over ik over grote doorgaande wegen ging fietsen vroeg ze. Ik vertelde haar dat ik veilige GPS-tracks gebruik van routes die anderen al hebben gefietst. Het was wel een leuk gesprek, er werd nog even zorgvuldig met een loop over mijn paspoort gegaan en toen mocht ik door naar lane 1032.
Het was wel een mooi gezicht, je hebt allemaal parallelle lanes waarin vrachtauto’s en personenauto’s gescheiden staan opgesteld. De fietsers (en motoren) worden ook weer in een aparte lane opgesteld. Ik had een tijd lang een eigen lane achter 1 auto, daar stond ik dan met mijn fiets. Later kwam er nog een Engelsman bij, jaartje of 10 jonger dan ik, hij was op een bikepacking fiets naar Parijs geweest. Hij had ergens een flinke val gemaakt en had zijn ene arm flink in het verband zitten. Hij was ook per trein naar Calais gekomen en gaat in Engeland per trein verder naar huis.
Als je met een auto komt dan kun je priority boarding bij kopen, zodat je eerder aan board gaat en eerder van board. Als fietser heb je standaard priority boarding zonder bijbetalen, want wij gingen als fietsers voor de personenauto’s aan boord. Het was bijzonder om op je fiets de lange helling op te fietsen zo het schip in. Binnenin op een aangewezen plek je fiets vastzetten en kijken wat je mee wilt nemen naar boven. De 2 bagagetassen achter inclusief helm heb ik gewoon aan de fiets laten hangen. Ik heb alleen mijn stuurtas meegenomen met de belangrijke spullen erin, dan kon ik op het schip gemakkelijk rondlopen.
Buiten op het dek kon je de krijt rotsen in Dover al zien liggen, zo helder was de lucht. Onderweg bijna continu buiten op het dek geweest en genoten van het uitzicht. Tussendoor een keer naar binnen geweest en een stevig ontbijt, inclusief witte bonen in tomatensaus en roerei, met koffie genomen. Ik kon vlak bij Dover prachtige foto’s maken van de witte krijtrotsen met de knal blauwe lucht erboven.
De ‘priority boarding’ bleek bij aankomst niet voor fietsers te gelden toen we van boord gingen. De fietsers gingen als laatste. We kregen de instructie mee om de rode lijn voor fietsers te volgen. Hiermee volg je een flinke slinger en sta je opeens voor een poortje waar je op een knop moet drukken, dan komt er weer een mannetje en moet je je boarding pass nog een keer laten zien en daarna ben je eindelijk vrij.
Voor vertrek thuis, heb ik mij al een uurtje door Street View gewerkt om te kijken hoe ik Dover uit zou komen. Ik wilde sowieso naar boven op de kliffen om de haven van bovenaf te kunnen fotograferen. Eerlijk gezegd was het thuis wel even slikken toen ik zag over wat voor weg en met wat voor helling dat moest gebeuren. Dat was weer zo’n momentje dat je je afvraagt waar begin je aan? Je gaat op een drukke tweebaansweg omhoog richting Dover Castle met een helling van 10%, over soms wel een smalle fietsstrook, maar soms ook geen fietsstrook. Voor mij was duidelijk dat gaat een stuk lopen worden, want fietsen met bagage op zo’n weg dat is me veel te gevaarlijk.
Kortom, ik kwam heel boven en het uitzicht naar beneden op de haven was prachtig. Ik was niet helemaal gerust over de afstand voor vandaag, het was namelijk heuvel op en af. Toch over het algemeen ging het niet slecht en het was niet druk op mijn route. In Canterbury was het wel druk, het leek wel een sprinkhanen plaag. Ik heb er even een nieuwe fles water van 2 liter gekocht en op een bankje bij een klein grasveld kunnen eten. Daarna naar de kathedraal geweest om een paar foto’s te maken. Jammer genoeg stond een deel in de steigers, maar de rest van de imposante kathedraal kwam mooi op de foto met een knal blauwe lucht erachter.
Voorbij Canterbury kwam ik nog een keer op een hoger gelegen plateau en zag ik de stad in het oosten liggen en de kathedraal torende daar nog mooi boven uit. Het was een formidabele tocht! De volgende plaats waar ik doorkwam was Faversham, deze plaats staat nog in open verbinding met de zee via een paar stroompjes en dat leverde nog een paar mooie plaatjes op. Snel fietsen is er niet bij, dat kan al niet afgezien van de kwaliteit van de wegen en fietspaden, als deze er al zijn, maar onderweg wil ik ook nog foto’s kunnen maken op mooie plekken waar ik langs kom.
