Zondag 29 september 2013, Dieren – Duisburg
Vandaag is het de naamdag van de Heilige Sint Michiel, hieraan verbonden is het woord Michielszomertje. Onze voorouders, die veel vaker buiten werkten dan wij, was het al opgevallen dat we rond deze tijd nog wel eens worden getrakteerd op nazomers weer. Dit jaar ook mooi weer, met name veel zon, de temperatuur is aan de lage kant en doet eerder aan de herfst denken. Voor dit jaar had ik na de tocht naar Amsterdam nog 1 bonustocht op het programma staan, namelijk naar Düsseldorf in Duitsland. In eerste instantie lijkt de bonus er dit jaar niet in te zitten, maar de hogedruk boven Scandinavië blijkt toch sterker te worden en de depressies voorlopig nog even op afstand te houden. Via de mooie fietsrouteplanner van Nordrhein Westfalen, die zelfs Ellecom nog net op de kaart heeft staan plan ik mijn route naar Düsseldorf. Dochter Margré zal mijn dan met de auto komen ophalen. Enigste spelbrekers zijn een verkoudheid, de temperatuur en de wind. Het eerste plan was om zaterdag te gaan, dan zou het nog droog blijven. Echter een flinke verkoudheid speelde mij parten om toch de rit maar een dag te moeten uitstellen, het weer hield hier ook rekening mee, want de neerslagzones zullen ons de eerste dagen nog niet weten te bereiken. Achteraf maar goed dat ik zaterdag niet ben vertrokken, want het keukendak zag wit van de eerste nachtvorst. Gezien de lagere temperaturen houd ik er rekening mee dat Dűsseldorf nu een brug te ver is en verleg ik eventueel het eindpunt naar Rheinberg of Duisburg.
Zondagochtend was het ook koud toen ik even na zonsopkomst vertrok, maar het was toch niet zo koud als de dag ervoor. Dit leverde een mooie zonsopkomst op, gedecoreerd met vliegtuigstrepen tussen Dieren en Doesburg. Als ik in Doesburg door de Ooipoortstraat fiets realiseer ik mij dat het al weer een aantal jaartjes geleden is dat ik hier op zondagmorgen fietste. Doesburg en omstreken is trouwens nog in grote rust op dit onchristelijke uur op de zondagmorgen. In de buurt van Wehl kom ik bij Landgoed “Het Jagershuis” uit en lijkt de route via een lastig pad verder te gaan. Ik heb geluk dat hier al iemand wakker is en als ik hem vertel dat ik richting Stokkum moet bij de Duitse grens wijst hij mij een beter alternatief, waarbij ik verderop de route wel weer kan oppakken.
In Beek stuurt de route mij niet over de grote bult in het Montferland heen, wat weer een flinke klimpartij scheelt, maar meer langs de zuidkant. Nu was dit ook niet alles, want het bleek een mountainbike route te zijn met veel mul zand waar niet doorheen te komen was, dus maar even een paar stukjes lopen. In Stokkum kom ik weer op bekend terrein en via een klein fietsbruggetje rijd ik Duitsland binnen. Jetzt geht’s loss! Op weg naar de Rheinbrug in Emmerich.
Vanaf Emmerich is het landschap een stuk opener in de buurt van de Rijn en dan blijkt er toch meer wind te staan dan ik had gehoopt, vooral op de stukken pal naar het oosten is het forse tegenwind, Donnerwetter, Scheiße, … Dan maar iets rustiger fietsen, maar zo zachtjes aan begint het besef wel door te dringen dat het Düsseldorf zeker niet gaat worden. Met deze wind ben ik al blij als ik Rheinberg haal 😉
Al doortrappend passeer ik Kalkar. Waar nu het pretpark Kernwasser Wunderland is gevestigd zou eerst een snelle kweekreactor worden gebouwd. Eind zeventiger jaren vonden hier grootschalige demonstraties plaats. Dat waren nog eens tijden, in die tijd (zonder internet) kon je nog grote massa’s mensen op de been krijgen, nu lukt dat niet meer in West-Europa, want iedereen leeft voor zichzelf.
Nog verder fietsend kom ik in een volgende plaats waar historie is geschreven, namelijk in Xanten, hier bevinden zich diverse restanten uit de Romeinse tijd, de noordgrens van dit immense rijk heeft zo’n beetje langs de Rijn gelopen. In Xanten speel ik nog even met het idee om vanaf hier weer naar Dieren te fietsen in plaats van door te fietsen, heb ik in ieder gevel ook nog wind in de rug, maar dat voelt toch niet goed. We gaan door naar het zuidoosten. Voorbij Xanten wordt het landschap ook ineens even heuvelachtig met mooie vergezichten. Inmiddels in het plaatsje Alpen aangekomen wordt het tijd voor een break, dan kunnen de spieren weer wat tot rust komen.
Het eerste mogelijke eindpunt van de route Rheinberg lijkt toch te dichtbij. In zoek een mooi plaatsje uit op de westoever van de Rijn aan de overkant van Duisburg, het plaatsje Baerl. Toch goed dat ik naast mijn gps nog een wegenkaart uit 1987 in de tas heb gestopt 😉 Nu maar even Margré opbellen en mijn locatie doorgeven dan kan zij met de auto en de TomTom mij wel vinden.
Bij Baerl ligt de Haus-Knipp-Eisenbahnbrücke over de Rijn die Moers en Duisburg met elkaar verbindt en in 1912 is gebouwd. Dit is een mooi punt om mijzelf even op de foto te zetten. Totdat Margré komt rijdt ik hier nog een klein rondje en vermaak mij langs de Rijn. Vanaf Baerl loopt een mooie fietsroute langs de Rijn naar Bonn. Als ik bij een volgende gelegenheid alsnog naar Düsseldorf ga, dan is dat een mooie optie.