Op naar de Airbnb in Sittingbourne, ik had al een keer een update gestuurd met een indicatie van mijn aankomststijd. Het venijn zat hem echter in de staart. Stukken met veel onverharde wegen en paden, wel mooi, maar het tempo gaat nog verder omlaag. Op gegeven moment had ik een pad gemist en kwam in een jachthaven terecht, achteraf bleek het juiste pad er net buiten te liggen. Maar als je je gps niet ver genoeg inzoomt is alles goed, totdat je bij een steiger komt en de boel niet meer vertrouwt. Toch maar terug. Shit, ik heb mijzelf ingesloten, want de hekken waren automatisch gesloten, net zoals de receptie zelf. Nu was ik 2 personen gepasseerd in de jachthaven, die kunnen mij vast wel helpen. Dat deden ze altijd zeiden ze als er fietsers voorbij komen de poort sluiten en voor 10 Pond doen ze de boel zo weer open. Humor hebben ze wel die Britten, ze waren geïnteresseerd in mijn tocht toen we naar het hek liepen vertelde ik het een en ander. Toen we bij de poort waren deden ze hem open en wezen mij op het smalle pad dat net om de jachthaven heen liep. Het was inderdaad een knollen pad van 30 cm breed en dat ging ook nog wel 2 km door.
Om half 7 kwam ik bij de Airbnb aan de oostkant van Sittingbourne. Er woont een Nigeriaanse familie en het ontvangst was erg hartelijk. Ze waren verbaasd dat ik in 1 dag van Dover hierheen was komen fietsen. Ik kreeg een mooie kamer en privé badkamer met toilet, het zag er allemaal picobello uit. Ze waren wel geïnteresseerd in mijn verhaal en foto’s. Mijn fiets kon ik achter in de tuin veilig stallen, ze wilden hem zelfs ’s nachts wel in de woonkamer zetten, maar dat wilde ik niet. Buiten is ok, daar komt niemand bij. Later zag ik dat ze nog een mooie beschermhoes over de fiets hadden gelegd!
| Afstand | 6 km + 82 km |
| Hoogtemeters | 10 m + 750 m |
| Weer onderweg | De hele dag zonovergoten. |
| Maximum Temperatuur Canterbury | 22 °C |
Etappe 7, donderdag 10 augustus 2023, Sittingbourne – Rochester – London Plumstead
Vandaag een enerverende dag qua afwisseling van de stukken waarop je fietst, paden van 30 cm breed, leuke hekwerken waar je fiets nauwelijks door kan tot het fietsen op vierbaanswegen door de buitengebieden van London. Dat laatste kwam doordat ik Google Maps op auto had staan ipv fiets om bij de Airbnb te komen. Van deze sessie heb ik geen foto, leek mij beter om zo snel mogelijk deze weg te verlaten, ondanks dat je hier gewoon mag fietsen. Wat was ik blij met mijn oranje hesje en knal gele fiets helm. Vanaf Sittingbourne langs Rainham, Gillingham, Chatham, Rochester, Strood, ten zuiden langs Gravesend, Dartford naar London Plumstead. Vele plaatsen waar ik nog nooit van heb gehoord.
Laten we bij het begin beginnen. Eerst vanochtend vertrekken bij de Nigerianen, wat een super Airbnb was dit, ik kreeg ook nog een ontbijt bij en ze wilden er niets voor hebben, vaak is een ontbijt je eigen feestje. Volgens mij waren ze wel een beetje bezorgd over deze trip, want ze stuurden tussen de middag nog een berichtje hoe het ging. Ik heb ze vanavond maar even gerust gesteld toen ik bij de volgende Airbnb was gearriveerd.
Na vertrek, en weer terug op de route die ik gisteren had verlaten voor de Airbnb, volgden er al snel weer wat smalle paden door de bush, en wat een rotzooi lag hier overal. Ik kreeg soms het idee dat ik over een voormalige vuilnisbelt heen fietste. Op het einde kwam ik bij een woonwagenkamp uit en kon ik weer naar een normaal fietspad. Ze hebben hier toch een iets ander idee over afval scheiden dan wij thuis lijkt het.
Op zoek naar een winkel in de buiten gebieden aan de westkant van Sittingbourne werd ik door allerlei smalle paden door een nieuwbouw woonwijk gestuurd. Toen maar even de auto route gekozen. Ik werd door een meisje van een jaar of 9 aangesproken over mijn fiets. Ze wilde weten hoeveel ik fietste, waar ik vandaan kwam en welke talen ik sprak. Was wel een leuk gesprekje. Die gewijzigde Google Maps instelling heeft mij later in London vast die mooie vierbaansweg opgeleverd.
Maar dan in Rainham (what’s in a name) een Aldi! Buiten in het gras zaten nog 2 trekvogels per fiets te ontbijten. Zo gaat dat, de super in, de helft de tas in en de andere helft opeten. Twee jongens, jaar of 20, uit Frankfurt am Main. Ze waren al 9 dagen onderweg. Zijn eerst naar Amsterdam gefietst en langs de kust omlaag naar noord Frankrijk, dat klinkt bekend. De Duitsers vertrokken wat eerder dan mij.
Het is een flink verstedelijkt gebied; Rainham, Gillingham, Chatham, Rochester en Strood. Vooral Rochester is een mooie plaats met een burcht vlakbij het water. Komende zaterdag ga ik hier nog een keer langs komen als alles goed gaat, omdat mijn route in Engeland in de vorm van een 8 loopt en Rochester precies op de kruising ligt. Bij Strood werd het weer stevig klimmen, zoveel klimmen dat ik op een gegeven moment verder ben gaan lopen. Terwijl ik rustig met de bepakte fiets omhoog loop hoor ik achter bij een hoop stampende muziek steeds dichterbij komen. Als de muziek mij voorbij komt wordt ik begroet door de 2 Deutsche Freunde. Als de helling minder begint te stijgen pak ik het fietsen weer op en in het laagste verzet lukt het mij om verder omhoog te fietsen. De afstand tussen de Duitsers en mij blijft redelijk constant, maar buiten gehoor afstand van hun muziek.
Op het volgende traject liep het fietspad langs de M2/A2, soms zat er een vangrail tussen, maar vaak ook niet. Zo gaat dat hier. Op weg naar Dartford.
In Dartford, begon mijn lichaam wat signalen te geven dat er wat in moest. Ik kwam nagenoeg langs een Pizza Hut, die laten we niet schieten. Ik had een mooie plek bij het raam met zicht direct op mijn fiets. Met je telefoon moet je de QR-code op je tafel scannen en dan kun je na de website en je menu bestellen en afrekenen werd mij verteld door de serveerster. Nou, klinkt simpel, alleen betalen kon alleen met PayPal of credit card. Mijn PayPal account is leeg, dus blijft de credit card over. Dat werd wel een dingetje, want de Rabo bank accepteerde dit niet. Op gegeven moment zag de manager dat het wat langer duurde. Ik legde haar uit wat het probleem was. Ze vertelde dat ze een aantal overeenkomsten met de credit betalingen in het buitenland waren gestopt. Ik kon bij haar de bestelling doen en gewoon met de pin pas afrekenen. Verder kon je nog net zo veel salade opscheppen als je wilde, dat was niet tegen dovenmans oren gezegd. Het was een verstandig besluit om eerst goed te eten en dan door te gaan. Want direct Dartford uit ging de route richting de Thames langs de Crayford Marshes en het stroompje de Darent welke in de Thames uitkomt. Voordat je op dit smalle pad kon komen moest je je fiets door een draaihek met kooi constructie werken, het paste allemaal weer net. Het was een 5 kilometer lang, smal, lastig begaanbaar pad wat op het laatst bij de Thames uitkwam, waar de industriegebieden begonnen. Als het zo lang duurt begin je toch een beetje met samen geknepen billen te fietsen of je er aan de andere kant wel weer uit kan, maar dat kon gelukkig. Ik kreeg de hele handel weer door zo’n hekwerk en aan de andere kant stond een meneer bij zijn auto wat gelijk weer de nodige vragen en een leuk gesprek opleverde.
Er volgden hele stukken langs de Thames, totdat ik ter hoogte van London – Abbey Wood de Thames moest verlaten om naar de Airbnb te gaan. De route langs de Thames was wel beter, er was asfalt wat ben je daar blij mee. Voor de rest alleen nog industrie terrein en die Engelsen gooien hun troep ook overal neer heb ik het idee. Eerlijk gezegd was ik nog niet erg onder de indruk van dit stuk langs de Thames. Misschien had ik mij iets meer in de Engelse cultuur moeten verdiepen. Ik heb het afgelopen jaar alleen ‘Asterix bij de Britten’ gelezen.
Op mijn gps zijn de tracks iets ingekort qua resolutie, anders moet ik per dag deeltrajecten gaan maken. Normaal is iets minder resolutie geen probleem, maar vanaf de buitengebieden van London waar ik inmiddels ben beland wordt dit wel een dingetje, gelukkig staan de niet ingekorte ook in Komoot op de telefoon. Dus in geval van twijfel gebruik ik de telefoon, die wel aanzienlijk meer stroom vreet. Op zo’n route merk je wel dat je er direct 3 vrienden bij hebt. Google Translate om je overnachting in Frankrijk te fixen, Komoot voor de tracks en ook wel navigatie en Google Maps al staat deze laatste relatie soms wel eens onder druk.
Via een knollen pad kon ik het pad langs de Thames verlaten en kwam ik in een nieuwbouwwijk terecht, daarna overgeschakeld op Google Maps op weg naar de Airbnb. Dat werd nog een spannende route, achteraf realiseerde ik mij dat de Google Maps nog op auto stond. Resultaat was een omweg en een stuk fietsen op een vierbaansweg door London. Het eerste stuk vierbaan was nog wel ok, want op de bus strook mogen lokale bussen, taxi’s en fietsen en dat rijdt nog wel relaxed, want er wordt goed rekening gehouden met het oranje hesje. Maar verderop was het einde bus strook en dan fiets je toch wel met samen geknepen billen. Voor de locals in de omgeving, je fietst dan met de auto’s over de Pleijroute. Ik was blij dat ik die weg kon verlaten, daarna was ik ook snel bij de Airbnb. Het was een eenvoudige en fijne Airbnb, de fiets kon weer veilig gestald worden en ik mocht gebruik maken van de keuken. Twee straten verderop zit een kleine supermarkt die 24/7 open is! Daar heb ik ’s avonds nog even inkopen gedaan.
| Afstand | 82 km |
| Hoogtemeters | 530 m |
| Weer onderweg | Veel zon, later wat hoge bewolking. |
| Maximum Temperatuur Dartford | 25 °C |
| Maximum Temperatuur London | 26 °C |
Etappe 8, vrijdag 11 augustus 2023, London Plumstead – London West Minster – Aveley
Wat een dag! De voorbereiding van deze trip heeft toch meer tijd gekost dan die andere 2 naar Innsbruck en Berlin/Ostsee. En ook onderweg op die Engelse ‘fietspaden’ heb je wel eens van die gedachten ‘is dit het allemaal wel waard?’ Ik heb er geen spijt van! De heen reis zit erop Dieren – Amsterdam – Calais – Dover – London.
Vanmorgen werd ik uitgezwaaid door de Afrikaanse oma van de Airbnb, volgens mij had ze ook zo haar vraagtekens bij deze tocht. Ik pakte het fietspad langs de Thames weer open en ik moet zeggen de kwaliteit van de paden was een stuk beter dan gisteren. Het laatste betekent in Nederland nog steeds hooguit matig. Vandaag stonden veel van de bekende highlights op het programma. Onderweg kwam ik ook langs de stormvloedkering in de Thames. Het observatorium bij Greenwich was ook leuk, boven op een heuvel in een mooi park, gelijk een mooie gelegenheid om wat te eten. Vanaf het Greenwich observatorium heb je een pracht uit uitzicht over de stad. De Tower Bridge ben ik heen en weer overgefietst en ik heb er ook nog filmopnames van gemaakt, daarna heb ik op het grasveld gezeten met zicht op de Tower Bridge, op dezelde plek waar we met ons gezin in 2015 ook hebben gezeten tijdens een lang Hemelvaartsweekend in zuidoost Engeland.
Het fietsen door het centrum van London viel me eigenlijk wel mee, het overige verkeer houdt goed rekening met mij. Ik krijg regelmatig voorrang waar ik het niet heb en voorrang geef, maar waarschijnlijk heeft dat oranje hesje toch een positief effect.
Daarna bracht Google Maps mij naar de Big Ben met het House of Parlement, de Westminster Abbey en Buckingham Palace. Ik heb aardig wat gefotografeerd vandaag. Aan de overkant van Buckingham Palace heb je een mooi grasveld waar je mag zitten. Ik heb er dankbaar gebruik van gemaakt en weer wat gegeten en gedronken. Dit is eigenlijk ook het keerpunt van de route. Amsterdam en London zijn nu vanaf Dieren aan elkaar gefietst. Eigenlijk begint nu dus de terugweg, de komende dagen nog tot De Panne, volgend jaar bij leven en welzijn vanaf De Panne via Amsterdam weer naar Dieren. Dat gaat waarschijnlijk een route strak langs de Noordzee worden.
Na de highlights zat ik ook wel een beetje in de verzadiging. Ik had Komoot thuis een route uit laten zetten ten noorden van de Thames richting Tilbury ten oosten van London. Ik had verder niets meer op de bucket list staan, dus bedenk maar wat was de opdracht aan Komoot. Nou dat was best een succes. Ik kreeg London Cycleway 3. Het stond over het algemeen goed aangegeven en het fietspad was mooi blauw geverfd, ook handig. Je kon zo aardig doorfietsen. De enigste 2 spannende momenten waren buiten de stad. Eerst een ongeduldig persoon die achteruit ging en bijna mij fietstas er af reed. Daarna een zak hooi die met een rotgang uit een uitrit kwam en niet opzij keek. Ik stond net op tijd stil, anders had ik volop in zijn portier gezeten.
De volgende Airbnb is weer goed geregeld. Ik zit nu bij Sam in Aveley, volgens mij ook een Nigeriaan. Hij dacht eerst dat ik met de motorfiets kwam. Ik ga voortaan maar bicycle zeggen in plaats van bike, want ik laat straks het halve eiland hier in opperste staat van verwarring achter. Sam viel bijna om verbazing toen ik arriveerde en hem daarna ook nog vertelde dat ik bezig ben met een fietstocht van af de Belgische -Franse grens naar London en weer terug. We hadden we een leuk gesprek. De volgende rolberoerte kwam even later toen hij vroeg hoe laat ik morgen wil uitchecken. Gewoon 8:00, dat is toch niet vroeg? Ik mag de sleutel achter laten en hij wil graag weten als ik weer veilig thuis ben. Leuke gast, de fiets hangt veilig achter het huis met een extra slot aan zijn fiets.
’s Avonds ben ik nog even naar de supermarkt geweest. Sam wilde mij er wel heen rijden met de auto 😉. Ik heb vriendelijk voor zijn aanbod bedankt. Ik ga even lekker een kwartiertje lopen, aansluitend gelijk even bij de snackbar wat eten mee meegenomen. Patat met die kleine kippen kluifjes daar had ik wel zin in. Vroegen ze ook nog of er zout bij moest, ik zeg een klein beetje. Blijkbaar is een klein beetje in Engeland iets anders dan bij ons. Ik was blij dat ik op de kamer nog genoeg drinken had staan, anders had ik nog een keer naar de supermarkt kunnen gaan.
Vanavond nog de laatste Airbnb in Duinkerken en de boot naar Duinkerken geboekt. Bij deze Airbnb moet je uiterlijk 20 uur inchecken, dat was wel een dingetje. Ik heb even contact gehad en de situatie uitgelegd met de aankomsttijd van de boot en de afstand die ik nog moet fietsen. Als ik voor 21 uur kan inchecken was het geen probleem en de fiets kan in de garage staan.
| Afstand | 70 km |
| Hoogtemeters | 220 m |
| Weer onderweg | Zonnige perioden afgewisseld met bewolking, bij de Tower Bridge heeft het nog 5 minuten wat gespetterd. |
| Maximum Temperatuur London | 25 °C |
| Maximum Temperatuur Aveley | 24 °C |
Etappe 9, zaterdag 12 augustus 2023, Aveley – Rochester – Ashford – Kingsnorth
Vanmorgen ben ik vroeg vertrokken, nog voor 8 uur. Het zou de langste tocht worden, waarvan de helft ook nog door heuvelachtig gebied.
Het eerste traject was een route op weg naar de ferry over de Thames. Als fietser heb je ten oosten van London eigenlijk maar 1 optie om de Thames over te komen en dat is deze ferry, die trouwens niet op zondag vaart. Helaas lag er geen mooi fietspad langs de M25, die met een mooie brug over de Thames gaat, een gemiste kans. Maar ik heb mijn route wel zo laten lopen dat hij op de foto kwam. De activisten van Stop Oil Now hingen niet meer in de tuidraden, zij zitten inmiddels voor 2 tot 3 jaar in de bak. Zo gaat dat hier. Kom niet aan de olie, want dan krijg je problemen. De ferry aanlegplaats is net ten zuiden van Tilbury naast een groot cruiseschip. Op het veer kunnen trouwens met moeite maar 4 fietsers, gelukkig waren we maar met twee fietsen.
Het veer komt uit bij het mooie plaatsje Gravesend. Een mooi moment om even koffie te halen, waarbij ik gelijk weer aangesproken wordt en men wil weten waar ik vandaan kom en wat de plannen zijn. Hier in Gravesend begint ook het tweede traject wat een vlak deel wordt tot 5 km voor Strood. Eigenlijk rij je hier nog in het uitstroomgebied van de Thames naar de Noordzee. Het was een mooi gravel pad. Uiteraard zat er aan het begin en het einde weer zo’n mooi hekje waar je je fiets met een breed stuur alleen door krijgt als je je stuur een beetje draait. Zouden ze soms een omreken fout met inches en cm gemaakt hebben?
Bij Strood en Rochester kwam ik weer op de route waar ik ook op de heenweg naar London heb gereden, voor mijn gevoel weken lang geleden, maar het was slechts 2 dagen. In Rochester heb ik gelijk even boodschappen gedaan bij de Co-op. Ergens vanaf hier heb ik National Cycle Route 17 genomen in de richting van Ashford, deze route staat beter bekend als het Pilgrimspath. Deze route was zeker de moeite waard. Zelfs het wegdek viel reuze mee voor Engelse begrippen. Het weer startte vandaag volop zonnig, in de middag begon het te dreigen met een bui. Toen ik stopte om mijn 2de fietsbroek die bijna droog was in te pakken bleef het bij wat spetters en brak de lucht weer open. Geweldig mooie vergezichten met veel wind. Ik had een mooie plek om hier van te genieten vanaf een boomstam bank. Ik werd er op gegeven moment aangesproken door een stel of ik het pelgrimspad per fiets deed. Ze liepen London Canterbury en de man gaat uiteindelijk door naar Rome, de vrouw gaat het laatste stuk van Lissabon naar Santiago de Compostella lopen. Een leuk gesprek zo weer op deze zaterdag middag. Goed om even te vermelden dat het inmiddels zaterdag is, want gevoel voor dagen was ik vrij snel kwijt toen ik eenmaal in Engeland begon te fietsen. Het ging weer heuvel op en af, af en toe een stukje moeten lopen, ik ben geen klimmer. Meestal reed ik over typische Engelse landwegen met veel begroeiing langszij.
Aan het einde van de middag was ik bij Ashford en moest ik nog een paar kilometers naar de Airbnb in Kingsnorth een nieuwbouw locatie tegen Ashford aan. De eigenaren zijn een Aziatisch stel. Gisterenavond kreeg ik bericht van ze dat ze er niet zouden zijn als ik zou arriveren. Ik kreeg gisteren avond een berichtje met foto waar ik de sleutels kon vinden: in een plastic zakje in een bloembak aan de muur. Dat is eens wat anders dan een sleutelkastje. Maar voor het zover was moest ik eerst nog een mooie route van Google Maps volgen. Ik moet zeggen de eerste kilometers waren wel ok, echt een goed fietspad van een of andere route. De verrassing kwam in de laatste paar kilometers, over een hobbel pad over een weiland naar Kingsnorth, waar ik tot mijn grote verbazing bijna in de achtertuin van de Airbnb uitkwam. Via een normale weg kwam ik bij de voorkant, een mooie hoekwoning van een rijtje huizen. Vervolgens mijn fiets geparkeerd en dan bij de voordeur in een bloembak lopen graaien om de sleutels te pakken. Ziet er toch raar uit hoor voor een buitenstaander. Enfin, het werkte allemaal keurig netjes. Ik had weer een mooie kamer met eigen badkamer en toilet. Na alles te hebben geinstalleerd eerst weer 4 km op de fiets, alsof 91 km nog niet genoeg was, naar de supermarkt en de Dominos voor een pizza, want daar had ik wel zin in. Die supermarkt was trouwens groot, een beetje van het formaat van die grote supermarkten die je ook in Frankrijk hebt.
Toen ik had gegeten eerst maar eens een bad nemen. Klein detail was dat je het bad alleen maar vol kon laten lopen met koud water als je dat al wilde. Toch maar even een berichtje sturen naar de host. Ze waren vergeten in de keuken de boiler aan te doen. Ik kreeg instructie waar de schakelaar zat en anders waren ze met 20 minuten wel thuis. De boiler schakelaar was of gevonden en daarna lekker een warm bad. Later nog even kennis gemaakt met de eigenaren van de Airbnb toen ze thuis kwamen.
Inmiddels bijna 400 km gefietst vanaf dinsdag, 1 regenbui gehad net voor Calais dinsdag en gisteren en vandaag wat spetters gedurende een paar minuten. Eigenlijk prima weer. Morgen een rust(ige)dag. Ik heb een mooie heuvelroute naar Dover, ongeveer 40 km. Ik moet om 15:00 inchecken, vertrek is om 16:00, aankomst in Duinkerken om 19:00 lokale tijd. Daarna nog 14 km fietsen naar Airbnb.
| Afstand | 95 km |
| Hoogtemeters | 740 m |
| Weer onderweg | Zonnige perioden, later meer bewolking en kon je verderop een bui zien vallen, zelf heb ik niet meer dan een paar spetters gevoeld. |
| Maximum Temperatuur Ashford | 22 °C |
Etappe 10, zondag 13 augustus 2023, Kingsnorth – Dover – (ferry) – Dunkerque
Ik mocht in deze Airbnb gewoon in de keuken pakken wat ik nodig had. Ik heb alleen mijn eigen muesli genomen, want dat scheelt weer gewicht in de fietstas. Ergens rond half negen heb ik alles netjes achter gelaten en heb ik afscheid genomen.
Vandaag werd het een ‘Brexit’ etappe. Ik heb vanmorgen Komoot maar laten kiezen hoe ik weer op een geschikt punt van de route kon komen. Google Maps kwam gisteren met een route naar de Airbnb waarbij de laatste 2 km off road ging. Is best leuk ik heb vanmorgen wat andere voorkeuren. Ik zat eigenlijk in een soort nieuwbouw wijk, met goede fietspaden. Verbeterpunten zijn de verkeerslichten. 7 stuks heb je als fietser nodig om diagonaal over te steken. Verder staan ze ook nog lang op rood. Ik was er na 2 klaar mee en heb methode NL-fietst gebruikt. Komt er niets aan dan doorrijden.
De route liep eerst langs een grote weg, er was niet veel verkeer, maar er werd wel hard gereden. Daarna kwam het mooie deel met een paar pittige klimpartijen. Af en toe dreigde het te gaan regenen, maar ik heb alleen een paar spetters gevoeld, meer niet. Het ging vlot, te vlot, want ik hoefde pas om 15:00 in te checken. Daarom heb ik de route iets verlegd via Folkestone, dat leverde wel een extra klimpartij op, maar dat was het dubbel waard. Ik kreeg een mooi uitzicht over Folkestone en de haven.
Vanaf Folkestone richting Dover kwam ik nog langs een herdenkingsplaats ivm de Slag om Engeland in 1940, de Battle of Britain Memorial. Ik ben er even voor van de fiets geweest. Verder een mooi stukje over de Old Dover Road. Hier zat je boven op de kliffen met een prachtig uitzicht over zee, en laten ze er ook nog bankjes hebben staan. Een beter plek voor de lunch tussen de middag kon ik mijzelf niet wensen. Je kon zien dat er boven zee toch duidelijk meer ruimte was voor de zon dan boven land.
Daarna een pracht fietspad richting Dover, over de kliffen (nee Margriet niet dat gevaarlijke pad van street view). De wind vol in de rug, ik hoefde niet te trappen. Om het hekjes avontuur af te sluiten, net voor Dover een soort slagboom hek, waar je niet om heen kon. Dan maar alles van de fiets af halen en de fiets er over tillen. Dat was me met een e-bike niet gelukt. Terug fietsen was ook geen optie want ik was ook nog met een helling van 12% naar beneden gekomen.
Aankomen in Dover was toch wel speciaal. Het voelde een beetje als de laatste avond van de avondvierdaagse lang geleden. Nog maar 5 dagen terug ben ik hier vertrokken, maar het lijkt weken geleden. Mijn hoofd zit dan ook helemaal vol met indrukken, gebeurtenissen en ontmoetingen. De weg waarlangs ik Dover in kwam, kwam mij toch vaak bekend voor uit een vakantie vroeger met mijn ouders, broer en zus, waar we in 1975 op de terugweg uit Cornwall in Dover hebben overnacht.
In Dover heb ik een bak koffie gehaald bij een barista op de boulevard. Ik had weer een mooi bankje en de zon was hier inmiddels ook weer flink doorgebroken. Het lijkt eigenlijk wel een soort pensionado dagje vergeleken met de vorige dagen. ’s Ochtends een stukje fietsen, tussendoor lekker op een bankje zitten, op het einde bakje koffie drinken in het zonnetje, daarna een stukje varen en in de avond nog een klein stukje fietsen. Klinkt best wel ok. Ik heb op de boulevard heerlijk zitten nagenieten van alle avonturen en de mooie tocht in de afgelopen week. Ik had nog wel even de tijd voordat ik moest inchecken voor de overtocht naar Duinkerken.
Daarna gereed maken voor de overtocht. Na de paspoort controle in de haven door de security check. Ik moest mijn fiets dit keer parkeren en naar de scanner. Ik moest al het metaal wat ik droeg in zo’n bak doen, net als op het vliegveld, dat was alleen maar mijn horloge. Dat zag er wel leuk uit. Vraagt de security meneer heb je niet meer? Ik zeg nee dat zit in mijn fietstassen. Ik denk nou die moeten er ook door, maar nee hoor toen ik door de scanner was mocht ik buitenom terug lopen en door fietsen.
Vervolgens weer de rode lijn voor de fietsers volgen, totdat je bij een gebouw uitkomt, daar moet je naar binnen en inchecken en kreeg ik te horen dat ik naar lane 40 moest gaan fietsen. In lane 40 stond ik netjes alleen vooraan opgesteld. Later kwamen er nog een paar motoren bij. Uiteindelijk was ik de enigste fietser. Je valt dan wel op hoor tussen de auto’s en vrachtauto’s en je wordt dan gelijk weer aangesproken door automobilisten wat je precies hebt gedaan. Levert altijd weer leuke gesprekken op. Tussendoor heb ik nog wat leuke foto’s kunnen schieten van de krijtrotsen en dan helemaal inzoomen en dan zie je daar mensen bovenop wandelen.
| Afstand | 43 km |
| Hoogtemeters | 440 m |
| Weer onderweg | In het begin meer bewolking en af en toe een beetje dreigend, maar het bleef op een paar spetters na droog. Later langs de kust veel meer zon. |
| Maximum Temperatuur Dover | 19 °C |
Tijdens de overtocht heb ik lekker achterop het dek gezeten in het zonnetje en een deel van mijn verhaaltje voor vandaag zitten typen. Daarnaast genoten van het uitzicht. Eerst van de Engelse kust die steeds verder opschoof, waarbij ik mij afvroeg, zou ik hier nog eens terug komen? De Franse kust werd steeds scherper, want je vaart vrij lang langs de Franse kust ter hoogte van Calais. Ik herkende het markante gemeentehuis van Calais van de heenreis. Verder zag ik de vuurtoren in Grand-Fort-Philippe, waar ik afgelopen dinsdag langs kwam op de fiets. Ook kreeg ik volop zicht van de kerncentrale bij Gavelines, deze behoort met 6 reactoren en een opgesteld vermogen tot de grotere jongens in Europa.
Ik was vrij snel de boot af, maar je zit als fietser dan ook direct tussen al het verkeer zonder fietspad. Dan moet je ook nog een paar van die Franse rotondes over. Het oranje hesje is toch wel het belangrijkste hulpmiddel geworden deze trip. Ik was blij dat ik na 2 km van die drukke weg verlost was. Op naar de Airbnb, onderweg nog 1 dingetje. Tussen Duinkerken en de haven hangen aardig wat vluchtelingen rond in groepen. Als je daar met je fiets langs en soms tussendoor moet laveren dan voel je je toch niet op je gemak, ook al doen ze niets. Beneden aan het talud leken ze te ‘overnachten’, ook liepen ze op de spoorbaan rond. Mij deed het allemaal aan Ter Apel denken.
Ik had deze Airbnb eergisteren besproken en ook aan gegeven dat ik pas later zou inchecken. Normaliter moet je hier uiterlijk om 20:00 ingecheckt zijn van de Airbnb mevrouw, die gelukkig ook Engels en Duits spreekt. Toen ik de situatie had uitgelegd dat het mogelijk later zou worden, werd de limiet naar 21:00 verschoven. Met de wind vol in de zeilen was ik er om 20:05 aan de Rue de l’Égalité in Dunkerque. Ik begreep van haar dat ze geen latere checkins wil, omdat er in het verleden vaak Engelandvaarders met een late boot in Duinkerken of Calais aankwamen en dan hier nog later aankwamen. Dit was een erg goede Airbnb met zelfs nog een klein keukentje op de kamer, van de mevrouw kreeg ik nog een lekker stuk hartige taart!
Etappe 11, maandag 14 augustus 2023, Dunkerque – De Panne
De Airbnb in Duinkerken was super. Duinkerken heeft trouwens ook gratis busvervoer las ik in de toeristische informatie op de kamer! Het laatste stukje fietsen vandaag naar De Panne en dan zit de tocht er weer op. Ik heb onderweg toch veel meer van de omgeving gezien dan op de heenreis toen er zoveel wind stond. Ik heb hiervan nog een paar mooie plaatjes kunnen schieten. Tussen Duinkerken en De Panne ligt een prachtig fietspad. Vorige week heb ik daar het eerste deel van gemist, maar toen ben ik door een paar mooie dorpjes gefietst. Vandaag volgde ik het fietspad tot aan de grens en daar kruiste ik de normale weg, zonder iets van een grensovergang te zien. Dan nog 2 kilometers fietsen en ik ben weer op het station in De Panne, waar de trein al klaar staat. De conductrice was even zo vriendelijk om te helpen met het inladen van mijn fiets, want je hebt hier een hele hoge instap, omdat het perron ook nog eens extra laag ligt.
De terugreis, maandag 14 augustus 2023
Daarna de treinreis. Ik wist niet beter dan overstappen in Antwerpen en Roosendaal, maar dat feest ging niet door. Terwijl ik nog in euforie was dat ik in De Panne een trein een uur eerder had, had de NS besloten om werkzaamheden uit te voeren op mijn traject. Bussen inzetten als vervanging is mooi, maar als fietser heb je daar niet veel aan. Dus mag ik ook nog overstappen in Rotterdam, Utrecht en Arnhem. In Antwerpen werd 5 minuten voor vertrek nog even een spoorwijziging aangekondigd. Dat is niet leuk als je er 2 liftsessies bij krijgt. Op het eind tempo maken en de hele équipe naar binnen, tijd om het fietscompartiment te vinden was er niet. Ik stond dus ergens illegaal op een portaal. Niemand had er last van. Later stapte er nog iemand op het volgende portaal naar binnen. Met deze man kwam ik in Roosendaal op het perron aan de praat. Hij heeft zijn fietstrip afgebroken door een sterfgeval in de vriendenkring. Omdat hij gisterenavond geen camping meer vond heeft hij vannacht doorgefietst. Dat had hem wel goed gedaan. We hebben samen doorgereisd tot aan Arnhem.
Altijd wel weer spannend in NL of er wel genoeg ruimte is in de trein. In Duitsland en België heb je daar toch minder last van. Eén keer hebben we een buggy van een Antilliaanse (?) vrouw weggehaald anders konden de fietsen er niet in. Geen zorgen mevrouw, wij passen goed op uw buggy. Ze moest er ook in Utrecht uit, daar hebben we de buggy keurig op het perron klaar gezet zodat ze gelijk door kon. Je moet elkaar een beetje helpen in de trein als je veel bagage hebt. Wat ik zelf deed was als je moet uitstappen je tassen bij de deur neerzetten en dan eerst je fiets naar buiten tillen. Grote kans dat iemand achter je gelijk je tassen even meebrengt. Lang verhaal kort, uiteindelijk alle treinen gehaald en de fietsen pasten er altijd in, al stonden er wel eens te veel. Om 16:52 stond mijn lieve Margriet klaar op het perron.
Het was een geweldige week als Engelandvaarder, blij dat ik 24 uur voor vertrek het plan heb omgegooid en Airbnb overnachtingen heb genomen. In London kon het niet anders en de eerste dag naar Calais was ook zwaar met al die tegenwind. Totaal ongeveer 480 km gefietst met 2800 hoogtemeters. Alleen het laatste stuk voor Calais op de eerste dag heb ik regen gehad. In Engeland heb ik totaal een kwartier gespetter gevoeld verspreid over een paar dagen.
Volgend jaar, bij leven en welzijn, gaat de route weer beginnen in De Panne en dan langs de Noordzee via Amsterdam terug naar Dieren.